¹فاجاب ايوب وقال

¹Þá svaraði Job og sagði:

²صحيح. قد علمت انه كذا. فكيف يتبرر الانسان عند الله.

²Vissulega, ég veit að það er svo, og hvernig ætti maðurinn að hafa rétt fyrir sér gagnvart Guði?

³ان شاء ان يحاجه لا يجيبه عن واحد من الف.

³Þóknist honum að deila við hann, getur hann ekki svarað einni spurningu af þúsund.

⁴هو حكيم القلب وشديد القوة. من تصلب عليه فسلم.

⁴Hann er vitur í hjarta og máttkur að afli _ hver þrjóskaðist gegn honum og sakaði eigi? _

⁵المزحزح الجبال ولا تعلم. الذي يقلبها في غضبه

⁵Hann sem flytur fjöll, svo að þau vita ekki af, hann sem kollvarpar þeim í reiði sinni,

⁶المزعزع الارض من مقرها فتتزلزل اعمدتها

⁶hann sem hrærir jörðina úr stað, svo að stoðir hennar leika á reiðiskjálfi,

⁷الآمر الشمس فلا تشرق ويختم على النجوم.

⁷hann sem býður sólinni, og hún rennur ekki upp, og setur innsigli fyrir stjörnurnar,

⁸الباسط السموات وحده والماشي على اعالي البحر.

⁸hann sem þenur út himininn aleinn, og gengur á háöldum sjávarins,

⁹صانع النعش والجبار والثريا ومخادع الجنوب.

⁹hann sem skóp Vagnstirnið og Óríon, Sjöstjörnuna og forðabúr sunnanvindsins,

¹⁰فاعل عظائم لا تفحص وعجائب لا تعد

¹⁰hann sem gjörir mikla hluti og órannsakanlega og dásemdarverk, er eigi verða talin,

¹¹هوذا يمرّ عليّ ولا اراه ويجتاز فلا اشعر به.

¹¹sjá, hann gengur fram hjá mér, en ég sé hann ekki, hann strýkst fram hjá, en ég verð hans ekki var.

¹²اذا خطف فمن يرده ومن يقول له ماذا تفعل.

¹²Þegar hann þrífur til, hver vill þá aftra honum, hver vill segja við hann: ,,Hvað gjörir þú?``

¹³الله لا يرد غضبه. ينحني تحته اعوان رهب.

¹³Guð heldur ekki aftur reiði sinni, bandamenn hafdrekans beygðu sig undir hann.

¹⁴كم بالاقل انا اجاوبه واختار كلامي معه.

¹⁴Hversu miklu síður mundi ég þá geta svarað honum, geta valið orð mín gagnvart honum,

¹⁵لاني وان تبررت لا اجاوب بل استرحم ديّاني.

¹⁵ég sem ekki mætti svara, þótt ég hefði rétt fyrir mér, heldur verð að beiðast miskunnar af dómara mínum.

¹⁶لو دعوت فاستجاب لي لما آمنت بانه سمع صوتي

¹⁶Þótt ég kallaði og hann svaraði mér, þá mundi ég ekki trúa, að hann hlustaði á mig.

¹⁷ذاك الذي يسحقني بالعاصفة ويكثر جروحي بلا سبب.

¹⁷Miklu fremur mundi hann hvæsa á mig í stormviðri og margfalda sár mín án saka,

¹⁸لا يدعني آخذ نفسي ولكن يشبعني مرائر.

¹⁸aldrei leyfa mér að draga andann, heldur metta mig beiskri kvöl.

¹⁹ان كان من جهة قوة القوي يقول هانذا. وان كان من جهة القضاء يقول من يحاكمني.

¹⁹Sé um kraft að ræða, er mátturinn hans, sé um rétt að ræða, hver vill þá stefna honum?

²⁰ان تبررت يحكم عليّ فمي. وان كنت كاملا يستذنبني

²⁰Þótt ég hefði rétt fyrir mér, þá mundi munnur minn sakfella mig, þótt ég væri saklaus, mundi hann koma á mig sektinni.

²¹كامل انا. لا ابالي بنفسي. رذلت حياتي.

²¹Saklaus er ég, ég hirði ekkert um líf mitt, ég virði að vettugi tilveru mína!

²²هي واحدة. لذلك قلت ان الكامل والشرير هو يفنيهما.

²²Mér stendur á sama um það. Fyrir því segi ég: hann tortímir jafnt saklausum sem óguðlegum.

²³اذا قتل السوط بغتة يستهزئ بتجربة الابرياء.

²³Þegar svipan deyðir snögglega, þá gjörir hann gys að örvænting hinna saklausu.

²⁴الارض مسلّمة ليد الشرير. يغشي وجوه قضاتها. وان لم يكن هو فاذا من.

²⁴Jörðin er gefin í vald hinna óguðlegu, hann byrgir fyrir andlitið á dómendum hennar. Sé það ekki hann _ hver þá?

²⁵ايامي اسرع من عدّاء. تفر ولا ترى خيرا.

²⁵Dagar mínir voru skjótari en hraðboði, liðu svo hjá, að þeir litu enga hamingju.

²⁶تمرّ مع سفن البردي. كنسر ينقض الى قنصه.

²⁶Þeir brunuðu áfram eins og reyrbátar, eins og örn, sem steypir sér niður á æti.

²⁷ان قلت انسى كربتي اطلق وجهي واتبلج

²⁷Ef ég segi: Ég ætla að gleyma volæði mínu, ég ætla að breyta andlitssvip mínum og vera kátur, _

²⁸اخاف من كل اوجاعي عالما انك لا تبرئني.

²⁸þá hryllir mig við öllum þjáningum mínum, því ég veit þú sýknar mig ekki.

²⁹انا مستذنب فلماذا اتعب عبثا.

²⁹Ég á nú að vera sekur, hví skyldi ég þá vera að mæðast til ónýtis?

³⁰ولو اغتسلت في الثلج ونظفت يدي بالاشنان

³⁰Þótt ég þvægi mér úr snjó og hreinsaði hendur mínar í lút,

³¹فانك في النقع تغمسني حتى تكرهني ثيابي.

³¹þá mundir þú dýfa mér ofan í forarvilpu, svo að klæðum mínum byði við mér.

³²لانه ليس هو انسانا مثلي فاجاوبه فنأتي جميعا الى المحاكمة.

³²Guð er ekki maður eins og ég, að ég geti svarað honum, að við getum gengið saman fyrir réttinn.

³³ليس بيننا مصالح يضع يده على كلينا.

³³Enginn er sá, er úr skeri okkar í milli, er lagt geti hönd sína á okkur báða.

³⁴ليرفع عني عصاه ولا يبغتني رعبه

³⁴Hann taki vönd sinn frá mér og láti ekki skelfing sína hræða mig,þá vil ég tala og eigi óttast hann, því að svo er mér eigi farið hið innra.

³⁵اذا اتكلم ولا اخافه. لاني لست هكذا عند نفسي

³⁵þá vil ég tala og eigi óttast hann, því að svo er mér eigi farið hið innra.