¹لامام المغنين على يدوثون. لآساف مزمور‎. ‎صوتي الى الله فاصرخ. صوتي الى الله فاصغى اليّ‎.

¹ با صدای بلند نزد خدا زاری می‌کنم. در پیشگاه خدا فریاد می‌کنم تا او مرا بشنود.

²‎في يوم ضيقي التمست الرب. يدي في الليل انبسطت ولم تخدر. ابت نفسي التعزية‎.

² به هنگام سختی، به درگاه خداوند دعا می‌کنم و تمام شب دستهای خود را به سوی او بلند می‌کنم، امّا تسلّی نمی‌یابم.

³‎اذكر الله فأئنّ. اناجي نفسي فيغشى على روحي. سلاه

³ خدا را یاد می‌کنم و آه می‌کشم. زمانی که به فکر فرو می‌روم، مأیوس می‌شوم.

⁴امسكت اجفان عيني. انزعجت فلم اتكلم‎.

⁴ خواب را از من گرفته‌ای، آن‌قدر پریشانم که نمی‌توانم حرف بزنم.

⁵‎تفكرت في ايام القدم السنين الدهرية‎.

⁵ به روزگار گذشته فکر می‌کنم و سالهای پیش را به یاد می‌آورم.

⁶‎اذكر ترنمي في الليل. مع قلبي اناجي وروحي تبحث‎.

⁶ تمام شب با خود فکر می‌کنم و می‌اندیشم و از خود می‌پرسم:

⁷‎هل الى الدهور يرفض الرب ولا يعود للرضا بعد‎.

⁷ «آیا خداوند ما را برای همیشه ترک خواهد کرد؟ آیا هرگز از ما راضی نخواهد شد؟

⁸‎هل انتهت الى الابد رحمته انقطعت كلمته الى دور فدور‎.

⁸ آیا دیگر ما را دوست ندارد؟ آیا پیمان او با ما باطل شده است؟

⁹‎هل نسي الله رأفة او قفص برجزه مراحمه. سلاه

⁹ آیا خدا رحمت خود را فراموش کرده و خشم او، جای شفقت او را گرفته است؟»

¹⁰فقلت هذا ما يعلّني تغيّر يمين العلي‎.

¹⁰ پس گفتم: «درد من این است که رفتار خدا با من عوض شده است.»

¹¹‎اذكر اعمال الرب اذ اتذكر عجائبك منذ القدم

¹¹ من کارهای خداوند را به‌خاطر خواهم آورد و معجزات او را که در گذشته نشان داد، به یاد می‌آورم.

¹²والهج بجميع افعالك وبصنائعك اناجي

¹² دربارهٔ تمام کارهای تو تفکّر خواهم نمود و دربارهٔ کارهای حیرت‌انگیز تو خواهم اندیشید.

¹³اللهم في القدس طريقك. اي اله عظيم مثل الله‎.

¹³ خدایا، همهٔ کارهای تو مقدّسند. خدایی به بزرگی تو وجود ندارد.

¹⁴‎انت الاله الصانع العجائب. عرفت بين الشعوب قوتك‎.

¹⁴ تو خدایی هستی که معجزه می‌کنی. تو قدرت خود را به همهٔ اقوام جهان نشان دادی.

¹⁵‎فككت بذراعك شعبك بني يعقوب ويوسف. سلاه‎.

¹⁵ تو با قدرت خود، قوم خود، یعنی فرزندان یعقوب و یوسف را آزاد نمودی.

¹⁶‎ابصرتك المياه يا الله ابصرتك المياه ففزعت ارتعدت ايضا اللجج

¹⁶ ای خدا، وقتی آبها تو را دیدند، ترسیدند و اعماق دریا به لرزه درآمد.

¹⁷سكبت الغيوم مياها اعطت السحب صوتا. ايضا سهامك طارت‎.

¹⁷ ابرها باریدند، رعد در آسمان غرید، برق در همه‌جا درخشید.

¹⁸‎صوت رعدك في الزوبعة البروق اضاءت المسكونة. ارتعدت ورجفت الارض‎.

¹⁸ صدای رعد تو در گِردباد بود و نور برق، جهان را روشن ساخت و زمین را به لرزه درآورد.

¹⁹‎في البحر طريقك وسبلك في المياه الكثيرة وآثارك لم تعرف‎.

¹⁹ از دریا عبور نمودی و از عمق دریا گذشتی ولی اثری از جای پایت دیده نشد. قوم خود را به وسیلهٔ موسی و هارون، مانند یک شبان رهبری نمودی.

²⁰‎هديت شعبك كالغنم بيد موسى وهرون

²⁰ قوم خود را به وسیلهٔ موسی و هارون، مانند یک شبان رهبری نمودی.