1حكمة المرأة تبني بيتها والحماقة تهدمه بيدها.
1Gruaja e urtë ndërton shtëpinë e saj, por budallaqja e shkatërron me duart e veta.
2السالك باستقامته يتقي الرب والمعوج طرقه يحتقره.
2Kush ecën në drejtësinë e tij ka frikë nga Zoti, por ai që çoroditet në rrugët e tij e përçmon atë.
3في فم الجاهل قضيب لكبريائه. اما شفاه الحكماء فتحفظهم.
3Në gojën e budallait gjejmë farën e kryelartësisë, por të urtët e ruajnë gojën e tyre.
4حيث لا بقر فالمعلف فارغ. وكثرة الغلة بقوة الثور.
4Aty ku nuk ka qe grazhdi është bosh, por bollëku i korrjes qëndron në forcën e kaut.
5الشاهد الامين لن يكذب والشاهد الزور يتفوه بالاكاذيب.
5Dëshmitari i ndershëm nuk gënjen, por dëshmitari i rremë thotë gënjeshtra.
6المستهزئ يطلب الحكمة ولا يجدها. والمعرفة هينة للفهيم.
6Tallësi kërkon diturinë dhe nuk e gjen, por dija është një gjë e lehtë për atë që ka mend.
7اذهب من قدام رجل جاهل اذ لا تشعر بشفتي معرفة.
7Largohu nga njeriu budalla sepse nuk do të gjesh dituri mbi buzët e tij.
8حكمة الذكي فهم طريقه وغباوة الجهال غش.
8Dituria e njeriut të matur qëndron në të dalluarit e rrugës së tij, por marrëzia e budallenjve është mashtrim.
9الجهال يستهزئون بالاثم. وبين المستقيمين رضى.
9Budallenjtë qeshin me mëkatin, por midis njerëzve të drejtë është falja.
10القلب يعرف مرارة نفسه. وبفرحه لا يشاركه غريب
10Zemra njeh trishtimin e vet, por një i huaj nuk mund të marrë pjesë në gëzimin e saj.
11بيت الاشرار يخرب وخيمة المستقيمين تزهر.
11Shtëpia e të pabesëve do të shkatërrohet, por çadra e njerëzve të drejtë do të lulëzojë.
12توجد طريق تظهر للانسان مستقيمة وعاقبتها طرق الموت.
12Éshtë një rrugë që njeriut i duket e drejtë, por në fund ajo të nxjerr në rrugët e vdekjes.
13ايضا في الضحك يكتئب القلب وعاقبة الفرح حزن.
13Edhe kur qesh, zemra mund të jetë e pikëlluar, dhe vetë gëzimi mund të përfundojë në vuajtje.
14المرتد في القلب يشبع من طرقه والرجل الصالح مما عنده.
14Zemërpërdali do të ngopet me rrugët e tij, dhe njeriu i mirë do të ngopet me frytet e tij.
15الغبي يصدق كل كلمة والذكي ينتبه الى خطواته.
15Budallai i beson çdo fjale, por njeriu i matur tregon kujdes të veçantë për hapat e tij.
16الحكيم يخشى ويحيد عن الشر والجاهل يتصلف ويثق.
16Njeriu i urtë i trëmbet së keqes dhe largohet prej saj, por budallai zemërohet dhe është fodull.
17السريع الغضب يعمل بالحمق وذو المكايد يشنأ.
17Ai që zemërohet me lehtësi kryen marrëzi dhe njeriu që ka qëllime të këqija është i urryer.
18الاغبياء يرثون الحماقة والاذكياء يتوجون بالمعرفة.
18Teveqelit e trashëgojnë budallallëkun, por njerëzit e matur kurorëzohen me dije.
19الاشرار ينحنون امام الاخيار والاثمة لدى ابواب الصدّيق.
19Njerëzit e këqij do të përkulen përpara njerëzve të mirë dhe të pabesët në portat e të drejtëve.
20ايضا من قريبه يبغض الفقير ومحبو الغني كثيرون.
20Të varfërin e urren vetë miku i tij, por i pasuri ka shumë miklues.
21من يحتقر قريبه يخطئ ومن يرحم المساكين فطوبى له
21Kush përçmon të afërmin e vet, mëkaton, por ai që ka mëshirë për të varfërit është i lumtur.
22اما يضل مخترعو الشر. اما الرحمة والحق فيهديان مخترعي الخير
22A nuk devijojnë, vallë nga rruga e drejtë ata që kurdisin të keqen? Por ata që mendojnë të mirën kanë për të gjetur mirësi dhe të vërtetën.
23في كل تعب منفعة. وكلام الشفتين انما هو الى الفقر.
23Në çdo mundim ka një fitim, por fjalët e kota çojnë vetëm në varfëri.
24تاج الحكماء غناهم. تقدم الجهال حماقة.
24Kurora e njerëzve të urtë është pasuria e tyre, por marrëzia e budallenjve është marrëzi.
25الشاهد الامين منجي النفوس. ومن يتفوه بالاكاذيب فغش.
25Një dëshmitar që thotë të vërtetën shpëton jetën e njerëzve, por një dëshmitar i rremë thotë gënjeshtra.
26في مخافة الرب ثقة شديدة ويكون لبنيه ملجأ.
26Në frikën e Zotit gjendet një siguri e madhe, dhe bijtë e tij do të kenë një vend strehimi.
27مخافة الرب ينبوع حياة للحيدان عن اشراك الموت.
27Frika e Zotit është një burim jete, që i shmang leqet e vdekjes.
28في كثرة الشعب زينة الملك. وفي عدم القوم هلاك الامير.
28Lavdia e mbretit qëndron në turmën e popullit, por shkatërrimi i princit qëndron në mungesën e njerëzve.
29بطيء الغضب كثير الفهم. وقصير الروح معلي الحمق.
29Kush është i ngadalshëm në zemërim është shumë i matur, por ai që rrëmbehet me lehtësi vë në dukje marrëzinë e tij.
30حياة الجسد هدوء القلب ونخر العظام الحسد.
30Një zemër e shëndoshë është jetë për trupin, por lakmia është krimbi brejtës i kockave.
31ظالم الفقير يعير خالقه ويمجده راحم المسكين.
31Kush shtyp të varfërin fyen rëndë atë që e ka bërë, por ai që ka mëshirë për nevojtarin e nderon atë.
32الشرير يطرد بشره. اما الصدّيق فواثق عند موته.
32I pabesi përmbyset nga vetë ligësia e tij, por i drejti ka shpresë në vetë vdekjen e tij.
33في قلب الفهيم تستقر الحكمة وما في داخل الجهال يعرف.
33Dituria prehet në zemrën e atij që ka mend, por ajo që është në zemrën e budallenjve merret vesh.
34البر يرفع شان الامة وعار الشعوب الخطية.
34Drejtësia e larton një komb, por mëkati është turpi i popujve.
35رضوان الملك على العبد الفطن وسخطه يكون على المخزي
35Dashamirësia e mbretit është për shërbëtorin që vepron me urtësi, por zemërimi i tij është kundër atij që sillet me paturpësi.