1لقمة يابسة ومعها سلامة خير من بيت ملآن ذبائح مع خصام.
1Éshtë më mirë një copë bukë thatë me paqe se sa një shtëpi plot me kafshë të vrara me grindje.
2العبد الفطن يتسلط على الابن المخزي ويقاسم الاخوة الميراث.
2Shërbëtori që vepron me urtësi ka për të sunduar mbi të birin që e turpëron dhe do të marrë një pjesë të trashëgimisë bashkë me vëllezërit.
3البوطة للفضة والكور للذهب وممتحن القلوب الرب.
3Poçi është për argjendin dhe furra për arin, por ai që provon zemrat është Zoti.
4الفاعل الشر يصغى الى شفة الاثم والكاذب يأذن للسان فساد.
4Njeriu i keq dëgjon buzët e liga, gënjeshtari dëgjon gjuhën e çoroditur.
5المستهزئ بالفقير يعيّر خالقه. الفرحان ببلية لا يتبرأ.
5Ai që përqesh të varfërin fyen Atë që e ka krijuar; ai që kënaqet me fatkeqësinë e tjetrit nuk do të mbetet pa u ndëshkuar.
6تاج الشيوخ بنو البنين وفخر البنين آباؤهم.
6Bijtë e bijve janë kurora e pleqve, dhe lavdia e bijve janë etërit e tyre.
7لا تليق بالاحمق شفة السودد. كم بالاحرى شفة الكذب بالشريف.
7Budallait nuk i shkon një e folur e bukur, aq më pak princit nuk i shkojnë buzë gënjeshtare,
8الهدية حجر كريم في عيني قابلها. حيثما تتوجه تفلح.
8Një dhuratë është një gur i çmuar në sytë e atij që e ka; ngado që kthehet, ai ia del.
9من يستر معصية يطلب المحبة ومن يكرر أمرا يفرق بين الاصدقاء
9Kush mbulon një faj fiton dashuri, por kush i rikthehet përsëri ndan miqtë më të mirë.
10الانتهار يؤثر في الحكيم اكثر من مئة جلدة في الجاهل.
10Një qortim depërton më thellë te njeriu me mend se sa njëqind goditje te budallai.
11الشرير انما يطلب التمرد فيطلق عليه رسول قاس.
11Njeriu i keq nuk kërkon gjë tjetër veç të ngrerë krye, prandaj do të dërgohet kundër tij një lajmëtar mizor.
12ليصادف الانسان دبة ثكول ولا جاهل في حماقته.
12Éshtë më mirë të takosh një harushë se cilës i kanë vjedhur këlyshët e vet se sa një budalla në marrëzinë e tij.
13من يجازي عن خير بشر لن يبرح الشر من بيته.
13E keqja nuk do të largohet nga shtëpia e atij që së mirës i përgjigjet me të keqen.
14ابتداء الخصام اطلاق الماء. فقبل ان تدفق المخاصمة اتركها.
14Të fillosh një grindje është sikur t'u çelësh rrugë ujërave; prandaj ndërprite grindjen përpara se të acarohet.
15مبرّئ المذنب ومذنّب البريء كلاهما مكرهة الرب.
15Ai që nxjerr të pafajshëm fajtorin dhe ai që dënon të drejtin janë që të dy të neveritshëm për Zotin.
16لماذا في يد الجاهل ثمن. ألاقتناء الحكمة وليس له فهم.
16Ç'duhet paraja në duart e budallait? Mos vallë për të blerë dituri, kur ai nuk ka mend fare?
17الصدّيق يحب في كل وقت. اما الاخ فللشدة يولد.
17Miku të do në çdo kohë, por vëllai lind për ditë të vështira.
18الانسان الناقص الفهم يصفق كفا ويضمن صاحبه ضمانا.
18Njeriu që nuk ka mend jep dorën si garanci dhe merr zotime për të afërmin e tij.
19محب المعصية محب الخصام. المعلي بابه يطلب الكسر.
19Ai që do mëkatin i do grindjet, dhe ai që ngre portën e tij kërkon rrënim.
20الملتوي القلب لا يجد خيرا والمتقلب اللسان يقع في السوء.
20Njeriu zemërshthurur nuk gjen asnjë të mirë, dhe ai që ka gjuhën e çoroditur bie në telashe.
21من يلد جاهلا فلحزنه. ولا يفرح ابو الاحمق.
21Atij që i lind një budalla do t'i vijnë hidhërime dhe ati i një budallai nuk mund të ketë gëzim.
22القلب الفرحان يطيّب الجسم والروح المنسحقة تجفف العظم.
22Një zemër e gëzuar është një ilaç i mirë, por një frymë e dërrmuar i than kockat.
23الشرير يأخذ الرشوة من الحضن ليعوّج طرق القضاء.
23I pabesi pranon dhurata fshehurazi për të prishur rrugët e drejtësisë.
24الحكمة عند الفهيم وعينا الجاهل في اقصى الارض.
24Dituria qëndron para atij që ka mend, por sytë e budallait enden deri në cepat më të largëta të dheut.
25الابن الجاهل غم لابيه ومرارة للتي ولدته.
25Biri budalla është një burim vuajtjesh për atin e tij dhe hidhërim për atë që e ka lindur.
26ايضا تغريم البريء ليس بحسن وكذلك ضرب الشرفاء لاجل الاستقامة.
26Nuk është mirë të dënosh të drejtin, as të godasësh princat për ndershmërinë e tyre.
27ذو المعرفة يبقي كلامه وذو الفهم وقور الروح.
27Kush i mat fjalët e veta ka dije, dhe kush ka një shpirt të qetë është njeri i matur.
28بل الاحمق اذا سكت يحسب حكيما ومن ضم شفتيه فهيما
28Budallai, edhe kur hesht, konsiderohet i urtë dhe, kur i mban të mbyllura buzët e tij, konsiderohet i zgjuar.