¹يا ابني احفظ كلامي واذخر وصاياي عندك.

¹บุตรชายของเราเอ๋ย จงรักษาถ้อยคำของเรา จงสะสมบัญญัติของเราไว้กับเจ้า

²احفظ وصاياي فتحيا وشريعتي كحدقة عينك.

²จงรักษาบัญญัติของเรา และดำรงชีวิตอยู่ จงรักษากฎเกณฑ์ของเราอย่างกับแก้วตาของเจ้า

³اربطها على اصابعك اكتبها على لوح قلبك.

³มัดมันไว้ที่นิ้วมือของเจ้า เขียนมันไว้บนแผ่นจารึกแห่งใจของเจ้า

⁴قل للحكمة انت اختي وادع الفهم ذا قرابة.

⁴จงพูดกับปัญญาว่า "เธอเป็นพี่สาวของฉัน" และจงเรียกความเข้าใจว่า "ญาติผู้หญิง"

⁵لتحفظك من المرأة الاجنبية من الغريبة الملقة بكلامها

⁵เพื่อปัญญานี้จะพิทักษ์เจ้าไว้ให้พ้นจากหญิงชั่ว จากหญิงสัญจรที่พูดจาพะเน้าพะนอ

⁶لاني من كوة بيتي من وراء شباكي تطلعت

⁶เพราะที่หน้าต่างบ้านของเรา เราได้มองออกไปตามบานเกล็ด

⁷فرايت بين الجهال لاحظت بين البنين غلاما عديم الفهم

⁷เราเห็นว่าท่ามกลางคนเขลาและท่ามกลางคนหนุ่มๆที่เราพิเคราะห์ดูนั้น ก็มีหนุ่มคนหนึ่งไร้ความเข้าใจ

⁸عابرا في الشارع عند زاويتها وصاعدا في طريق بيتها

⁸ผ่านไปตามถนนใกล้ทางแยกไปบ้านของนาง เดินตามถนนซึ่งไปบ้านนาง

⁹في العشاء في مساء اليوم في حدقة الليل والظلام.

⁹ในเวลาโพล้เพล้ ในเวลาเย็น เวลาค่ำคืนและความมืด

¹⁰واذ بامرأة استقبلته في زي زانية وخبيثة القلب.

¹⁰และดูเถิด หญิงคนหนึ่งมาพบเขาแต่งตัวอย่างหญิงแพศยาหัวใจเจ้าเล่ห์

¹¹صخّابة هي وجامحة. في بيتها لا تستقر قدماها.

¹¹(นางจัดจ้านและดื้อดึง เท้าของนางไม่อยู่กับบ้าน

¹²تارة في الخارج واخرى في الشوارع. وعند كل زاوية تكمن.

¹²ประเดี๋ยวอยู่ถนน ประเดี๋ยวอยู่ตามถนน และนางหมอบคอยอยู่ทุกมุม)

¹³فامسكته وقبّلته. اوقحت وجهها وقالت له

¹³นางฉวยเขาได้และจุบเขา นางพูดกับเขาอย่างไม่มียางอายว่า

¹⁴عليّ ذبائح السلامة. اليوم اوفيت نذوري.

¹⁴"ฉันจำต้องถวายเครื่องสักการบูชา และวันนี้ฉันได้ทำตามคำปฏิญาณแล้ว

¹⁵فلذلك خرجت للقائك لاطلب وجهك حتى اجدك.

¹⁵ฉันจึงออกมาหาเธอ เสาะหาหน้าเธอ และฉันพบเธอแล้ว

¹⁶بالديباج فرشت سريري بموشّى كتان من مصر.

¹⁶ฉันได้ประดับเตียงของฉันด้วยผ้าคลุม เป็นผ้าลินินอียิปต์สีต่างๆ

¹⁷عطرت فراشي بمرّ وعود وقرفة.

¹⁷ฉันได้อบที่นอนของฉันด้วยมดยอบ กฤษณา และอบเชย

¹⁸هلم نرتو ودّا الى الصباح. نتلذذ بالحب.

¹⁸มาเถอะ ให้เรามาอิ่มด้วยความรักจนรุ่งเช้า ให้เราทำตัวของเราให้ปีติยินดีด้วยความรัก

¹⁹لان الرجل ليس في البيت. ذهب في طريق بعيدة.

¹⁹เพราะผัวของฉันไม่อยู่บ้าน เขาไปทางไกล

²⁰اخذ صرّة الفضة بيده. يوم الهلال ياتي الى بيته.

²⁰เขาเอาเงินไปถุงหนึ่ง พอวันเพ็ญเขาจึงกลับมา"

²¹اغوته بكثرة فنونها بملث شفتيها طوحته.

²¹นางหว่านล้อมด้วยวาจาโอ้โลม นางบังคับเขาด้วยริมฝีปากที่พูดพะเน้าพะนอ

²²ذهب وراءها لوقته كثور يذهب الى الذبح او كالغبي الى قيد القصاص

²²เขาก็ติดตามนางไปทันทีอย่างวัวตัวผู้ไปสู่การฆ่า หรืออย่างคนเขลาที่ไปรับโทษที่ขื่อ

²³حتى يشق سهم كبده. كطير يسرع الى الفخ ولا يدري انه لنفسه

²³จนลูกธนูปักเข้าไปถึงตับ อย่างนกรนเข้าไปหาบ่วง เขาหาทราบไม่ว่านี่มีค่าถึงชีวิต

²⁴والآن ايها الابناء اسمعوا لي واصغوا لكلمات فمي.

²⁴โอ บุตรทั้งหลายเอ๋ย บัดนี้จงฟังเราและจงตั้งใจต่อถ้อยคำจากปากของเรา

²⁵لا يمل قلبك الى طرقها ولا تشرد في مسالكها.

²⁵อย่าให้ใจของเจ้าหันไปตามทางของนาง อย่าหลงทางไปในวิถีของนางนั้น

²⁶لانها طرحت كثيرين جرحى وكل قتلاها اقوياء.

²⁶เพราะนางได้ฟัดเหยื่อลงเสียเป็นอันมาก เออ นางได้ฆ่าชายที่แข็งแรงจำนวนมากเสียแล้ว

²⁷طرق الهاوية بيتها هابطة الى خدور الموت

²⁷เรือนของนางเป็นทางไปสู่นรก ลงไปถึงห้วงแห่งความตาย