¹(По слав. 130). Давидова песен на възкачванията. Господи, сърцето ми не се гордее, Нито се надигат очите ми, Нито се занимавам с неща големи и твърде високи за мене.

¹Jehova, ang akong kasingkasing dili palabilabihon, ni mapahitason ang akong mga mata; Ni magabansay-bansay ako sa akong kaugalingon alang sa mga dagkung butang, Kun sa mga butang nga hilabihan da ka katingalahan alang kanako.

²Наистина аз укротих и успокоих душата си; Като отбито дете при майка си, [Така] душата ми е при мене като отбито дете.

²Sa pagkatinuod gialam-alaman kore ug gipahilum ko ang akong kalag; Sama sa usa ka bata nga gilutas sa iyang inahan, Sama sa usa ka bata nga gilutas ang akong kalag sa sulod nako.

³Израилю, надей се на Господа От сега и до века.

³Oh Israel, lumaum ka kang Jehova Sukad karon ngadto sa umalabut ug sa walay katapusan.