¹Братя мои, да не държите вярата на прославения наш Господ Исус Христос с лицеприятие.

¹ЭЙ бародарони ман! Ба Исои Масеҳи Худованди мо, ки Худованди ҷалол аст, бе рӯйбинй имон дошта бошед.

²Защото, ако влезе в синагогата ви човек със златен пръстен и с хубави дрехи, а влезе и сиромах с оплескани дрехи,

²Зеро, агар ба ҷамъомади щумо касе ангуштарини тилло дар даст ва либоси зебо дар тан биёяд, ва камбағале низ либоси чиркин дар тан биёяд,

³и погледнете с почит към оня, който е с хубавите дрехи, та речете: Ти седни тука на добро място; а на сиромаха речете: Ти стой там, или: Седни до подножието ми,

³Ва шумо ба соҳиби либоси зебо нигоҳ карда, гӯед: "Шумо марҳамат фармуда ин ҷо бинишинед", ва ба камбағал гӯед: "Ту он ҷо биист" ёки: "Ин ҷо, поини пои ман бинишин", -

⁴не правите ли различия помежду си, и не ставате ли пристрастни съдии?

⁴Оё шумо миёни худатон фарқ нагузоштаед ва оё доварони соҳиби афкори бад нестед?

⁵Слушайте любезни ми братя: Не избра ли Бог ония, които са сиромаси в светски неща, богати с вяра и наследници на царството, което е обещал на тия, които Го любят?

⁵Гӯш диҳед, эй бародарони маҳбуби ман: оё Худо камбағалони оламро интиҳоб накардааст, ки сарватдор дар имон ва ворисони Малакуте бошанд, ки онро Ӯ ба дӯстдорони Худ ваъда кардааст?

⁶А вие опозорихте сиромаха. Нали богатите ви угнетяват и сами ви влачат по съдилища?

⁶Валекин шумо аз камбағал нафрат кардаед. Оё сарватдорон шуморо ба танг намеоваранд, ва оё онҳо шуморо ба маҳкамаҳо намекашанд?

⁷Нали те хулят почтеното име, с което се именувате?

⁷Оё онҳо номи некеро, ки бар шумост, беобрӯ намекунанд?

⁸Обаче, ако изпълнявате царския закон, според писанието: "Да обичаш ближния си като себе си", добре правите.

⁸Агар шумо шариати шоҳонаро, бар тибқи Навиштаи: "Ёри худро мисли худ дӯст бидор" ба ҷо меоварда бошед, хуб мекунед;

⁹Но ако гледате на лице, грях правите, и от закона се осъждате като престъпници.

⁹Аммо агар рӯйбинӣ мекарда бошед, гуноҳ мекунед, ва шариат шуморо вайронкунанда ҳисоб мекунад.

¹⁰Защото, който опази целия закон, а съгреши в едно [нещо], бива виновен във всичко.

¹⁰Касе ки тамоми шариатро риоя намуда, валекин дар як чиз гуноҳ кунад, нисбат ба ҳама чиз айбдор мешавад.

¹¹Понеже Оня, Който е рекъл: "Не прелюбодействувай", рекъл е и: "Не убивай", тъй че, ако не прелюбодействуваш, а пък убиваш, станал си престъпник на закона.

¹¹Зеро Он ки "зино накун" гуфтааст, "қатл накун" ҳам гуфтааст; бинобар ин, агар ту зино накунӣ, вале қатл кунӣ, - ба шариат хато кардаӣ.

¹²Така говорете и така постъпвайте като човеци, които ще бъдат съдени по закона на свободата.

¹²Ҳамчун касоне ки бар тибқи шариати озодӣ доварӣ карда хоҳанд шуд, чунин сухан гӯед ва чунин амал кунед,

¹³Защото съдът е немилостив към този, който не е показал милост. Милостта тържествува над съда.

¹³Зеро бар касе ки эҳсон накардааст, доварӣ бе марҳамат хоҳад буд; марҳамат бар доварӣ ғалаба меёбад.

¹⁴Каква полза, братя мои, ако някой казва, че има вяра, а няма дела? Може ли такава вяра да го спаси?

¹⁴Эй бародарони ман, чӣ фоидае ҳаст, агар касе гӯяд, ки имон дорад, дар сурате ки амал надорад? Оё чунин имон метавонад ӯро наҷот диҳад?

¹⁵Ако някой брат или някоя сестра са голи и останали без ежедневна храна,

¹⁵Агар бародаре ё ҳоҳаре бараҳна буда, ризқу рӯзӣ надошта бошанд,

¹⁶и някой от вас им рече: Идете си с мир, дано бъдете стоплени и нахранени, а не им дадете потребното за тялото, каква полза?

¹⁶Ва касе аз шумо ба онҳо гӯяд: "Ба саломатй рафта, гарм ва сер шавед", валекин он чи барои ҷисм лозим аст, ба онҳо надиҳад, - чи фоидае ҳаст?

¹⁷Така и вярата, ако няма дела, сама по себе си е мъртва.

¹⁷Ҳамчунин имон низ, агар аъмол надошта бошад, ба худии худ мурда аст.

¹⁸Но ще рече някой: Ти имаш вяра, а пък аз имам дела; ако [можеш], покажи ми вярата си без дела, и аз ще ти покажа вярата си от моите дела.

¹⁸Балки касе хоҳад гуфт: "Ту имон дорӣ, вале ман аъмол дорам, - имони худро бе аъмол ба ман нишон бидеҳ, вале ман ба ту имони худро аз аъмоли худ нишон медиҳам".

¹⁹Ти вярваш, че има [само] един Бог, добре правиш; и бесовете вярват и треперят.

¹⁹Ту имон дорй, ки Худо ягона аст? Хубмекунӣ, девҳо низ имон доранд ва меларзанд.

²⁰Обаче искаш ли да познаеш, о суетни човече, че вяра без дела е безплодна?

²⁰Аммо, эй одами бемағз, оё мехоҳӣ бидонӣ, ки имон бе аъмол мурда аст?

²¹Авраам, нашият отец, не оправда ли се чрез дела като принесе сина си Исаака на жертвеника?

²¹Оё падари мо Иброҳим, ки писари худ Исҳоқро ба қурбонгоҳ бароварда буд, бо аъмоли худ сафед нашуд?

²²Ти виждаш, че вярата действуваше заедно с делата му, и че от делата се усъвършенствува вярата;

²²Оё ту мебинй, ки имон ба аъмоли. ӯ мадад кард, ва имони ӯ ба василаи аъмол ба камол расид?

²³и изпълни се писанието, което казва: "Авраам повярва в Бога; и това му се вмени за правда"; и се нарече Божий приятел.

²³Ва он Навишта иҷро шуд, ки мегӯяд: "Иброҳим ба Худо имон овард, ва ин барои ӯ адолат ҳисоб карда шуд, ва ӯ дӯсти Худо номида шуд".

²⁴Виждате, че чрез дела се оправдава човек, а не само чрез вяра.

²⁴Оё мебинед, ки одамизод ба василаи аъмол сафед мешавад, на фақат ба василаи имон?

²⁵Така също и блудницата Раав не оправда ли се чрез дела, когато прие пратениците и ги изпрати бърже през друг път?

²⁵Ба ҳамин тарз Роҳоби фоҳиша низ, ки ҷосусонро қабул карда, бо роҳи дигаре фиристода буд, оё ба василаи аъмол сафед нашуд?

²⁶Защото, както тялото отделено от духа е мъртво, така и вярата отделена от дела е мъртва.

²⁶Зеро, чунон ки ҷисм бе рӯҳ мурда аст, ончунон имон низ бе аъмол мурда аст.