¹Nahibalo ka ba sa panahon nga ig-alanak sa kanding sa bato? Kun makatimaan ba ikaw ug mga lagsaw nga baye nga nanganak?

¹Hast thou known the time of The bearing of the wild goats of the rock? The bringing forth of hinds thou dost mark!

²Naisip ba nimo ang gidaghanon sa bulan sa ilang pagpanamkon? Kun nasayud ka ba sa adlaw sa ilang pagpanganak?

²Thou dost number the months they fulfil? And thou hast known the time of their bringing forth!

³Sila modungo sa ilang kaugalingon, lanak nila ang ilang mga gagmay, Magahaw-as sila sa ilang mga kasakit.

³They bow down, Their young ones they bring forth safely, Their pangs they cast forth.

⁴Ang ilang mga anak mahimong kusgan, sila sa kalibonan nanagtubo; Sila manlakaw ug dili na mamalik pag-usab.

⁴Safe are their young ones, They grow up in the field, they have gone out, And have not returned to them.

⁵Kinsa ba ang nagbuhi sa asno nga ihalas? Kun kinsa ba ang nagbadbad sa pisi nga gigapusan sa asno nga matulin,

⁵Who hath sent forth the wild ass free? Yea, the bands of the wild ass who opened?

⁶Kang kansang pinuy-anan maoy gihimo ko nga kamingawan, Ug ang yuta nga asin maoy iyang puloy-anan?

⁶Whose house I have made the wilderness, And his dwellings the barren land,

⁷Siya nagayam-id sa kagahub sa ciudad, Ni mamati siya sa pagsinggit sa mag-aabog.

⁷He doth laugh at the multitude of a city, The cries of an exactor he heareth not.

⁸Ang lungbay sa kabukiran maoy iyang sibsibanan, Ug siya magapangita sa tanang butang nga lunhaw.

⁸The range of mountains [is] his pasture, And after every green thing he seeketh.

⁹Mahimuot ba ang vaca nga ihalas sa pag-alagad kanimo? Kun buot ka ba nga siya mopabilin sa imong pasungan?

⁹Is a Reem willing to serve thee? Doth he lodge by thy crib?

¹⁰Ikagakud ba nimo ang vaca nga ihalas sa iyang pisi diha sa tudling? Kun modaro ba siya sa mga walog sa imong likod?

¹⁰Dost thou bind a Reem in a furrow [with] his thick band? Doth he harrow valleys after thee?

¹¹Mosalig ka ba kaniya tungod kay siya makusganon kaayo? Kun ibilin ba nimo kaniya ang imong bulohaton?

¹¹Dost thou trust in him because great [is] his power? And dost thou leave unto him thy labour?

¹²Igasalig ba nimo kaniya, nga siya maoy magdala sa binhi ngadto sa imong balay, Ug tigumon ang trigo sa imong salug nga giukan?

¹²Dost thou trust in him That he doth bring back thy seed? And [to] thy threshing-floor doth gather [it]?

¹³Ang mga pako sa avestruz mokapakapa uban ang garbo; Apan maaghup ba ang iyang mga pako ug mga balhibo?

¹³The wing of the rattling ones exulteth, Whether the pinion of the ostrich or hawk.

¹⁴Tungod kay iya man nga biyaan ang iyang mga itlog sa yuta, Ug painitan sila diha sa balas,

¹⁴For she leaveth on the earth her eggs, And on the dust she doth warm them,

¹⁵Ug hikalimtan nila nga kini madabok sa tiil, Kun katumban ba sila sa mananap nga ihalas.

¹⁵And she forgetteth that a foot may press it, And a beast of the field tread it down.

¹⁶Mabangis siya sa iyang mga kuyabog, ingon nga daw sila dili iya: Bisan makawang ang iyang kabudlay, siya dili mahadlok;

¹⁶Her young ones it hath hardened without her, In vain [is] her labour without fear.

¹⁷Tungod kay gikuhaan siya sa Dios ug kaalam, Ni gihatagan siya ug salabutan.

¹⁷For God hath caused her to forget wisdom, And He hath not given a portion To her in understanding:

¹⁸Sa panahon nga siya molupad sa itaas, Siya magayam-id sa kabayo ug sa nagkabayo niini.

¹⁸At the time on high she lifteth herself up, She laugheth at the horse and at his rider.

¹⁹Nahatagan mo ba ang kabayo sa iyang kakusog? Gibistihan mo ba ang iyang liog sa lambungay nga nagakurogkurog?

¹⁹Dost thou give to the horse might? Dost thou clothe his neck [with] a mane?

²⁰Ikaw ba ang naghimo kaniya nga makalukso sama sa dulon? Ang himaya sa iyang pagpangusmo makalilisang.

²⁰Dost thou cause him to rush as a locust? The majesty of his snorting [is] terrible.

²¹Diha sa walog siya nagakakha, ug nalipay tungod sa iyang kusog: Siya mogula aron sa pagpakighibalag sa mga tawong sangkap sa hinagiban.

²¹They dig in a valley, and he rejoiceth in power, He goeth forth to meet the armour.

²²Ang kalisang iyang ginatamay, ug dili siya kapugdawan; Ni motalikod siya sa pinuti.

²²He laugheth at fear, and is not affrighted, And he turneth not back from the face of the sword.

²³Ang baslayan nagkagalkal batok kaniya, Ang bangkaw nga nagpangidlap ug ang salapang.

²³Against him rattle doth quiver, The flame of a spear, and a halbert.

²⁴Iyang itulon ang yuta tungod sa kabangis ug kaligutgut; Ni motagad siya sa tingog sa trompeta.

²⁴With trembling and rage he swalloweth the ground, And remaineth not stedfast Because of the sound of a trumpet.

²⁵Sa masubsob nga ang trompeta patingogon, siya magaingon: Aha! Ug siya makabaho sa panag-away gikan sa halayo, Sa dalugdug sa mga punoan, ug sa singgitay.

²⁵Among the trumpets he saith, Aha, And from afar he doth smell battle, Roaring of princes and shouting.

²⁶Maglupad ba ang banog tungod sa iyang kaalam, Ug magtuy-od sa iyang mga pako padulong sa habagatan?

²⁶By thine understanding flieth a hawk? Spreadeth he his wings to the south?

²⁷Maglupad ba ang agila sa itaas tungod sa imong pagmando, Ug magbalay sa iyang salag sa kahitas-an?

²⁷At thy command goeth an eagle up high? Or lifteth he up his nest?

²⁸Siya sa ibabaw sa pangpang nagapuyo, ug tua didto ang iyang pinuy-anan: Sa kinatumyan sa pangpang, ug sa dapit nga malig-on.

²⁸A rock he doth inhabit, Yea, he lodgeth on the tooth of a rock, and fortress.

²⁹Gikan didto siya magalantaw sa iyang dalagiton; Ang iyang mga mata makatan-aw niana gikan sa halayo.

²⁹From thence he hath sought food, To a far off place his eyes look attentively,

³⁰Ang iya usab nga kuyabog mosupsop ug dugo: Ug hain gani ang mga patay, atua man siya.

³⁰And his brood gulph up blood, And where the pierced [are] — there [is] he!