1Unya mitubag si Eliphaz ang Temanitanhon, ug miingon:
1And Eliphaz the Temanite answereth and saith: —
2Kong may mosulay sa pagpakigsulti kanimo, maguol ba ikaw? Apan kinsa ang makapugong sa iyang kaugalingon sa pagsulti?
2Hath one tried a word with thee? — Thou art weary! And to keep in words who is able?
3Ania karon, daghan ang imong natudloan, Ug ikaw nakalig-on sa mga mahuyang ug kamot.
3Lo, thou hast instructed many, And feeble hands thou makest strong.
4Ang imong mga pulong nakaagak niadtong nagakapukan, Ug imong gibaskog ang mga mahuyang ug tuhod
4The stumbling one do thy words raise up, And bowing knees thou dost strengthen.
5Apan karon midangat na kini kanimo, ug ikaw naluya; Kini nagtandug kanimo ug ikaw nasamukan.
5But now, it cometh in unto thee, And thou art weary; It striketh unto thee, and thou art troubled.
6Dili ba ang imong kahadlok sa Dios maoy imong saliganan, Ug ang pagkatul-id sa imong mga dalan maoy imong ginalauman?
6Is not thy reverence thy confidence? Thy hope — the perfection of thy ways?
7Hinumdumi, ipakilooy ko kanimo, kinsa ba ang nawagtang nga walay sala? Kun hain ba ang matul-id nga ginalaglag?
7Remember, I pray thee, Who, being innocent, hath perished? And where have the upright been cut off?
8Sumala sa akong nakita kadtong magadaro ug kasal-anan, Ug magapugas ug kasamok, magaani sa mao usab.
8As I have seen — ploughers of iniquity, And sowers of misery, reap it!
9Pinaagi sa gininhawa sa Dios nalaglag sila, Ug pinaagi sa unos sa kasuko niya nangaut-ut sila.
9From the breath of God they perish, And from the spirit of His anger consumed.
10Ang pagngulob sa leon, ug ang tingog sa mabangis nga leon, Ug ang tango sa mga gagmayng leon, nangahingo.
10The roaring of a lion, And the voice of a fierce lion, And teeth of young lions have been broken.
11Ang tigulang nga leon mamatay tungod sa kakulang sa tukbonon, Ug ang mga anak sa leon nga baye nagakatibulaag sa halayo.
11An old lion is perishing without prey, And the whelps of the lioness do separate.
12Karon usa ka butang gitaho kanako sa tago, Ug ang akong igdulungog nakadawat sa usa ka hungihong niini.
12And unto me a thing is secretly brought, And receive doth mine ear a little of it.
13Sa mga panumduman nga gikan sa panan-awon sa kagabhion, Sa diha nga ang mga katawohan anaa sa dakung paghinanok,
13In thoughts from visions of the night, In the falling of deep sleep on men,
14Ming-abut kanako ang kakulba ug pagkurog, Nga nakauyog sa tanan ko nga kabukogan.
14Fear hath met me, and trembling, And the multitude of my bones caused to fear.
15Unya sa akong atubangan milabay ang usa ka espiritu; Ang balhibo sa akong lawas mitindog.
15And a spirit before my face doth pass, Stand up doth the hair of my flesh;
16Kini mihunong, apan wala ako makakita sa dagway niini; Sa atubangan sa akong mga mata dihay usa ka anino: Dihay dakung kahilum, ug nabati ko ang usa ka tingog, nga nagaingon :
16It standeth, and I discern not its aspect, A similitude [is] over-against mine eyes, Silence! and a voice I hear:
17Ang tawo nga may kamatayon molabaw ba sa pagkamatarung sa Dios? Molabaw ba ang tawo sa kaputli sa iyang Magbubuhat?
17`Is mortal man than God more righteous? Than his Maker is a man cleaner?
18Ania karon, siya wala magbaton ug pagsalig sa iyang mga alagad; Ug sa iyang mga manolonda siya nakatimaan ug kahungog:
18Lo, in His servants He putteth no credence, Nor in His messengers setteth praise.`
19Labi na gayud kadtong nagapuyo sa mga balay nga lapok, Kang kinsang patukoranan anaa sa abug, Nga ginadugmok una pa sa mga anunogba!
19Also — the inhabitants of houses of clay, (Whose foundation [is] in the dust, They bruise them before a moth.)
20Sila ginalaglag sukad sa kabuntagon hangtud sa kagabhion: Mangawagtang sila sa walay katapusan ug walay tawo nga makatimaan niini.
20From morning to evening are beaten down, Without any regarding, for ever they perish.
21Dili ba makuha ang ilang kabantug nga anaa kanila? Sila mangamatay, ug kana walay kaalam.
21Hath not their excellency been removed with them? They die, and not in wisdom!