¹Sumangpit ka karon; anaa ba ing bisan kinsa nga motubag kanimo? Ug kinsa sa mga balaan ang imong kapasingadtoan?

¹Pray, call, is there any to answer thee? And unto which of the holy ones dost thou turn?

²Kay ang kalibog mopatay sa tawong buang-buang, Ug ang kasina molaglag sa tawong pahong.

²For provocation slayeth the perverse, And envy putteth to death the simple,

³Nakita ko ang buang nga nakagamot: Apan sa gilayon gihimaraut ko ang iyang puloy-anan.

³I — I have seen the perverse taking root, And I mark his habitation straightway,

⁴Ang iyang mga anak halayo sa kaluwasan, Ug sa ganghaan sila nangadugmok, Sila walay bisan kinsa nga magaluwas kanila:

⁴Far are his sons from safety, And they are bruised in the gate, And there is no deliverer.

⁵Ang iyang alanihon sa mga gigutom pagakan-on, Ug kana, bisan sa katunokan pagakuhaon; Ug ang giuhaw sa bahandi motulon.

⁵Whose harvest the hungry doth eat, And even from the thorns taketh it, And the designing swallowed their wealth.

⁶Kay ang kasakit dili magagikan sa abug, Ni ang kasamok magagula gikan sa yuta:

⁶For sorrow cometh not forth from the dust, Nor from the ground springeth up misery.

⁷Apan ang tawo ngadto sa kasakit natawo, Ingon nga ang aligato sa itaas mopaingon.

⁷For man to misery is born, And the sparks go high to fly.

⁸Apan sa akong bahin, ang Dios maoy akong pangitaon, Ug sa Dios ang akong tuyo adto ko igatugyan;

⁸Yet I — I inquire for God, And for God I give my word,

⁹Nga nagabuhat sa mga dagkung butang ug dili matukib, Mga butang katingalahan nga dili maihap;

⁹Doing great things, and there is no searching. Wonderful, till there is no numbering.

¹⁰Nga sa kalibutan nagahatag ug ulan, Ug sa kabaulan nagpadala ug tubig;

¹⁰Who is giving rain on the face of the land, And is sending waters on the out-places.

¹¹Sa pagkaagi nga kadtong mga atua sa ubos ngadto sa itaas iyang gipahamutang, Ug kadtong nanagbakho ngadto sa kaluwasan ginabayaw.

¹¹To set the low on a high place, And the mourners have been high [in] safety.

¹²Siya magasumpo sa mga hunahuna sa malimbungon, Sa pagkaagi nga ang ilang mga kamot dili makahimo sa ilang mga bulohaton.

¹²Making void thoughts of the subtile, And their hands do not execute wisdom.

¹³Siya magadakup sa mga maalam diha sa ilang kaugalingong kabatid: Ug ang sabutsabut sa mga guatsinanggo mahimong pakyas.

¹³Capturing the wise in their subtilty, And the counsel of wrestling ones was hastened,

¹⁴Ang kadulom maoy ilang ihibalag sa maadlaw, Ug sa udto magasukarap sila ingon sa magabii.

¹⁴By day they meet darkness, And as night — they grope at noon.

¹⁵Apan siya nagaluwas gikan sa espada sa ilang baba, Bisan ang mga kabus gikan sa kamot sa mga makagagahum.

¹⁵And He saveth the wasted from their mouth, And from a strong hand the needy,

¹⁶Busa ang kabus may palaabuton, Ug ang kasal-anan magatak-om sa baba niya.

¹⁶And there is hope to the poor, And perverseness hath shut her mouth.

¹⁷Ania karon, bulahan ang tawo nga pagabadlongon sa Dios: Busa ayaw pagbiaybiay sa mga castigo sa Makagagahum.

¹⁷Lo, the happiness of mortal man, God doth reprove him: And the chastisement of the Mighty despise not,

¹⁸Kay siya magahatag sa sakit ug pagabugkosan; Siya magasamad ug ang iyang mga kamot maoy magaayo.

¹⁸For He doth pain, and He bindeth up, He smiteth, and His hands heal.

¹⁹Siya magaluwas kanimo sa unom ka kasamok; Oo, bisan sa pipito ang kadaut dili makadapat kanimo.

¹⁹In six distresses He delivereth thee, And in seven evil striketh not on thee.

²⁰Sa tinggutom magaluwas siya kanimo gikan sa kamatayon; Ug sa gubat gikan sa kagahum sa espada.

²⁰In famine He hath redeemed thee from death, And in battle from the hands of the sword.

²¹Ikaw pagatagoan gikan sa hampak sa dila; Ni malisang ikaw sa pagkalaglag sa modangat kini.

²¹When the tongue scourgeth thou art hid, And thou art not afraid of destruction, When it cometh.

²²Ang pagkalaglag ug tinggutom imong pagakataw-an; Ni malisang ikaw sa mga mananap sa yuta.

²²At destruction and at hunger thou mockest, And of the beast of the earth, Thou art not afraid.

²³Kay ikaw magpakig-uyon sa mga bato sa kapatagan; Ug ang mga mananap sa kapatagan makigdait kanimo.

²³(For with sons of the field [is] thy covenant, And the beast of the field Hath been at peace with thee.)

²⁴Ug ikaw masayud nga ang imong balong-balong anaa sa pakigdait; Ug ikaw modu-aw sa imong pinuy-anan ug kanimo walay mawala.

²⁴And thou hast known that thy tent [is] peace, And inspected thy habitation, and errest not,

²⁵Ikaw masayud usab nga ang imong kaliwat mahimong daku, Ug ang imong anak sama sa kabalilihan sa yuta.

²⁵And hast known that numerous [is] Thy seed, And thine offspring as the herb of the earth;

²⁶Ikaw moadto sa imong lubnganan sa hingkud nga panuigon, Sama sa usa ka tapok sa trigo nga maani sa iyang panahon.

²⁶Thou comest in full age unto the grave, As the going up of a stalk in its season.

²⁷Ania karon, kana atong gisusi, busa mao man kana; Patalinghugi kana, ug kana tulotimbanga alang sa imong kaayohan.

²⁷Lo, this — we searched it out — it [is] right, hearken; And thou, know for thyself!