1Unya mitubag si Eliphaz ang Temanitanhon, ug miingon:
1Tad prozbori Elifaz Temanac i reče:
2Kong may mosulay sa pagpakigsulti kanimo, maguol ba ikaw? Apan kinsa ang makapugong sa iyang kaugalingon sa pagsulti?
2"Možeš li podnijeti da ti progovorim? Ali tko se može uzdržat' od riječi!
3Ania karon, daghan ang imong natudloan, Ug ikaw nakalig-on sa mga mahuyang ug kamot.
3Eto, mnoge ljude ti si poučio, okrijepio si iznemogle mišice;
4Ang imong mga pulong nakaagak niadtong nagakapukan, Ug imong gibaskog ang mga mahuyang ug tuhod
4riječju svojom klonule si pridizao, ojačavao si koljena klecava.
5Apan karon midangat na kini kanimo, ug ikaw naluya; Kini nagtandug kanimo ug ikaw nasamukan.
5A kad tebe stiže, klonuo si duhom, na tebe kad pade, čitav si se smeo!
6Dili ba ang imong kahadlok sa Dios maoy imong saliganan, Ug ang pagkatul-id sa imong mga dalan maoy imong ginalauman?
6Zar pobožnost tvoja nadu ti ne daje, neporočnost tvoja životu ufanje?
7Hinumdumi, ipakilooy ko kanimo, kinsa ba ang nawagtang nga walay sala? Kun hain ba ang matul-id nga ginalaglag?
7TÓa sjeti se: nevin - propade li kada? Kada su zatrti bili pravednici?
8Sumala sa akong nakita kadtong magadaro ug kasal-anan, Ug magapugas ug kasamok, magaani sa mao usab.
8Iz iskustva zborim: nesrećom tko ore i nevolju sije, nju će i požeti.
9Pinaagi sa gininhawa sa Dios nalaglag sila, Ug pinaagi sa unos sa kasuko niya nangaut-ut sila.
9Od daha Božjega oni pogibaju, na gnjevni mu disaj nestaju sa zemlje.
10Ang pagngulob sa leon, ug ang tingog sa mabangis nga leon, Ug ang tango sa mga gagmayng leon, nangahingo.
10Rika lavlja, urlik leopardov krše se k'o zubi u lavića.
11Ang tigulang nga leon mamatay tungod sa kakulang sa tukbonon, Ug ang mga anak sa leon nga baye nagakatibulaag sa halayo.
11Lav ugiba jer mu nesta plijena, rasuli se mladi lavičini.
12Karon usa ka butang gitaho kanako sa tago, Ug ang akong igdulungog nakadawat sa usa ka hungihong niini.
12Tajna riječ se meni objavila, šapat njen je uho moje čulo.
13Sa mga panumduman nga gikan sa panan-awon sa kagabhion, Sa diha nga ang mga katawohan anaa sa dakung paghinanok,
13Noću, kada snovi duh obuzmu i san dubok kad na ljude pada,
14Ming-abut kanako ang kakulba ug pagkurog, Nga nakauyog sa tanan ko nga kabukogan.
14strah i trepet mene su svladali, kosti moje žestoko se stresle.
15Unya sa akong atubangan milabay ang usa ka espiritu; Ang balhibo sa akong lawas mitindog.
15Dah mi neki preko lica prođe, digoše se dlake na mom tijelu.
16Kini mihunong, apan wala ako makakita sa dagway niini; Sa atubangan sa akong mga mata dihay usa ka anino: Dihay dakung kahilum, ug nabati ko ang usa ka tingog, nga nagaingon :
16Stajao je netko - lica mu ne poznah - ali likom bješe pred očima mojim. Posvuda tišina; uto začuh šapat:
17Ang tawo nga may kamatayon molabaw ba sa pagkamatarung sa Dios? Molabaw ba ang tawo sa kaputli sa iyang Magbubuhat?
17'Zar je smrtnik koji pred Bogom pravedan? Zar je čovjek čist pred svojim Stvoriteljem?
18Ania karon, siya wala magbaton ug pagsalig sa iyang mga alagad; Ug sa iyang mga manolonda siya nakatimaan ug kahungog:
18Ni slugama svojim više ne vjeruje, i anđele svoje za grijeh okrivljuje -
19Labi na gayud kadtong nagapuyo sa mga balay nga lapok, Kang kinsang patukoranan anaa sa abug, Nga ginadugmok una pa sa mga anunogba!
19kako ne bi onda goste stanova glinenih kojima je temelj u prahu zemaljskom. Gle, kao moljce njih sveudilj satiru:
20Sila ginalaglag sukad sa kabuntagon hangtud sa kagabhion: Mangawagtang sila sa walay katapusan ug walay tawo nga makatimaan niini.
20od jutra do mraka u prah pretvore, nestaju zasvagda - nitko i ne vidi.
21Dili ba makuha ang ilang kabantug nga anaa kanila? Sila mangamatay, ug kana walay kaalam.
21Iščupan je kolčić njihova šatora, pogibaju skoro, mudrost ne spoznavši.'