¹Ang akong kalag gikapuyan na sa akong kinabuhi; Ipagula ko ang akong kaguol; ako mosulti sa kapait sa akong kalag.

¹My soul is weary of my life: I will give free course to my complaint; I will speak in the bitterness of my soul.

²Akong ingnon ang Dios: Ayaw ako pagsiloti; Itudlo kanako kong unsay hinungdan sa imong pagpakiglalis kanako.

²I will say unto +God, Do not condemn me; shew me wherefore thou strivest with me.

³Maayo ba alang kanimo nga ikaw magalupig, Nga ikaw magabiay-biay sa buhat sa imong kamot, Ug magadan-ag sa ibabaw sa ginatambag sa mga dautan?

³Doth it please thee to oppress, that thou shouldest despise the work of thy hands, and shine upon the counsel of the wicked?

⁴Aduna ba ikaw ing mga mata nga unod? Kun ang imong pagtan-aw, sama ba sa tinan-awan sa tawo?

⁴Hast thou eyes of flesh? or seest thou as man seeth?

⁵Ang imong mga adlaw sama ba sa mga adlaw sa tawo, Kun ang imong katuigan ingon ba sa mga adlaw sa tawo,

⁵Are thy days as the days of a mortal? are thy years as a man's days,

⁶Nga ikaw nagapangita man sa akong kadautan, Ug nagasusi sa akong sala,

⁶That thou searchest after mine iniquity, and inquirest into my sin;

⁷Bisan ikaw nahibalo nga ako dili man dautan, Ug walay bisan kinsa nga arang makakuha gikan sa imong kamot?

⁷Since thou knowest that I am not wicked, and that there is none that delivereth out of thy hand?

⁸Ang imong mga kamot nagbuhat kanako ug nag-umol kanako, Sa tingub sa nagalibut; apan ikaw magapukan man kanako.

⁸Thy hands have bound me together and made me as one, round about; yet dost thou swallow me up!

⁹Hinumdumi, ipakilooy ko kanimo, nga ingon sa lapok imo akong giumol; Ug imo ba akong dad-on pag-usab sa abug?

⁹Remember, I beseech thee, that thou hast made me as clay, and wilt bring me into dust again.

¹⁰Wala ba ako ibubo nimo ingon sa gatas, Ug gipagahi sama sa queso?

¹⁰Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?

¹¹Imo akong gibistihan sa panit ug unod, Ug imo akong gitagik sa mga bukog ug mga ugat.

¹¹Thou hast clothed me with skin and flesh, and knit me together with bones and sinews;

¹²Ikaw naghatag kanako sa kinabuhi ug mahigugmaong-kalolot, Ug ang imong pagmatoto nakagbantay sa akong espiritu.

¹²Thou hast granted me life and favour, and thy care hath preserved my spirit;

¹³Apan kining mga butanga imong gitipigan sa imong kasingkasing; Ako nahibalo nga kini anaa ra kanimo:

¹³And these things didst thou hide in thy heart; I know that this was with thee.

¹⁴Kong ako makasala, nan ikaw magatimaan kanako, Ug ikaw dili kanako magpagawas sa akong kasal-anan.

¹⁴If I sinned, thou wouldest mark me, and thou wouldest not acquit me of mine iniquity.

¹⁵Kong ako dautan man, alaut ako; Kong ako matarung, dili lamang ako mopaitaas sa akong ulo, Kay puno man sa kaulawan, Ug nagatan-aw sa akong kagul-anan.

¹⁵If I were wicked, woe unto me! and righteous, I will not lift up my head, being [so] full of shame, and beholding mine affliction; --

¹⁶Kong ang akong ulo magapataas sa iyang kaugalingon, ikaw, ingon sa usa ka leon magapangita kanako; Ug ikaw nagapadayag na usab kanako, sa imong kaugalingon, ingon nga kahibulongan.

¹⁶And it increaseth: thou huntest me as a fierce lion; and ever again thou shewest thy marvellous power upon me.

¹⁷Imong ginabag-o ang imong mga pagpamatuod batok kanako, Ug ginadugangan mo ang imong kasuko batok kanako: Ang mga kausaban ug kagubatan ania uban kanako.

¹⁷Thou renewest thy witnesses before me and increasest thy displeasure against me; successions [of evil] and a time of toil are with me.

¹⁸Busa ngano man nga imo akong gipagula gikan sa tiyan? Patay na unta ako, ug walay mata unta nga nakakita kanako.

¹⁸And wherefore didst thou bring me forth out of the womb? I had expired, and no eye had seen me.

¹⁹Ako maingon unta, ingon sa wala ako matawo; Gihatud na unta ako gikan sa tago-angkan ngadto sa lubnganan.

¹⁹I should be as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.

²⁰Dili ba diyutay da ang akong mga adlaw? nan humonong ka, Ug pasagdi ako aron nga makabaton ako ug diyutayng kalipay,

²⁰Are not my days few? cease then and let me alone, that I may revive a little,

²¹Sa dili pa ako mogikan nga gikan didto dili na mobalik, Ngadto sa yuta sa kangitngitan ug sa landong sa kamatayon;

²¹Before I go, and never to return, -- to the land of darkness and the shadow of death;

²²Ang yuta mangitngit ingon sa tungang gabii, Sa yuta sa landong sa kamatayon, ug walay kahusay, Ug diin ang suga ingon sa tungang gabii.

²²A land of gloom, as darkness itself; of the shadow of death, without any order, where the light is as thick darkness.