1Unya mitubag si Sophar nga Naamathitanhon, ug miingon:
1And Zophar the Naamathite answered and said,
2Dili ba kinahanglan tubagon ang daghang mga pulong? Ug pakamatarungon ba ang tawo nga hinulti?
2Should not the multitude of words be answered? and should a man of much talk be justified?
3Makapahilum ba sa mga katawohan ang imong mga pagpangandak? Ug sa magayubit ikaw wala bay tawo nga arang makapakaulaw kanimo?
3Should thy fictions make men hold their peace? and shouldest thou mock, and no one make [thee] ashamed?
4Kay ikaw nagaingon: Ang akong pagtolon-an ulay man, Ug ako mahinlo sa atubangan sa imong mga mata.
4For thou sayest, My doctrine is pure, and I am clean in thine eyes.
5Apan oh, nga mosulti pa lamang unta ang Dios, Ug magabuka sa iyang mga ngabil batok kanimo,
5But oh that +God would speak, and open his lips against thee;
6Ug nga tudloan ka niya sa mga tinago sa kaalam! Kay kaniya sa pagkamasinabuton walay makatupong. Busa hibaloi nga ang Dios nagapaningil sa labing diyutay kay sa silot nga angay sa imong kasal-anan.
6And that he would shew thee the secrets of wisdom, how that they are the double of what is realised; and know that +God passeth by [much] of thine iniquity!
7Makakaplag ka ba sa Dios pinaagi sa pagpangita? Makakab-ut ka ba sa pagkahingpit sa Makagagahum?
7Canst thou by searching find out +God? canst thou find out the Almighty to perfection?
8Sama sa gitas-on sa kalangitan; unsa ang arang mong mahimo? Labing halalum kay sa Sheol; unsa ang arang mong kahibaloan?
8[It is as] the heights of heaven; what wilt thou do? deeper than Sheol; what canst thou know?
9Ang iyang gidak-on labing daku kay sa kalibutan, Ug labing halapad kay sa kadagatan.
9The measure thereof is longer than the earth, and broader than the sea.
10Kong siya molabang, ug kong iyang pagatak-umon, Ug kong iyang tigumon ngadto sa paghukom, nan kinsa ang arang makasalanta kaniya?
10If he pass by, and shut up, and call to judgment, who can hinder him?
11Kay siya nasayud sa mga tawong malimbongon: Siya makakita usab sa kasal-anan, bisan tuod dili siya magatagad niana.
11For he knoweth vain men, and seeth wickedness when [man] doth not consider it;
12Ang tawong hungog walay salabutan, Oo, ang tawo ipanganak ingon sa anak sa usa ka asnong ihalas.
12Yet a senseless man will make bold, though man be born [like] the foal of a wild ass.
13Kong ikaw magtarung sa imong kasingkasing, Ug ituy-od mo kaniya ang imong kamot:
13If thou prepare thy heart and stretch out thy hands toward him,
14Kong ang kasal-anan anaa sa imong kamot, ipahilayo kana kanimo , Ug ang pagkadili-matarung ayaw papuy-a sa imong mga balong-balong.
14If thou put far away the iniquity which is in thy hand, and let not wrong dwell in thy tents;
15Sa walay duhaduha makayahat ka unya sa imong nawong nga walay buling; Oo, ikaw mahimong lig-on ug dili magakahadlok:
15Surely then shalt thou lift up thy face without spot, and thou shalt be stedfast and shalt not fear:
16Kay ikaw mahakalimot sa imong kaalaut; Ikaw mahinumdum niana ingon sa mga tubig nga manglabay.
16For thou shalt forget misery; as waters that are passed away shalt thou remember it;
17Ug ang imong kinabuhi modan-ag labi pa kay sa udto; Maingon kana sa kabuntagon bisan pa anaay kangitngit.
17And life shall arise brighter than noonday; though thou be enshrouded in darkness, thou shalt be as the morning,
18Ug ikaw magmalig-on kay anaa may paglaum; Oo, ikaw magapangita sa libut nimo , ug sa lig-on ikaw mopahulay.
18And thou shalt have confidence, because there shall be hope; and having searched about [thee], thou shalt take rest in safety.
19Ikaw magahigda usab, ug walay bisan kinsa nga makapahadlok kanimo; Oo, daghanan ang mohangyo kanimo.
19Yea, thou shalt lie down, and none shall make thee afraid; and many shall seek thy favour.
20Apan ang mga mata sa mga malinapason makawang, Ug sila walay dalangpanan nga ilang pagakalagiwan; Ug ang ilang paglaum mao ang pagpanugyan sa espiritu.
20But the eyes of the wicked shall fail, and [all] refuge shall vanish from them, and their hope [shall be] the breathing out of life.