¹Ang tawo, nga natawo sa usa ka babaye, Hamubo ra sa panuigon, ug tugob sa kasamok.

¹“Man, who is born of a woman, is of few days, and full of trouble.

²Siya mobuswak sama sa usa ka bulak, ug pagaputlon: Siya nagadalagan usab ingon sa usa ka anino, ug dili magadayon.

²He comes forth like a flower, and is cut down. He also flees like a shadow, and doesn’t continue.

³Nan magabuka ba ikaw sa mga mata sa pagsud-ong kaniya, Ug magadala kanako sa hukmanan uban kanimo?

³Do you open your eyes on such a one, and bring me into judgment with you?

⁴Kinsa ang makakuha ug usa ka butang nga mahinlo gikan sa mahugaw? walay mausa.

⁴Who can bring a clean thing out of an unclean? Not one.

⁵Sanglit ang iyang mga adlaw tinagalan, Ang gidaghanon sa iyang mga bulan anaa kanimo, Ug ikaw nagbutang ug mga utlanan kaniya nga dili niya malabang.

⁵Seeing his days are determined, the number of his months is with you, and you have appointed his bounds that he can’t pass;

⁶Ayaw na siya pagsud-onga, aron siya makapahulay, Hangtud nga, ingon sa usa ka sulogoon, matapus niya ang adlaw.

⁶Look away from him, that he may rest, until he shall accomplish, as a hireling, his day.

⁷Kay adunay kalauman sa usa ka kahoy, Kong kana pagaputlon aron nga manalingsing pag-usab, Ug nga ang diyutayng sanga niana dili mohunong.

⁷“For there is hope for a tree, If it is cut down, that it will sprout again, that the tender branch of it will not cease.

⁸Bisan pa magakagulang ang gamot niana diha sa yuta, Ug ang tuud niana madunot sa yuta;

⁸Though its root grows old in the earth, and its stock dies in the ground,

⁹Apan tungod sa baho sa tubig kana mangudlot, Ug mananga ingon sa usa ka tanum.

⁹yet through the scent of water it will bud, and put forth boughs like a plant.

¹⁰Apan ang tawo mamatay, ug igalubong: Oo, ang gininhawa sa tawo mabugto, ug hain na man siya?

¹⁰But man dies, and is laid low. Yes, man gives up the spirit, and where is he?

¹¹Ingon nga ang katubigan maitus sa dagat, Ug ang suba magakakunhod ug momala;

¹¹As the waters fail from the sea, and the river wastes and dries up,

¹²Mao usab ang tawo mamatay ug dili na mobalik: Hangtud nga mawala ang kalangitan, sila dili na manghigmata, Dili usab sila mapukaw sa ilang pagkatulog.

¹²so man lies down and doesn’t rise. Until the heavens are no more, they shall not awake, nor be roused out of their sleep.

¹³Oh nga sa Sheol unta tagoan mo ako, Nga imo unta akong ibutang sa tago, hangtud nga mahupay ang imong kaligutgut, Nga imo unta akong tagalan ug panahon, ug mahinumdum ka kanako!

¹³“Oh that you would hide me in Sheol Sheol is the place of the dead. , that you would keep me secret, until your wrath is past, that you would appoint me a set time, and remember me!

¹⁴Kong ang tawo mamatay, mabuhi ba siya pag-usab ? Paabuton unta nako ang tanang adlaw sa akong pagpakigbisog, Hangtud ang akong pagkabalhin modangat.

¹⁴If a man dies, shall he live again? All the days of my warfare would I wait, until my release should come.

¹⁵Ikaw motawag unta, ug kanimo ako motubag: Ikaw mokinahanglan sa buhat sa imong mga kamot.

¹⁵You would call, and I would answer you. You would have a desire to the work of your hands.

¹⁶Apan karon imong ginaihap ang akong mga lakang? Dili ba ikaw magtimaan sa akong sala?

¹⁶But now you number my steps. Don’t you watch over my sin?

¹⁷Ang akong kalapasan gibaliktosan sulod sa usa ka puntil, Ug imong gitak-uman ang akong kadautan.

¹⁷My disobedience is sealed up in a bag. You fasten up my iniquity.

¹⁸Apan ang bukid nga nagakatumpag, mawagtang: Ug ang bato mahasalikway gikan sa iyang nahamutangan;

¹⁸“But the mountain falling comes to nothing. The rock is removed out of its place;

¹⁹Ang katubigan magahilis sa mga bato; Ang mga pag-awas niana magabugwas sa abug sa yuta: Maingon man niana ginalaglag mo ang paglaum sa tawo.

¹⁹The waters wear the stones. The torrents of it wash away the dust of the earth. So you destroy the hope of man.

²⁰Ikaw sa walay katapusan makadaug kaniya, ug siya molabay: Ikaw magausab sa iyang nawong, ug kaniya magapalakaw.

²⁰You forever prevail against him, and he departs. You change his face, and send him away.

²¹Ang iyang mga anak mahimong dungganon, ug siya dili mahibalo niana; Ug sila ginahimong ubos apan siya dili makatimaan niana kanila.

²¹His sons come to honor, and he doesn’t know it. They are brought low, but he doesn’t perceive it of them.

²²Apan kaniya may kasakit ang iyang unod, Ug sa sulod niya nagabangotan ang iyang kalag.

²²But his flesh on him has pain, and his soul within him mourns.”