1Unya mitubag si Eliphaz ang Temanitanhon, ug miingon:
1Then Eliphaz the Temanite answered,
2Kong may mosulay sa pagpakigsulti kanimo, maguol ba ikaw? Apan kinsa ang makapugong sa iyang kaugalingon sa pagsulti?
2“If someone ventures to talk with you, will you be grieved? But who can withhold himself from speaking?
3Ania karon, daghan ang imong natudloan, Ug ikaw nakalig-on sa mga mahuyang ug kamot.
3Behold, you have instructed many, you have strengthened the weak hands.
4Ang imong mga pulong nakaagak niadtong nagakapukan, Ug imong gibaskog ang mga mahuyang ug tuhod
4Your words have supported him who was falling, You have made firm the feeble knees.
5Apan karon midangat na kini kanimo, ug ikaw naluya; Kini nagtandug kanimo ug ikaw nasamukan.
5But now it has come to you, and you faint. It touches you, and you are troubled.
6Dili ba ang imong kahadlok sa Dios maoy imong saliganan, Ug ang pagkatul-id sa imong mga dalan maoy imong ginalauman?
6Isn’t your piety your confidence? Isn’t the integrity of your ways your hope?
7Hinumdumi, ipakilooy ko kanimo, kinsa ba ang nawagtang nga walay sala? Kun hain ba ang matul-id nga ginalaglag?
7“Remember, now, whoever perished, being innocent? Or where were the upright cut off?
8Sumala sa akong nakita kadtong magadaro ug kasal-anan, Ug magapugas ug kasamok, magaani sa mao usab.
8According to what I have seen, those who plow iniquity, and sow trouble, reap the same.
9Pinaagi sa gininhawa sa Dios nalaglag sila, Ug pinaagi sa unos sa kasuko niya nangaut-ut sila.
9By the breath of God they perish. By the blast of his anger are they consumed.
10Ang pagngulob sa leon, ug ang tingog sa mabangis nga leon, Ug ang tango sa mga gagmayng leon, nangahingo.
10The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, the teeth of the young lions, are broken.
11Ang tigulang nga leon mamatay tungod sa kakulang sa tukbonon, Ug ang mga anak sa leon nga baye nagakatibulaag sa halayo.
11The old lion perishes for lack of prey. The cubs of the lioness are scattered abroad.
12Karon usa ka butang gitaho kanako sa tago, Ug ang akong igdulungog nakadawat sa usa ka hungihong niini.
12“Now a thing was secretly brought to me. My ear received a whisper of it.
13Sa mga panumduman nga gikan sa panan-awon sa kagabhion, Sa diha nga ang mga katawohan anaa sa dakung paghinanok,
13In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falls on men,
14Ming-abut kanako ang kakulba ug pagkurog, Nga nakauyog sa tanan ko nga kabukogan.
14fear came on me, and trembling, which made all my bones shake.
15Unya sa akong atubangan milabay ang usa ka espiritu; Ang balhibo sa akong lawas mitindog.
15Then a spirit passed before my face. The hair of my flesh stood up.
16Kini mihunong, apan wala ako makakita sa dagway niini; Sa atubangan sa akong mga mata dihay usa ka anino: Dihay dakung kahilum, ug nabati ko ang usa ka tingog, nga nagaingon :
16It stood still, but I couldn’t discern its appearance. A form was before my eyes. Silence, then I heard a voice, saying,
17Ang tawo nga may kamatayon molabaw ba sa pagkamatarung sa Dios? Molabaw ba ang tawo sa kaputli sa iyang Magbubuhat?
17‘Shall mortal man be more just than God? Shall a man be more pure than his Maker?
18Ania karon, siya wala magbaton ug pagsalig sa iyang mga alagad; Ug sa iyang mga manolonda siya nakatimaan ug kahungog:
18Behold, he puts no trust in his servants. He charges his angels with error.
19Labi na gayud kadtong nagapuyo sa mga balay nga lapok, Kang kinsang patukoranan anaa sa abug, Nga ginadugmok una pa sa mga anunogba!
19How much more, those who dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed before the moth!
20Sila ginalaglag sukad sa kabuntagon hangtud sa kagabhion: Mangawagtang sila sa walay katapusan ug walay tawo nga makatimaan niini.
20Between morning and evening they are destroyed. They perish forever without any regarding it.
21Dili ba makuha ang ilang kabantug nga anaa kanila? Sila mangamatay, ug kana walay kaalam.
21Isn’t their tent cord plucked up within them? They die, and that without wisdom.’