¹Sofar iz Naamata progovori tad i reče:

¹Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

²"Misli me tjeraju da ti odgovorim, i zato u meni vri to uzbuđenje

²Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.

³dok slušam ukore koji me sramote, al' odgovor mudar um će moj već naći.

³Hontindan riprocxon mi auxdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.

⁴Zar tebi nije od davnine poznato, otkad je čovjek na zemlju stavljen bio,

⁴CXu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,

⁵da je kratka vijeka radost opakoga, da kao tren prođe sreća bezbožnička.

⁵Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la gxojo de hipokritulo estas nur momenta?

⁶Pa ako stasom i do neba naraste, ako mu se glava dotakne oblaka,

⁶Se lia grandeco ecx atingus gxis la cxielo, Kaj lia kapo tusxus la nubon,

⁷poput utvare on zauvijek nestaje; koji ga vidješe kažu: 'Gdje je sad on?'

⁷Li tamen pereos por cxiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros:Kie li estas?

⁸Kao san bez traga on se rasplinjuje, nestaje ga kao priviđenja noćnog.

⁸Kiel songxo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.

⁹Nijedno ga oko više gledat neće, niti će ga mjesto njegovo vidjeti

⁹Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.

¹⁰Njegovu će djecu gonit' siromasi: rukama će svojim vraćati oteto.

¹⁰Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havajxon.

¹¹Kosti su njegove bujale mladošću; gle, zajedno s njome pokošen je sada.

¹¹Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kusxigxos kune kun li en la polvo.

¹²Zlo bijaše slatko njegovim ustima te ga je pod svojim jezikom skrivao;

¹²Se la malbono estas dolcxa en lia busxo, Li kasxas gxin sub sia lango,

¹³sladio se pazeć' da ga ne proguta i pod nepcem svojim zadržavao ga.

¹³Li flegas gxin kaj ne forlasas gxin, Kaj retenas gxin sur sia palato:

¹⁴Ali hrana ta mu trune u utrobi, otrovom zmijskim u crijevima postaje.

¹⁴Tiam lia mangxajxo renversigxos en liaj internajxoj, Farigxos galo de aspidoj interne de li.

¹⁵Blago progutano mora izbljuvati. Bog će ga istjerat' njemu iz utrobe.

¹⁵Li englutis havajxon, sed li gxin elvomos; El lia ventro Dio gxin elpelos.

¹⁶Iz zmijine glave otrov je sisao: sada umire od jezika gujina.

¹⁶Venenon de aspidoj li sucxos; Lango de vipuro lin mortigos.

¹⁷Potoke ulja on gledat' više neće, ni vidjet' gdje rijekom med i mlijeko teku.

¹⁷Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.

¹⁸Vratit će dobitak ne okusivši ga, neće uživat' u plodu trgovine.

¹⁸Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havajxo, li gxin fordonos kaj ne gxuos gxin.

¹⁹Jer je sirotinju gnjeo i tlačio, otimao kuće koje ne sazida,

¹⁹CXar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.

²⁰jer ne bješe kraja požudi njegovoj, njegova ga blaga neće izbaviti.

²⁰CXar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.

²¹Jer mu proždrljivost ništa ne poštedi, ni sreća njegova dugo trajat neće.

²¹Nenion restigis lia mangxemeco; Tial lia bonstato ne estos longedauxra.

²²Sred izobilja u škripcu će se naći, svom će snagom na nj se oboriti bijeda.

²²Malgraux lia abundeco, li estos premata; CXiaspecaj suferoj trafos lin.

²³I dok hranom bude trbuh svoj punio, Bog će na nj pustiti jarost svoga gnjeva, sasut' dažd strelica na meso njegovo.

²³Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.

²⁴Ako i izmakne gvozdenom oružju, luk će mjedeni njega prostrijeliti.

²⁴Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.

²⁵Strijelu bi izvuk'o, al' mu probi leđa, a šiljak blistavi viri mu iz žuči. Kamo god krenuo, strepnje ga vrebaju,

²⁵Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.

²⁶na njega tmine sve tajom očekuju. Vatra ga ništi, ni od kog zapaljena, i proždire sve pod njegovim šatorom.

²⁶Nenia mallumo povos kasxi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.

²⁷Gle, nebo krivicu njegovu otkriva i čitava zemlja na njega se diže.

²⁷La cxielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero levigxos kontraux lin.

²⁸Njegovu će kuću raznijeti poplava, otplaviti je u dan Božje jarosti.

²⁸Malaperos la greno el lia domo, Dissxutita gxi estos en la tago de Lia kolero.

²⁹Takvu sudbinu Bog priprema zlikovcu i takvu baštinu on mu dosuđuje."

²⁹Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredajxo destinita por li de Dio.