¹Job progovori i reče:

¹Ijob respondis kaj diris:

²"Zaista, dobro ja znadem da je tako: kako da pred Bogom čovjek ima pravo?

²Certe, mi scias, ke tiel estas; Kaj kiel povas homo esti prava koncerne Dion?

³Ako bi se tkogod htio prÓeti s njime, odvratio mu ne bi ni jednom od tisuću.

³Se li volus havi kun Li jugxan disputon, Li ne povus respondi al Li ecx unu kontraux mil.

⁴Srcem on je mudar, a snagom svesilan, i tko bi se njemu nekažnjeno opro?

⁴Li estas sagxa per Sia koro kaj potenca per Sia forto; Kiu kuragxus stari kontraux Li kaj restus sendifekta?

⁵On brda premješta, a ona to ne znaju, u jarosti svojoj on ih preokreće.

⁵Li forsxovas montojn, kaj ili ecx ne rimarkas, Ke Li renversis ilin en Sia kolero;

⁶Pokreće on zemlju sa njezina mjesta, iz temelja njene potresa stupove.

⁶Li skuas la teron de gxia loko, Ke gxiaj kolonoj tremas;

⁷Kad zaprijeti suncu, ono se ne rađa, on pečatom svojim i zvijezde pečati.

⁷Li diras al la suno, kaj gxi ne levigxas, Kaj la stelojn Li sigelfermas;

⁸Jedini on je nebesa razapeo i pučinom morskom samo on hodao.

⁸Li sola etendas la cxielon, Kaj Li iras sur la altajxoj de la maro;

⁹Stvorio je Medvjede i Oriona, Vlašiće i zvijezđa na južnome nebu.

⁹Li kreis la Grandan Ursinon, Orionon, kaj Plejadojn, Kaj la stelojn de la sudo;

¹⁰Tvorac on je djela silnih, nepojmljivih čudesa koja se izbrojit' ne mogu.

¹⁰Li faras neesploreblajn grandajxojn, Kaj nekalkuleblajn mirindajxojn.

¹¹Ide pored mene, a ja ga ne vidim; evo, on prolazi - ja ga ne opažam.

¹¹Jen Li preteriros preter mi, kaj mi tion ecx ne vidos; Li pasos, kaj mi ecx ne rimarkos Lin.

¹²Ugrabi li što, tko će mu to priječit, i tko ga pitat smije: 'Što si učinio?'

¹²Kiam Li kaptas, kiu malpermesus al Li? Kiu dirus al Li:Kion Vi faras?

¹³Bog silni srdžbu svoju ne opoziva: pred njim poniču saveznici Rahaba.

¹³Li estas Dio, kaj Lian koleron oni ne povas haltigi; Sub Li fleksigxas la helpantoj de Rahab.

¹⁴Pa kako onda da njemu odgovorim, koju riječ da protiv njega izaberem?

¹⁴Des pli cxu mi povus respondi al Li, CXu mi povus elekti vortojn kontraux Li?

¹⁵I da sam u pravu, odvratio ne bih, u suca svojega milost bih molio.

¹⁵Ecx se mi estus prava, mi ne respondus; Sed mi nur petegus mian jugxanton.

¹⁶A kad bi se na zov moj i odazvao, vjerovao ne bih da on glas moj sluša.

¹⁶Se mi vokus kaj Li respondus, Mi ne kredus, ke Li auxdis mian vocxon,

¹⁷Jer, za dlaku jednu on mene satire, bez razloga moje rane umnožava.

¹⁷Li, kiu povas frakasi min per ventego Kaj fari al mi senkulpe multe da vundoj.

¹⁸Ni časa jednoga predahnut' mi ne da, nego mene svakom gorčinom napaja!

¹⁸Li ne permesas al mi trankviligi mian spiriton, Sed Li satigas min per maldolcxo.

¹⁹Ako je na snagu - tÓa on je najjači! Ako je na pravdu - tko će njega na sud?

¹⁹Se oni volas forton, Li estas potenca; Se oni volas jugxon, kiu alvokos min?

²⁰Da sam i prav, usta bi me osudila, da sam i nevin, zlim bi me proglasila.

²⁰Se mi montros mian pravecon, mia propra busxo min kondamnos; Se mi montros min virtulo, Li montros min malbonagulo.

²¹A jesam li nevin? Ni sam ne znam više, moj je život meni sasvim omrzao!

²¹Mi estas senkulpa; mi ne zorgas pri mia animo, Mi abomenas mian vivon.

²²Jer, to je svejedno; i zato ja kažem: nevina i grešnika on dokončava.

²²CXio estas egala; tial mi diras: Senkulpulon kaj malpiulon Li ambaux pereigas.

²³I bič smrtni kad bi odjednom ubijo ... ali on se ruga nevolji nevinih.

²³Kiam vipo subite ekbatas, Li ridas cxe la elprovado de senkulpuloj.

²⁴U zemlji predanoj u šake zlikovaca, on oči sucima njezinim zastire. Ako on to nije, tko je drugi onda?

²⁴La tero estas transdonita en la manon de malpiulo; La vizagxon de gxiaj jugxistoj Li kovras. Se ne Li, tiam kiu?

²⁵Od skoroteče su brži moji dani, bježe daleko, nigdje dobra ne videć.'

²⁵Miaj tagoj estis pli rapidpiedaj ol kuristo; Ili forkuris, ne vidis bonon;

²⁶K'o čamci od rogoza hitro promiču, k'o orao na plijen kada se zaleti.

²⁶Ili forkuris, kiel sxipetoj el kano, Kiel aglo flugas al mangxotajxo.

²⁷Kažem li: zaboravit ću jadikovku, razvedrit ću lice i veseo biti,

²⁷Se mi ekpensas:Mi forgesos mian plendon, Mi farlasos mian mienon, kaj mi min gajigos:

²⁸od mojih me muka groza obuzima, jer znadem da me ti ne držiš nevinim.

²⁸Tiam mi ektremas pro cxiuj miaj suferoj; Mi scias, ke Vi ne rigardos min kiel senkulpan.

²⁹Ako li sam grešan, tÓa čemu onda da zalud mučim sebe.

²⁹Mi restos ja malprava; Por kio do mi vane min turmentas?

³⁰Kad bih i sniježnicom sebe ja isprao, kad bih i lugom ruke svoje umio,

³⁰Se mi lavus min per negxa akvo Kaj purigus miajn manojn per lesivo,

³¹u veću bi me nečist opet gurnuo, i moje bi me se gnušale haljine!

³¹Ecx tiam Vi trempus min en koto, Kaj miaj vestoj min abomenus.

³²Nije čovjek k'o ja da se s njime pravdam i na sud da idem s njim se parničiti.

³²CXar Li ne estas homo simile al mi, Ke mi povu respondi al Li, Ke ni povu ambaux iri al jugxo.

³³Niti kakva suca ima među nama da ruke svoje stavi na nas dvojicu,

³³Ne ekzistas inter ni arbitracianto, Kiu povus meti sian manon sur nin ambaux.

³⁴da šibu njegovu od mene odmakne, da užas njegov mene više ne plaši!

³⁴Li forigu de mi Sian vergon, Kaj Lia teruro ne timigu min;

³⁵Govorit ću ipak bez ikakva straha, jer ja nisam takav u svojim očima!

³⁵Tiam mi ekparolos, kaj ne timos Lin, CXar ne tia mi estas en mi mem.