1 "Y mae pob un a anwyd o wraig yn fyr ei oes ac yn llawn helbul.
1Man, born of woman! Of few days, and full of trouble!
2 Y mae fel blodeuyn yn tyfu ac yna'n gwywo; diflanna fel cysgod ac nid erys.
2As a flower he hath gone forth, and is cut off, And he fleeth as a shadow and standeth not.
3 A roi di sylw i un fel hyn, a'i ddwyn ef i farn gyda thi?
3Also — on this Thou hast opened Thine eyes, And dost bring me into judgment with Thee.
4 Pwy a gaiff lendid allan o aflendid? Neb!
4Who giveth a clean thing out of an unclean? not one.
5 Gan fod terfyn i'w ddyddiau, a chan iti rifo'i fisoedd, a gosod iddo ffin nas croesir,
5If determined are his days, The number of his months [are] with Thee, His limit Thou hast made, And he passeth not over;
6 yna tro oddi wrtho fel y caiff lonydd, fel gwas cyflog yn mwynhau ei ddiwrnod gwaith.
6Look away from off him that he may cease, Till he enjoy as an hireling his day.
7 "Er i goeden gael ei thorri, y mae gobaith iddi ailflaguro, ac ni pheidia ei blagur � thyfu.
7For there is of a tree hope, if it be cut down, That again it doth change, That its tender branch doth not cease.
8 Er i'w gwraidd heneiddio yn y ddaear, ac i'w boncyff farweiddio yn y pridd,
8If its root becometh old in the earth, And its stem doth die in the dust,
9 pan synhwyra ddu373?r fe adfywia, ac fe flagura fel planhigyn ifanc.
9From the fragrance of water it doth flourish, And hath made a crop as a plant.
10 Ond pan fydd rhywun farw, �'n ddi-nerth, a phan rydd ei anadl olaf, nid yw'n bod mwyach.
10And a man dieth, and becometh weak, And man expireth, and where [is] he?
11 Derfydd y du373?r o'r llyn; disbyddir a sychir yr afon;
11Waters have gone away from a sea, And a river becometh waste and dry.
12 felly'r meidrol, fe orwedd ac ni chyfyd, ni ddeffry tra pery'r nefoedd, ac nis cynhyrfir o'i gwsg.
12And man hath lain down, and riseth not, Till the wearing out of the heavens they awake not, Nor are roused from their sleep.
13 O na bait yn fy nghuddio yn Sheol, ac yn fy nghadw o'r golwg nes i'th lid gilio, a phennu amser arbennig imi, a'm dwyn i gof!
13O that in Sheol Thou wouldst conceal me, Hide me till the turning of Thine anger, Set for me a limit, and remember me.
14 (Pan fydd meidrolyn farw, a gaiff ef fyw drachefn?) Yna fe obeithiwn holl ddyddiau fy llafur, hyd nes i'm rhyddhad ddod.
14If a man dieth — doth he revive? All days of my warfare I wait, till my change come.
15 Gelwit arnaf, ac atebwn innau; hiraethit am waith dy ddwylo.
15Thou dost call, and I — I answer Thee; To the work of Thy hands Thou hast desire.
16 Yna cedwit gyfrif o'm camre, heb wylio fy mhechod;
16But now, my steps Thou numberest, Thou dost not watch over my sin.
17 selid fy nhrosedd mewn cod, a chuddid fy nghamwedd.
17Sealed up in a bag [is] my transgression, And Thou sewest up mine iniquity.
18 "Ond, fel y diflanna'r mynydd sy'n llithro, ac fel y symud y graig o'i lle,
18And yet, a falling mountain wasteth away, And a rock is removed from its place.
19 ac fel y treulir y cerrig gan ddyfroedd, ac y golchir ymaith bridd y ddaear gan lifogydd, felly y gwnei i obaith meidrolyn ddiflannu.
19Stones have waters worn away, Their outpourings wash away the dust of earth, And the hope of man Thou hast destroyed.
20 Parhei i'w orthrymu nes derfydd; newidi ei wedd, a'i ollwng.
20Thou prevailest [over] him for ever, and he goeth, He is changing his countenance, And Thou sendest him away.
21 Pan anrhydeddir ei blant, ni u373?yr; pan ddarostyngir hwy, ni sylwa.
21Honoured are his sons, and he knoweth not; And they are little, and he attendeth not to them.
22 Ei gnawd ei hun yn unig sy'n ei boeni, a'i fywyd ei hun sy'n ei ofidio."
22Only — his flesh for him is pained, And his soul for him doth mourn.`