1 Y mae'r sawl sy'n caru disgyblaeth yn caru gwybodaeth, ond hurtyn sy'n cas�u cerydd.
1Whoso is loving instruction, is loving knowledge, And whoso is hating reproof [is] brutish.
2 Y mae'r daionus yn ennill ffafr yr ARGLWYDD, ond condemnir y dichellgar.
2The good bringeth forth favour from Jehovah, And the man of wicked devices He condemneth.
3 Ni ddiogelir neb trwy ddrygioni, ac ni ddiwreiddir y cyfiawn.
3A man is not established by wickedness, And the root of the righteous is not moved.
4 Y mae gwraig fedrus yn goron i'w gu373?r, ond un ddigywilydd fel pydredd yn ei esgyrn.
4A virtuous woman [is] a crown to her husband, And as rottenness in his bones [is] one causing shame.
5 Y mae bwriadau'r cyfiawn yn gywir, ond cynlluniau'r drygionus yn dwyllodrus.
5The thoughts of the righteous [are] justice, The counsels of the wicked — deceit.
6 Cynllwyn i dywallt gwaed yw geiriau'r drygionus, ond y mae ymadroddion y cyfiawn yn eu gwaredu.
6The words of the wicked [are]: `Lay wait for blood,` And the mouth of the upright delivereth them.
7 Dymchwelir y drygionus, a derfydd amdanynt, ond saif tu375?'r cyfiawn yn gadarn.
7Overthrow the wicked, and they are not, And the house of the righteous standeth.
8 Canmolir rhywun ar sail ei ddeall, ond gwawdir y meddwl tro�dig.
8According to his wisdom is a man praised, And the perverted of heart becometh despised.
9 Gwell bod yn ddiymhongar ac yn ennill tamaid, na bod yn ymffrostgar a heb fwyd.
9Better [is] the lightly esteemed who hath a servant, Than the self-honoured who lacketh bread.
10 Y mae'r cyfiawn yn ystyriol o'i anifail, ond y mae'r drygionus yn ddidostur.
10The righteous knoweth the life of his beast, And the mercies of the wicked [are] cruel.
11 Y mae'r un sy'n trin ei dir yn cael digon o fwyd, ond y mae'r sawl sy'n dilyn oferedd yn ddisynnwyr.
11Whoso is tilling the ground is satisfied [with] bread, And whoso is pursuing vanities is lacking heart,
12 Blysia'r drygionus am ysbail drygioni, ond y mae gwreiddyn y cyfiawn yn sicr.
12The wicked hath desired the net of evil doers, And the root of the righteous giveth.
13 Meglir y drwg gan dramgwydd ei eiriau, ond dianc y cyfiawn rhag adfyd.
13In transgression of the lips [is] the snare of the wicked, And the righteous goeth out from distress.
14 Trwy ffrwyth ei eiriau y digonir pob un � daioni, a thelir iddo yn �l yr hyn a wnaeth.
14From the fruit of the mouth [is] one satisfied [with] good, And the deed of man`s hands returneth to him.
15 Y mae ffordd y ff�l yn iawn yn ei olwg, ond gwrendy'r doeth ar gyngor.
15The way of a fool [is] right in his own eyes, And whoso is hearkening to counsel [is] wise.
16 Buan y dengys y ff�l ei fod wedi ei gythruddo, ond y mae'r call yn anwybyddu sarhad.
16The fool — in a day is his anger known, And the prudent is covering shame.
17 Y mae tyst gonest yn dweud y gwir, ond celwydd a draetha'r gau dyst.
17Whoso uttereth faithfulness declareth righteousness, And a false witness — deceit.
18 Y mae geiriau'r straegar fel brath cleddyf, ond y mae tafod y doeth yn iach�u.
18A rash speaker is like piercings of a sword, And the tongue of the wise is healing.
19 Erys geiriau gwir am byth, ond ymadrodd celwyddog am eiliad.
19The lip of truth is established for ever, And for a moment — a tongue of falsehood.
20 Dichell sydd ym meddwl y rhai sy'n cynllwynio drwg, ond daw llawenydd i'r rhai sy'n cynllunio heddwch.
20Deceit [is] in the heart of those devising evil, And to those counselling peace [is] joy.
21 Ni ddaw unrhyw niwed i'r cyfiawn, ond bydd y drygionus yn llawn helbul.
21No iniquity is desired by the righteous, And the wicked have been full of evil.
22 Y mae geiriau twyllodrus yn ffiaidd gan yr ARGLWYDD, ond y mae'r rhai sy'n gweithredu'n gywir wrth ei fodd.
22An abomination to Jehovah [are] lying lips, And stedfast doers [are] his delight.
23 Y mae'r call yn cuddio'i wybodaeth, ond ffyliaid yn cyhoeddi eu ffolineb.
23A prudent man is concealing knowledge, And the heart of fools proclaimeth folly.
24 Yn llaw y rhai diwyd y mae'r awdurdod, ond y mae diogi yn arwain i gaethiwed.
24The hand of the diligent ruleth, And slothfulness becometh tributary.
25 Y mae pryder meddwl yn llethu rhywun, ond llawenheir ef gan air caredig.
25Sorrow in the heart of a man boweth down, And a good word maketh him glad.
26 Y mae'r cyfiawn yn cilio oddi wrth ddrwg, ond y mae ffordd y drygionus yn eu camarwain.
26The righteous searcheth his companion, And the way of the wicked causeth them to err.
27 Ni fydd y diogyn yn rhostio'i helfa, ond gan y diwyd bydd golud mawr.
27The slothful roasteth not his hunting, And the wealth of a diligent man is precious.
28 Ar ffordd cyfiawnder y mae bywyd, ac nid oes marwolaeth yn ei llwybrau.
28In the path of righteousness [is] life, And in the way of [that] path [is] no death!