1 Peidiodd y tri gu373?r � dadlau rhagor � Job, am fod Job yn ei ystyried ei hun yn fwy cyfiawn na Duw.
1And these three men ceased to answer Job, because he was righteous in his own eyes.
2 Ond yr oedd Elihu fab Barachel y Busiad, o dylwyth Ram, wedi ei gythruddo yn erbyn Job. Yr oedd yn ddig am ei fod yn ei ystyried ei hun yn gyfiawn gerbron Duw,
2Then was kindled the anger of Elihu the son of Barachel, the Buzite, of the family of Ram: against Job was his anger kindled, because he justified himself rather than God;
3 a'r un mor ddig wrth ei dri chyfaill am eu bod yn methu ateb Job er iddynt ei gondemnio.
3and against his three friends was his anger kindled, because they found no answer, and [yet] condemned Job.
4 Tra oeddent hwy'n llefaru wrth Job, yr oedd Elihu wedi cadw'n dawel am eu bod yn hu375?n nag ef.
4But Elihu had waited till Job had finished speaking, because they were older than he.
5 Ond digiodd pan welodd nad oedd gan y tri gu373?r ateb i Job.
5And Elihu saw that there was no answer in the mouth of the three men, and his anger was kindled.
6 Yna dywedodd Elihu fab Barachel y Busiad: "Dyn ifanc wyf fi, a chwithau'n hen; am hyn yr oeddwn yn ymatal, ac yn swil i ddweud fy marn wrthych.
6And Elihu the son of Barachel the Buzite answered and said, I am young, and ye are aged; wherefore I was timid, and feared to shew you what I know.
7 Dywedais, 'Caiff profiad maith siarad, ac amlder blynyddoedd draethu doethineb.'
7I said, Let days speak, and multitude of years teach wisdom.
8 Ond yr ysbryd oddi mewn i rywun, ac anadl yr Hollalluog, sy'n ei wneud yn ddeallus.
8But there is a spirit which is in man; and the breath of the Almighty giveth them understanding.
9 Nid yr oedrannus yn unig sydd ddoeth, ac nid yr hen yn unig sy'n deall beth sydd iawn.
9It is not the great that are wise; neither do the aged understand judgment.
10 Am hyn yr wyf yn dweud, 'Gwrando arnaf; gad i minnau ddweud fy marn.'
10Therefore I say, Hearken to me; I also will shew what I know.
11 "B�m yn disgwyl am eich geiriau, ac yn gwrando am eich deallusrwydd; tra oeddech yn dewis eich geiriau,
11Lo, I waited for your words; I gave ear to your reasonings, until ye searched out what to say.
12 sylwais yn fanwl arnoch, ond nid oedd yr un ohonoch yn gallu gwrthbrofi Job, nac ateb ei ddadleuon.
12Yea, I gave you mine attention, and behold, there was none of you that confuted Job, that answered his words;
13 Peidiwch � dweud, 'Fe gawsom ni ddoethineb'; Duw ac nid dyn a'i trecha.
13That ye may not say, We have found out wisdom; ùGod will make him yield, not man.
14 Nid yn f'erbyn i y trefnodd ei ddadleuon; ac nid �'ch geiriau chwi yr atebaf fi ef.
14Now he hath not directed [his] words against me; and I will not answer him with your speeches. ...
15 "Y maent hwy wedi eu syfrdanu, ac yn methu ateb mwyach; pallodd geiriau ganddynt.
15They were amazed, they answered no more; words failed them.
16 A oedaf fi am na lefarant hwy, ac am eu bod hwy wedi peidio ag ateb?
16And I waited, for they spoke not, but stood still, and answered no more; --
17 Gwnaf finnau fy rhan trwy ateb, a dywedaf fy marn.
17I will answer, I also in my turn, I also will shew what I know:
18 Yr wyf yn llawn o eiriau, ac ysbryd ynof sy'n fy nghymell.
18For I am full of matter, the spirit within me constraineth me.
19 O'm mewn yr wyf fel petai gwin yn methu arllwys allan, a minnau fel costrelau newydd ar fin rhwygo.
19Behold, my belly is as wine which hath no vent; like new flasks, it is ready to burst.
20 Rhaid i mi lefaru er mwyn cael gollyngdod, rhaid i mi agor fy ngenau i ateb.
20I will speak, that I may find relief; I will open my lips and answer.
21 Ni ddangosaf ffafr at neb, ac ni wenieithiaf i neb;
21Let me not, I pray you, accept any man's person; neither will I give flattery to man.
22 oherwydd ni wn i sut i wenieithio; pe gwnawn hynny, byddai fy nghreawdwr ar fyr dro yn fy symud.
22For I know not how to flatter; my Maker would soon take me away.