1Viis Søn elsker tugt, spotter hører ikke på skænd.
1 Y mae mab doeth yn derbyn disgyblaeth tad, ond ni wrendy gwatwarwr ar gerydd.
2Af sin Munds Frugt nyder en Mand kun godt, til Vold står troløses Hu.
2 Trwy ffrwyth ei enau y digonir pob un � daioni, ond awchu am drais y mae twyllwyr.
3Vogter man Munden, bevarer man Sjælen, den åbenmundede falder i Våde.
3 Y mae'r un sy'n gwylio'i eiriau yn diogelu ei fywyd, ond ei ddinistrio'i hun y mae'r un sy'n siarad gormod.
4Den lade attrår uden at få, men flittiges Sjæl bliver mæt.
4 Y mae'r diogyn yn awchu, ac eto heb gael dim, ond y mae'r diwyd yn ffynnu.
5Den retfærdige hader Løgnetale, den gudløse spreder Skam og Skændsel.
5 Y mae'r cyfiawn yn cas�u twyll, ond y mae'r drygionus yn gweithredu'n ffiaidd a gwarthus.
6Retfærd skærmer, hvo lydefrit vandrer, Synden fælder de gudløse.
6 Y mae cyfiawnder yn amddiffyn ffordd y cywir, ond drygioni yn dymchwel y pechadur.
7Mangen lader rig og ejer dog intet, mangen lader fattig og ejer dog meget.
7 Rhydd ambell un yr argraff ei fod yn gyfoethog, a heb ddim ganddo; ymddengys arall yn dlawd, ac yntau'n gyfoethog iawn.
8Mands Rigdom er Løsepenge for hans Liv, Fattigmand får ingen Trusel at høre.
8 Y pridwerth am fywyd pob un yw ei gyfoeth, ond ni chlyw'r tlawd fygythion.
9Retfærdiges Lys bryder frem, gudløses Lampe går ud.
9 Disgleiria goleuni'r cyfiawn, ond diffydd lamp y drygionus.
10Ved Hovmod vækkes kun Splid, hos dem, der lader sig råde, er Visdom.
10 Y mae'r disynnwyr yn codi cynnen trwy ymffrostio, ond y mae doethineb gan y rhai sy'n derbyn cyngor.
11Rigdom, vundet i Hast, smuldrer hen, hvad der samles Håndfuld for Håndfuld, øges.
11 Derfydd cyfoeth a gafwyd yn ddiymdrech, ond o'i gasglu bob yn dipyn fe gynydda.
12At bie længe gør Hjertet sygt, opfyldt Ønske er et Livets Træ.
12 Y mae'r gobaith a oedir yn clafychu'r galon, ond y dymuniad a gyflawnir yn bren bywiol.
13Den, der lader hånt om Ordet, slås ned, den, der frygter Budet, får Løn.
13 Ei niweidio'i hun y mae'r un sy'n dirmygu cyngor, ond gwobrwyir yr un sy'n parchu gorchymyn.
14Vismands Lære er en Livsens Kilde, derved undgås Dødens Snarer.
14 Y mae cyfarwyddyd y doeth yn ffynnon fywiol i arbed rhag maglau marwolaeth.
15God Forstand vinder Yndest, troløses Vej er deres Undergang.
15 Y mae deall da yn ennill ffafr, ond garw yw ffordd y twyllwyr.
16Hver, som er klog, går til Værks med Kundskab, Tåben udfolder Dårskab.
16 Y mae pawb call yn gweithredu'n ddeallus, ond y mae'r ff�l yn amlygu ffolineb.
17Gudløs Budbringer går det galt, troværdigt Bud bringer Lægedom.
17 Y mae negesydd drwg yn achosi dinistr, ond cennad cywir yn dwyn lles.
18Afvises Tugt, får man Armod og Skam; agtes på Revselse, bliver man æret.
18 Tlodi a gwarth sydd i'r un sy'n anwybyddu disgyblaeth, ond anrhydeddir y sawl sy'n derbyn cerydd.
19Opfyldt Ønske er sødt for Sjælen, at vige fra ondt er Tåber en Gru.
19 Y mae dymuniad a gyflawnir yn felys ei flas, ond cas gan ffyliaid droi oddi wrth ddrwg.
20Omgås Vismænd, så bliver du viis, ilde faren er Tåbers Ven.
20 Trwy rodio gyda'r doeth ceir doethineb, ond daw niwed o aros yng nghwmni ffyliaid.
21Vanheld følger Syndere, Lykken når de retfærdige.
21 Y mae dinistr yn dilyn pechaduriaid, ond daioni yw gwobr y cyfiawn.
22Den gode efterlader Børnebrn Arv, til retfærdige gemmes Synderens Gods.
22 Gedy'r daionus etifeddiaeth i'w blant, ond rhoddir cyfoeth pechadur i'r cyfiawn.
23På Fattigfolks Nyjord er rigelig Føde, mens mangen rives bort ved Uret.
23 Ceir digon o fwyd ym mraenar y tlodion, ond heb gyfiawnder fe ddiflanna.
24Hvo Riset sparer, hader sin Søn, den, der elsker ham, tugter i Tide.
24 Cas�u ei fab a wna'r un sy'n arbed y wialen, ond ei garu y mae'r sawl a rydd gerydd cyson.
25Den retfærdige spiser, til Sulten er stillet, gudløses Bug er tom.
25 Y mae'r cyfiawn yn bwyta hyd ddigon, ond gwag fydd bol y drygionus.