¹Visdom bygger sit hus,dårskabs hænder river det ned.

¹ Y mae gwraig ddoeth yn adeiladu ei thu375?, ond y ff�l yn ei dynnu i lawr �'i dwylo'i hun.

²Hvo redeligt vandrer, frygter HERREN, men den, som går Krogveje, agter ham ringe.

² Y mae'r un sy'n rhodio'n gywir yn ofni'r ARGLWYDD, ond y cyfeiliornus ei ffyrdd yn ei ddirmygu.

³I Dårens Mund er Ris til hans Ryg, for de vise står Læberne Vagt.

³ Yng ngeiriau'r ff�l y mae gwialen i'w gefn, ond y mae ymadroddion y doeth yn ei amddiffyn.

⁴Når der ikke er Okser, er Laden tom, ved Tyrens Kraft bliver Høsten stor.

⁴ Heb ychen y mae'r preseb yn wag, ond trwy nerth ych ceir cynnyrch llawn.

⁵Sanddru Vidne lyver ikke, det falske Vidne farer med Løgn.

⁵ Nid yw tyst gonest yn dweud celwydd, ond y mae gau dyst yn pentyrru anwireddau.

⁶Spotter søger Visdom, men finder den ikke, til Kundskab kommer forstandig let.

⁶ Chwilia'r gwatwarwr am ddoethineb heb ei chael, ond daw gwybodaeth yn rhwydd i'r deallus.

⁷Gå fra en Mand, som er en Tåbe, der mærker du intet til Kundskabs Læber.

⁷ Cilia oddi wrth yr un ff�l, oherwydd ni chei eiriau deallus ganddo.

⁸Den kloge i sin Visdom er klar på sin Vej, men Tåbers Dårskab er Svig.

⁸ Y mae doethineb y call yn peri iddo ddeall ei ffordd, ond ffolineb y ffyliaid yn camarwain.

⁹Med Dårer driver Skyldofret Spot, men Velvilje råder iblandt retsindige.

⁹ Y mae ffyliaid yn gwawdio euogrwydd, ond yr uniawn yn deall beth sy'n dderbyniol.

¹⁰Hjertet kender sin egen Kvide, fremmede blander sig ej i dets Glæde.

¹⁰ Gu373?yr y galon am ei chwerwder ei hun, ac ni all dieithryn gyfranogi o'i llawenydd.

¹¹Gudløses Hus lægges øde, retsindiges Telt står i Blomst.

¹¹ Dinistrir tu375?'r drygionus, ond ffynna pabell yr uniawn.

¹²Mangen Vej synes Manden ret, og så er dens Ende dog Dødens Veje.

¹² Y mae ffordd sy'n ymddangos yn union, ond sy'n arwain i farwolaeth yn ei diwedd.

¹³Selv under Latter kan Hjertet lide, og Glædens Ende er Kummer.

¹³ Hyd yn oed wrth chwerthin gall fod y galon yn ofidus, a llawenydd yn troi'n dristwch yn y diwedd.

¹⁴Af sine Veje mættes den frafaldne, af sine Gerninger den, som er god.

¹⁴ Digonir y gwrthnysig gan ei ffyrdd ei hun, a'r daionus gan ei weithredoedd yntau.

¹⁵Den tankeløse tror hvert Ord, den kloge overtænker sine Skridt.

¹⁵ Y mae'r gwirion yn credu pob gair, ond y mae'r call yn ystyried pob cam.

¹⁶Den vise ængstes og skyr det onde, Tåben buser sorgløs på.

¹⁶ Y mae'r doeth yn ofalus ac yn cilio oddi wrth ddrwg, ond y mae'r ff�l yn ddiofal a gorhyderus.

¹⁷Den hidsige bærer sig tåbeligt ad, man hader rænkefuld Mand.

¹⁷ Y mae'r diamynedd yn gweithredu'n ff�l, a chaseir yr un dichellgar.

¹⁸De tankeløse giver dårskab i Arv, de kloge efterlader sig Kundskab.

¹⁸ Ffolineb yw rhan y rhai gwirion, ond gwybodaeth yw coron y rhai call.

¹⁹Onde må bukke for gode, gudløse stå ved retfærdiges Døre.

¹⁹ Ymgryma'r rhai drwg o flaen pobl dda, a'r drygionus wrth byrth y cyfiawn.

²⁰Fattigmand hades endog af sin Ven, men Rigmands Venner er mange.

²⁰ Caseir y tlawd hyd yn oed gan ei gydnabod, ond y mae digon o gyfeillion gan y cyfoethog.

²¹Den, der foragter sin Næste, synder, lykkelig den, der har Medynk med arme.

²¹ Y mae'r un a ddirmyga'i gymydog yn pechu, ond dedwydd yw'r un sy'n garedig wrth yr anghenus.

²²De, som virker ondt, farer visselig vild; de, som virker godt, finder Nåde og Trofasthed.

²² Onid yw'r rhai sy'n cynllwynio drwg yn cyfeiliorni, ond y rhai sy'n cynllunio da yn deyrngar a ffyddlon?

²³Ved al Slags Møje vindes der noget, Mundsvejr volder kun Tab.

²³ Ym mhob llafur y mae elw, ond y mae gwag-siarad yn arwain i angen.

²⁴De vises Krone er Kløgt, Tåbers Krans er Dårskab.

²⁴ Eu craffter yw coron y doeth, ond ffolineb yw addurn y ffyliaid.

²⁵Sanddru Vidne frelser Sjæle; den, som farer med Løgn, bedrager.

²⁵ Y mae tyst geirwir yn achub bywydau, ond y mae'r twyllwr yn pentyrru celwyddau.

²⁶Den stærkes Tillid er HERRENs Frygt, hans Sønner skal have en Tilflugt.

²⁶ Yn ofn yr ARGLWYDD y mae sicrwydd y cadarn, a bydd yn noddfa i'w blant.

²⁷HERRENs Frygt er en Livsens Kilde, derved undgås Dødens Snarer.

²⁷ Y mae ofn yr ARGLWYDD yn ffynnon fywiol i arbed rhag maglau marwolaeth.

²⁸At Folket er stort, er Kongens Hæder, Brist på Folk er Fyrstens Fald.

²⁸ Yn amlder pobl y mae anrhydedd brenin; ond heb bobl, dinistrir llywodraethwr.

²⁹Den sindige er rig på Indsigt, den heftige driver det vidt i Dårskab.

²⁹ Y mae digon o ddeall gan yr amyneddgar, ond dyrchafu ffolineb a wna'r byr ei dymer.

³⁰Sagtmodigt Hjerte er Liv for Legemet, Avind er Edder i Benene.

³⁰ Meddwl iach yw iechyd y corff, ond cancr i'r esgyrn yw cenfigen.

³¹At kue den ringe er Hån mod hans Skaber, han æres ved Medynk med fattige.

³¹ Y mae'r un sy'n gorthrymu'r tlawd yn amharchu ei Greawdwr, ond y sawl sy'n trugarhau wrth yr anghenus yn ei anrhydeddu.

³²Ved sin Ondskab styrtes den gudløse, ved lydefri Færd er retfærdige trygge.

³² Dymchwelir y drygionus gan ei ddrygioni ei hun, ond caiff y cyfiawn loches hyd yn oed wrth farw.

³³Visdom bor i forstandiges Hjerte, i Tåbers Indre kendes den ikke.

³³ Trig doethineb ym meddwl y deallus, ond dirmygir hi ymysg ffyliaid.

³⁴Retfærdighed løfter et Folk, men Synd er Folkenes Skændsel.

³⁴ Y mae cyfiawnder yn dyrchafu cenedl, ond pechod yn warth ar bobloedd.

³⁵En klog Tjener har Kongens Yndest, en vanartet rammer hans Vrede.

³⁵ Rhydd brenin ffafr i was deallus, ond digia wrth yr un a'i sarha.