¹Visdom bygger sit hus,dårskabs hænder river det ned.

¹Sagxa virino konstruas sian domon; Sed malsagxa detruas gxin per siaj manoj.

²Hvo redeligt vandrer, frygter HERREN, men den, som går Krogveje, agter ham ringe.

²Kiu iras la gxustan vojon, tiu timas la Eternulon; Sed kiu iras vojon malgxustan, tiu Lin malestimas.

³I Dårens Mund er Ris til hans Ryg, for de vise står Læberne Vagt.

³En la busxo de malsagxulo estas vergo por lia malhumileco; Sed la busxo de sagxuloj ilin gardas.

⁴Når der ikke er Okser, er Laden tom, ved Tyrens Kraft bliver Høsten stor.

⁴Se ne ekzistas bovoj, la grenejoj estas malplenaj; Sed multe da profito estas de la forto de bovoj.

⁵Sanddru Vidne lyver ikke, det falske Vidne farer med Løgn.

⁵Verama atestanto ne mensogas; Sed atestanto falsama elspiras mensogojn.

⁶Spotter søger Visdom, men finder den ikke, til Kundskab kommer forstandig let.

⁶Mokanto sercxas sagxecon kaj gxin ne trovas; Sed por sagxulo la sciado estas facila.

⁷Gå fra en Mand, som er en Tåbe, der mærker du intet til Kundskabs Læber.

⁷Foriru de homo malsagxa; CXar vi ne auxdos parolon de sagxo.

⁸Den kloge i sin Visdom er klar på sin Vej, men Tåbers Dårskab er Svig.

⁸La sagxeco de sagxulo estas komprenado de sia vojo; Kaj la malsagxeco de malsagxuloj estas trompigxado.

⁹Med Dårer driver Skyldofret Spot, men Velvilje råder iblandt retsindige.

⁹Malsagxuloj sxercas pri siaj kulpoj; Sed inter virtuloj ekzistas reciproka favoro.

¹⁰Hjertet kender sin egen Kvide, fremmede blander sig ej i dets Glæde.

¹⁰Koro scias sian propran malgxojon; Kaj en gxia gxojo ne partoprenas fremdulo.

¹¹Gudløses Hus lægges øde, retsindiges Telt står i Blomst.

¹¹Domo de malvirtuloj estos ekstermita; Sed dometo de virtuloj floros.

¹²Mangen Vej synes Manden ret, og så er dens Ende dog Dødens Veje.

¹²Iufoje vojo sxajnas gxusta al homo, Kaj tamen gxia fino kondukas al la morto.

¹³Selv under Latter kan Hjertet lide, og Glædens Ende er Kummer.

¹³Ankaux dum ridado povas dolori la koro; Kaj la fino de gxojo estas malgxojo.

¹⁴Af sine Veje mættes den frafaldne, af sine Gerninger den, som er god.

¹⁴Laux siaj agoj mangxos homo malbonkora; Kaj homo bona satigxos per siaj faroj.

¹⁵Den tankeløse tror hvert Ord, den kloge overtænker sine Skridt.

¹⁵Naivulo kredas cxiun vorton; Sed sagxulo estas atenta pri sia vojo.

¹⁶Den vise ængstes og skyr det onde, Tåben buser sorgløs på.

¹⁶Sagxulo timas, kaj forklinigxas de malbono; Sed malsagxulo estas incitigxema kaj memfidema.

¹⁷Den hidsige bærer sig tåbeligt ad, man hader rænkefuld Mand.

¹⁷Malpacienculo faras malsagxajxojn; Kaj malbonintenculo estas malamata.

¹⁸De tankeløse giver dårskab i Arv, de kloge efterlader sig Kundskab.

¹⁸Naivuloj akiras malsagxecon; Sed sagxuloj estas kronataj de klereco.

¹⁹Onde må bukke for gode, gudløse stå ved retfærdiges Døre.

¹⁹Malbonuloj humiligxos antaux bonuloj; Kaj malvirtuloj estos antaux la pordego de virtulo.

²⁰Fattigmand hades endog af sin Ven, men Rigmands Venner er mange.

²⁰Malricxulo estas malamata ecx de sia proksimulo; Sed ricxulo havas multe da amikoj.

²¹Den, der foragter sin Næste, synder, lykkelig den, der har Medynk med arme.

²¹Kiu malsxatas sian proksimulon, tiu estas pekulo; Sed kiu kompatas malricxulojn, tiu estas felicxa.

²²De, som virker ondt, farer visselig vild; de, som virker godt, finder Nåde og Trofasthed.

²²CXu ne eraras malbonintenculoj? Sed favorkoreco kaj vero estas cxe tiuj, kiuj havas bonajn intencojn.

²³Ved al Slags Møje vindes der noget, Mundsvejr volder kun Tab.

²³De cxiu laboro estos profito; Sed de babilado venas nur senhaveco.

²⁴De vises Krone er Kløgt, Tåbers Krans er Dårskab.

²⁴Propra ricxeco estas krono por la sagxuloj; Sed la malsagxeco de la malsagxuloj restas malsagxeco.

²⁵Sanddru Vidne frelser Sjæle; den, som farer med Løgn, bedrager.

²⁵Verparola atestanto savas animojn; Sed malverparola elspiras trompon.

²⁶Den stærkes Tillid er HERRENs Frygt, hans Sønner skal have en Tilflugt.

²⁶En la timo antaux la Eternulo estas forta fortikajxo; Kaj Li estos rifugxejo por Siaj infanoj.

²⁷HERRENs Frygt er en Livsens Kilde, derved undgås Dødens Snarer.

²⁷La timo antaux la Eternulo estas fonto de vivo, Por evitigi la retojn de la morto.

²⁸At Folket er stort, er Kongens Hæder, Brist på Folk er Fyrstens Fald.

²⁸Grandeco de popolo estas gloro por regxo; Kaj manko de popolo pereigas la reganton.

²⁹Den sindige er rig på Indsigt, den heftige driver det vidt i Dårskab.

²⁹Pacienculo havas multe da sagxo; Sed malpacienculo elmontras malsagxecon.

³⁰Sagtmodigt Hjerte er Liv for Legemet, Avind er Edder i Benene.

³⁰Trankvila koro estas vivo por la korpo; Sed envio estas puso por la ostoj.

³¹At kue den ringe er Hån mod hans Skaber, han æres ved Medynk med fattige.

³¹Kiu premas malricxulon, tiu ofendas lian Kreinton; Kaj kiu Lin honoras, tiu kompatas malricxulon.

³²Ved sin Ondskab styrtes den gudløse, ved lydefri Færd er retfærdige trygge.

³²Pro sia malboneco malvirtulo estos forpusxita; Sed virtulo ecx mortante havas esperon.

³³Visdom bor i forstandiges Hjerte, i Tåbers Indre kendes den ikke.

³³En la koro de sagxulo ripozas sagxo; Kaj kio estas en malsagxuloj, tio elmontrigxas.

³⁴Retfærdighed løfter et Folk, men Synd er Folkenes Skændsel.

³⁴Virto altigas popolon; Sed peko pereigas gentojn.

³⁵En klog Tjener har Kongens Yndest, en vanartet rammer hans Vrede.

³⁵Favoron de la regxo havas sklavo sagxa; Sed kontraux malbonkonduta li koleras.