¹Som Sne om Somren og Regn Høsten så lidt hører Ære sig til for en Tåbe.

¹Kiel negxo en somero, kaj kiel pluvo en tempo de rikolto, Tiel ne konvenas honoro por malsagxulo.

²Som en Spurv i Fart, som en Svale i Flugt så rammer ej Banden mod sagesløs Mand.

²Kiel birdo forlevigxas, kiel hirundo forflugas, Tiel senkauxza malbeno ne efektivigxas.

³Svøbe for Hest, Bidsel for Æsel og Ris for Tåbers Ryg.

³Vipo estas por cxevalo, brido por azeno, Kaj bastono por la dorso de malsagxuloj.

⁴Svar ej Tåben efter hans Dårskab, at ikke du selv skal blive som han.

⁴Ne respondu al malsagxulo laux lia malsagxeco, Por ke vi mem ne farigxu egala al li.

⁵Svar Tåben efter hans Dårskab, at han ikke skal tykkes sig viis.

⁵Respondu al malsagxulo laux lia malsagxeco, Por ke li ne estu sagxulo en siaj propraj okuloj.

⁶Den afhugger Fødderne og inddrikker Vold, som sender Bud ved en Tåbe.

⁶Kiu komisias aferon al malsagxulo, Tiu trancxas al si la piedojn kaj sin suferigas.

⁷Slappe som den lammes Ben er Ordsprog i Tåbers Mund.

⁷Kiel la kruroj de lamulo pendas peze, Tiel estas sentenco en la busxo de malsagxuloj.

⁸Som en, der binder Stenen fast i Slyngen, er den, der hædrer en Tåbe.

⁸Kiel iu, kiu alligas sxtonon al jxetilo, Tiel estas tiu, kiu faras honoron al malsagxulo.

⁹Som en Tornekæp, der falder den drukne i Hænde, er Ordsprog i Tåbers Mund.

⁹Kiel dorna kano en la mano de ebriulo, Tiel estas sentenco en la busxo de malsagxuloj.

¹⁰Som en Skytte, der sårer enhver, som kommer, er den, der lejer en Tåbe og en drukken.

¹⁰Kompetentulo cxion bone faras; Sed kiu dungas pasantojn, tiu dungas malsagxulojn.

¹¹Som en Hund, der vender sig om til sit Spy, er en Tåbe, der gentager Dårskab.

¹¹Kiel hundo revenas al sia vomitajxo, Tiel malsagxulo ripetas sian malsagxajxon.

¹²Ser du en Mand, der tykkes sig viis, for en Tåbe er der mere Håb end for ham.

¹²CXu vi vidas homon, kiu estas sagxa en siaj okuloj? Estas pli da espero por malsagxulo ol por li.

¹³Den lade siger: "Et Rovdyr på Vejen, en Løve ude på Torvene!"

¹³Maldiligentulo diras:Leono estas sur la vojo, Leono estas sur la stratoj.

¹⁴Døren drejer sig på sit Hængsel, den lade på sit Leje.

¹⁴Pordo turnigxas sur sia hoko, Kaj maldiligentulo sur sia lito.

¹⁵Den lade rækker til Fadet, men gider ikke føre Hånden til Munden.

¹⁵Maldiligentulo sxovas sian manon en la poton, Kaj ne volas venigi gxin al sia busxo.

¹⁶Den lade tykkes sig større Vismand end syv, der har kloge Svar.

¹⁶Maldiligentulo estas en siaj okuloj pli sagxa, Ol sep veraj sagxuloj.

¹⁷Den griber en Hund i Øret, som blander sig i uvedkommende Strid.

¹⁷Pasanto, kiu sin miksas en malpropran disputon, Estas kiel iu, kiu kaptas hundon je la oreloj.

¹⁸Som en vanvittig Mand, der udslynger Gløder, Pile og Død,

¹⁸Kiel frenezulo, kiu jxetas fajron, Sagojn, kaj morton,

¹⁹er den, der sviger sin Næste og siger: "Jeg spøger jo kun."

¹⁹Tiel estas homo, kiu trompas sian proksimulon, Kaj diras:Mi ja sxercas.

²⁰Er der intet Brænde, går Ilden ud, er der ingen Bagtaler, stilles Trætte.

²⁰Kie ne estas ligno, estingigxas la fajro; Kaj se ne estas kalumnianto, cxesigxas malpaco.

²¹Trækul til Gløder og Brænde til Ild og trættekær Mand til at optænde Kiv.

²¹Karbo servas por ardajxo, ligno por fajro, Kaj homo malpacema por provoki malpacon.

²²Bagtalerens Ord er som Lækkerbidskener, de synker dybt i Legemets Kamre.

²²La vortoj de kalumnianto estas kiel frandajxoj, Kaj ili penetras en la profundon de la ventro.

²³Som Sølvovertræk på et Lerkar er ondsindet Hjerte bag glatte Læber.

²³Varmegaj lipoj kun malica koro Estas nepurigita argxento, kiu kovras argilajxon.

²⁴Avindsmand hykler med Læben, i sit Indre huser han Svig;

²⁴Malamanto havas maskitajn parolojn, Kaj en sia koro li preparas malicon.

²⁵gør han Røsten venlig, tro ham dog ikke, thi i hans Hjerte er syvfold Gru.

²⁵Kiam li cxarmigas sian vocxon, ne kredu al li; CXar sep abomenajxoj estas en lia koro.

²⁶Den, der dølger sit Had med Svig, hans Ondskab kommer frem i Folkets Forsamling.

²⁶Kiu trompe kasxas malamon, Tiu aperigos sian malbonecon en popola kunveno.

²⁷I Graven, man graver, falder man selv, af Stenen, man vælter, rammes man selv.

²⁷Kiu fosas foson, tiu falos en gxin; Kaj kiu rulas sxtonon, al tiu gxi revenos.

²⁸Løgnetunge giver mange Hug, hyklersk Mund volder Fald.

²⁸Mensogema lango malamas tiujn, kiujn gxi dispremis; Kaj hipokrita busxo kauxzas pereon.