¹Når du sidder til bords hos en Stormand, mærk dig da nøje, hvem du har for dig,

¹Þegar þú situr til borðs með valdsherra, þá gæt þess vel, hvern þú hefir fyrir framan þig,

²og sæt dig en Kniv på Struben, i Fald du er alt for sulten.

²og set þér hníf á barka, ef þú ert matmaður.

³Attrå ikke hans lækre Retter, thi det er svigefuld kost.

³Lát þig ekki langa í kræsingar hans, því að þær eru svikul fæða.

⁴Slid dig ikke op for at vinde dig Rigdom, brug ej din Forstand dertil!

⁴Streist þú ekki við að verða ríkur, hættu að verja viti þínu til þess.

⁵Skal dit Blik flyve efter den uden at finde den? Visselig gør den sig Vinger som Ørnen, der flyver mod Himlen.

⁵Hvort skulu augu þín hvarfla til auðsins, sem er svo stopull? Því að sannlega gjörir hann sér vængi eins og örn, sem flýgur til himins.

⁶Spis ej den misundeliges Brød, attrå ikke hans lækre Retter;

⁶Et eigi brauð hjá nískum manni og lát þig ekki langa í kræsingar hans,

⁷thi han sidder med karrige Tanker; han siger til dig: "Spis og drik!" men hans Hjerte er ikke med dig.

⁷því að hann er eins og maður, sem reiknar með sjálfum sér. ,,Et og drekk!`` segir hann við þig, en hjarta hans er eigi með þér.

⁸Den Bid, du har spist, må du udspy, du spilder dine fagre Ord.

⁸Bitanum, sem þú hefir etið, verður þú að æla upp aftur, og blíðmælum þínum hefir þú á glæ kastað.

⁹Tal ikke for Tåbens Ører, thi din kloge Tale agter han ringe.

⁹Tala þú eigi fyrir eyrum heimskingjans, því að hann fyrirlítur hyggindi ræðu þinnar.

¹⁰Flyt ej ældgamle Skel, kom ikke på faderløses Mark;

¹⁰Fær þú eigi úr stað landamerki ekkjunnar og gakk þú eigi inn á akra munaðarleysingjanna,

¹¹thi deres Løser er stærk, han fører deres Sag imod dig.

¹¹því að lausnari þeirra er sterkur _ hann mun flytja mál þeirra gegn þér.

¹²Vend dit Hjerte til Tugt, dit Øre til Kundskabs Ord.

¹²Snú þú hjarta þínu að umvöndun og eyrum þínum að vísdómsorðum.

¹³Spar ej Drengen for Tugt; når du slår ham med Riset, undgår han Døden;

¹³Spara eigi aga við sveininn, því ekki deyr hann, þótt þú sláir hann með vendinum.

¹⁴du slår ham vel med Riset, men redder hans Liv fra Dødsriget.

¹⁴Þú slær hann að sönnu með vendinum, en þú frelsar líf hans frá Helju.

¹⁵Min Søn, er dit Hjerte viist, så glæder mit Hjerte sig også,

¹⁵Son minn, þegar hjarta þitt verður viturt, þá gleðst ég líka í hjarta mínu,

¹⁶og mine Nyrer jubler, når dine Læber taler, hvad ret er!

¹⁶og nýru mín fagna, er varir þínar mæla það sem rétt er.

¹⁷Dit Hjerte være ikke skinsygt på Syndere, men stadig ivrigt i HERRENs Frygt;

¹⁷Lát eigi hjarta þitt öfunda syndara, heldur ástunda guðsótta á degi hverjum,

¹⁸en Fremtid har du visselig da, dit Håb bliver ikke til intet.

¹⁸því að vissulega er enn framtíð fyrir hendi, og von þín mun eigi að engu verða.

¹⁹Hør, min Søn, og bliv viis, lad dit Hjerte gå den lige Vej.

¹⁹Heyr þú, son minn, og ver vitur og stýr hjarta þínu rétta leið.

²⁰Hør ikke til dem, der svælger i Vin, eller dem, der frådser i Kød;

²⁰Ver þú ekki með drykkjurútum, með þeim, sem hvoma í sig kjöt,

²¹thi Dranker og Frådser forarmes, Søvn giver lasede Klæder.

²¹því að drykkjurútar og mathákar verða snauðir, og svefnmók klæðir í tötra.

²²Hør din Fader, som avlede dig, ringeagt ikke din gamle Moder!

²²Hlýð þú föður þínum, sem hefir getið þig, og fyrirlít ekki móður þína, þótt hún sé orðin gömul.

²³Køb Sandhed og sælg den ikke, Visdom, Tugt og Forstand.

²³Kaup þú sannleika, og sel hann ekki, visku, aga og hyggindi.

²⁴Den retfærdiges Fader jubler; har man avlet en Vismand, glædes man ved ham;

²⁴Faðir réttláts manns fagnar, og sá sem gat vitran son, gleðst af honum.

²⁵din Fader og Moder glæde sig, hun, der fødte dig, juble!

²⁵Gleðjist faðir þinn og móðir þín og fagni hún, sem fæddi þig.

²⁶Giv mig dit Hjerte, min Søn, og lad dine Øjne synes om mine Veje!

²⁶Son minn, gef mér hjarta þitt, og lát vegu mína vera þér geðfellda.

²⁷Thi en bundløs Grav er Skøgen, den fremmede Kvinde, en snæver Brønd;

²⁷Því að skækja er djúp gröf og léttúðardrós þröngur pyttur.

²⁸ja, som en Stimand ligger hun på Lur og øger de troløses Tal blandt Mennesker.

²⁸Já, hún liggur í leyni eins og ræningi og fjölgar hinum ótrúu meðal mannanna.

²⁹Hvem har Ak, og hvem har Ve, hvem har Kiv, og hvem har Klage? Hvem har Sår uden Grund, hvem har sløve Øjne?

²⁹Hver æjar? hver veinar? hver á í deilum? hver kvartar? hver fær sár að þarflausu? hver rauð augu?

³⁰De, som sidder sent over Vinen, som kommer for at smage den stærke Drik.

³⁰Þeir sem sitja við vín fram á nætur, þeir sem koma saman til að bergja á krydduðum drykkjum.

³¹Se ikke til Vinen, hvor rød den er, hvorledes den perler i Bægeret; den glider så glat,

³¹Horf þú ekki á vínið, hve rautt það er, hversu það glóir í bikarnum og rennur ljúflega niður.

³²men bider til sidst som en Slange og spyr sin Gift som en Øgle;

³²Að síðustu bítur það sem höggormur og spýtir eitri sem naðra.

³³dine Øjne skuer de sælsomste Ting, og bagvendt taler dit Hjerte;

³³Augu þín munu sjá kynlega hluti, og hjarta þitt mun mæla fláræði.

³⁴du har det, som lå du midt i Havet, som lå du oppe på en Mastetop.

³⁴Og þú munt vera eins og sá, sem liggur úti í miðju hafi, já, eins og sá, er liggur efst uppi á siglutré.,,Þeir hafa slegið mig, ég kenndi ekkert til, þeir hafa barið mig, ég varð þess ekki var. Hvenær mun ég vakna? Ég vil meira vín!``

³⁵"De slog mig, jeg følte ej Smerte, gav mig Hug, jeg mærked det ikke; når engang jeg vågner igen, så søger jeg atter til Vinen!"

³⁵,,Þeir hafa slegið mig, ég kenndi ekkert til, þeir hafa barið mig, ég varð þess ekki var. Hvenær mun ég vakna? Ég vil meira vín!``