¹Massaiten Agur, Jakes Søns ord. Manden siger: Træt har jeg slidt mig, Gud, træt har jeg slidt mig, Gud, jeg svandt hen;

¹Orð Agúrs Jakesonar. Guðmælið. Maðurinn segir: Ég hefi streitst, ó Guð, ég hefi streitst, ó Guð, og er að þrotum kominn.

²thi jeg er for dum til at regnes for Mand, Mands Vid er ikke i mig;

²Því að ég er of heimskur til að geta talist maður, og ég hefi eigi mannsvit,

³Visdom lærte jeg ej, den Hellige lærte jeg ikke at kende.

³ég hefi eigi lært speki, svo að ég hafi þekking á Hinum heilaga.

⁴Hvo opsteg til Himlen og nedsteg igen, hvo samlede Vinden i sine Næver, hvo bandt Vandet i et Klæde, hvo greb fat om den vide Jord? Hvad er hans Navn og hans Søns Navn? Du kender det jo.

⁴Hver hefir stigið upp til himna og komið niður? Hver hefir safnað vindinum í greipar sínar? Hver hefir bundið vatnið í skikkju sína? Hver hefir reist öll endimörk jarðar? Hvað heitir hann og hvað heitir sonur hans _ fyrst þú veist það?

⁵Al Guds Tale er ren, han er Skjold for dem, der lider på ham.

⁵Sérhvert orð Guðs er hreint, hann er skjöldur þeim, er leita hælis hjá honum.

⁶Læg intet til hans Ord, at han ikke skal stemple dig som Løgner.

⁶Bæt engu við orð hans, til þess að hann ávíti þig eigi og þú standir sem lygari.

⁷Tvende Ting har jeg bedet dig om, nægt mig dem ej, før jeg dør:

⁷Um tvennt bið ég þig, synja mér þess eigi, áður en ég dey:

⁸Hold Svig og Løgneord fra mig: giv mig hverken Armod eller Rigdom, men lad mig nyde mit tilmålte Brød,

⁸Lát fals og lygaorð vera fjarri mér, gef mér hvorki fátækt né auðæfi, en veit mér minn deildan verð.

⁹at jeg ikke skal blive for mæt og fornægte og sige: "Hvo er HERREN?" eller blive for fattig og stjæle og volde min Guds Navn Men.

⁹Ég kynni annars að verða of saddur og afneita og segja: ,,Hver er Drottinn?`` eða ef ég yrði fátækur, kynni ég að stela og misbjóða nafni Guðs míns.

¹⁰Bagtal ikke en Træl for hans Herre, at han ikke forbander dig, så du må bøde.

¹⁰Ræg eigi þjóninn við húsbónda hans, svo að hann biðji þér ekki óbæna og þú verðir að gjalda.

¹¹Der findes en Slægt, som forbander sin Fader og ikke velsigner sin Moder,

¹¹Til er það kyn, sem bölvar föður sínum og blessar ekki móður sína,

¹²en Slægt, der tykkes sig ren og dog ej har tvættet Snavset af sig,

¹²kyn, sem þykist vera hreint og hefir þó eigi þvegið af sér saurinn

¹³en Slægt med de stolteste Øjne, hvis Blikke er fulde af Hovmod.

¹³kyn, sem lyftir hátt augunum og sperrir upp augnahárin,

¹⁴en Slægt, hvis Tænder er Sværd hvis Kæber er skarpe Knive, så de æder de arme ud af Landet, de fattige ud af Menneskers Samfund.

¹⁴kyn, sem hefir sverð að tönnum og hnífa að jöxlum til þess að uppeta hina voluðu úr landinu og hina fátæku burt frá mönnunum.

¹⁵Blodiglen har to Døtre: Givhid, Givhid! Der er tre, som ikke kan mættes, fire, som aldrig får nok:

¹⁵Blóðsugan á tvær dætur, sem heita Gefðu! Gefðu! Þrennt er til, sem er óseðjandi, fernt, sem aldrei segir: ,,Það er nóg!`` _

¹⁶Dødsriget og det golde Moderliv, Jorden, som aldrig mættes af Vand, og Ilden, som aldrig får nok.

¹⁶Helja og móðurlíf óbyrjunnar, jörðin, sem aldrei seðst af vatni, og eldurinn, sem aldrei segir: ,,Það er nóg!``

¹⁷Den, som håner sin Fader og spotter sin gamle Moder, hans Øje udhakker Bækkens Ravne, Ørneunger får det til Æde.

¹⁷Það auga, sem gjörir gys að föður sínum og fyrirlítur hlýðni við móður sína, mega hrafnarnir við lækinn kroppa út og arnarungarnir eta.

¹⁸Tre Ting undres jeg over, fire fatter jeg ikke:

¹⁸Þrennt er, sem mér virðist undursamlegt, og fernt, sem ég skil eigi:

¹⁹Ørnens Vej på Himlen, Slangens Vej på Klipper, Skibets Vej på Havet, Mandens Vej til den unge Kvinde.

¹⁹vegur arnarins um loftið, vegur höggormsins yfir klettinn, vegur skipsins um reginhaf og vegur manns hjá konu.

²⁰Så er en Ægteskabsbryderskes Færd: Hun spiser og tørrer sig om Munden og siger: "Jeg har ikke gjort noget ondt!"

²⁰Þannig er atferli hórkonunnar: Hún neytir, þurrkar sér um munninn og segir: ,,Ég hefi ekkert rangt gjört.``

²¹Under tre Ting skælver et Land, fire kan det ikke bære:

²¹Undan þrennu nötrar jörðin, og undir fernu getur hún ekki risið:

²²En Træl, når han gøres til Konge, en Nidding, når han spiser sig mæt,

²²undir þræli, þegar hann verður konungur, og guðlausum manni, þegar hann mettast brauði,

²³en bortstødt Hustru, når hun bliver gift, en Trælkvinde, når hun arver sin Frue.

²³undir smáðri konu, þegar hún giftist, og þernu, þegar hún bolar burt húsmóður sinni.

²⁴Fire på Jorden er små, visere dog end Vismænd:

²⁴Fjórir eru smáir á jörðinni, og þó eru þeir vitrir spekingar:

²⁵Myrerne, de er et Folk uden Styrke, samler dog Føde om Somren;

²⁵Maurarnir eru kraftlítil þjóð, og þó afla þeir sér fæðunnar á sumrin.

²⁶Klippegrævlinger, et Folk uden Magt, bygger dog Bolig i Klipper;

²⁶Stökkhérarnir eru þróttlítil þjóð, og þó gjöra þeir sér híbýli í klettunum.

²⁷Græshopper, de har ej Konge, drager dog ud i Rad og Række;

²⁷Engispretturnar hafa engan konung, og þó fer allur hópurinn út í röð og reglu.

²⁸Firbenet, det kan man gribe med Hænder, er dog i Kongers Paladser.

²⁸Ferfætlunni getur þú náð með tómum höndunum, og þó er hún í konungahöllum.

²⁹Tre skrider stateligt frem, fire har statelig Gang:

²⁹Þrír eru þeir, sem tigulegir eru á velli, og fjórir, sem tigulegir eru í gangi:

³⁰Løven, Kongen blandt Dyrene, som ikke viger for nogen;

³⁰ljónið, hetjan meðal dýranna, er eigi hopar fyrir neinni skepnu,

³¹en sadlet Stridshest, en Buk, en Konge midt i sin Hær.

³¹lendgyrtur hesturinn og geithafurinn og konungur, er enginn fær móti staðið.

³²Har du handlet som Dåre i Overmod, tænker du ondt, da Hånd for Mund!

³²Hafir þú heimskast til að upphefja sjálfan þig, eða hafir þú gjört það af ásettu ráði, þá legg höndina á munninn!Því að þrýstingur á mjólk framleiðir smjör, og þrýstingur á nasir framleiðir blóð, og þrýstingur á reiði framleiðir deilu.

³³Thi Tryk på Mælk giver Ost, Tryk på Næsen Blod og Tryk på Vrede Trætte.

³³Því að þrýstingur á mjólk framleiðir smjör, og þrýstingur á nasir framleiðir blóð, og þrýstingur á reiði framleiðir deilu.