¹Min sjæl, lov Herren! Herren min Gud, du er såre stor! Du er klædt i Højhed og Herlighed,

¹Lofa þú Drottin, sála mín! Drottinn, Guð minn, þú ert harla mikill. Þú ert klæddur hátign og vegsemd.

²hyllet i Lys som en Kappe! Himlen spænder du ud som et Telt;

²Þú hylur þig ljósi eins og skikkju, þenur himininn út eins og tjalddúk.

³du hvælver din Højsal i Vandene, gør Skyerne til din Vogn, farer frem på Vindens Vinger;

³Þú hvelfir hásal þinn í vötnunum, gjörir ský að vagni þínum, og ferð um á vængjum vindarins.

⁴Vindene gør du til Sendebud, Ildsluer til dine Tjenere!

⁴Þú gjörir vindana að sendiboðum þínum, bálandi eld að þjónum þínum.

⁵Du fæsted Jorden på dens Grundvolde, aldrig i Evighed rokkes den;

⁵Þú grundvallar jörðina á undirstöðum hennar, svo að hún haggast eigi um aldur og ævi.

⁶Verdensdybet hylled den til som en Klædning, Vandene stod over Bjerge.

⁶Hafflóðið huldi hana sem klæði, vötnin náðu upp yfir fjöllin,

⁷For din Trusel flyede de, skræmtes bort ved din Tordenrøst,

⁷en fyrir þinni ógnun flýðu þau, fyrir þrumurödd þinni hörfuðu þau undan með skelfingu.

⁸for op ad Bjerge og ned i Dale til det Sted, du havde beredt dem;

⁸Þau gengu yfir fjöllin, steyptust niður í dalina, þangað sem þú hafðir búið þeim stað.

⁹du satte en Grænse, de ej kommer over, så de ikke igen skal tilhylle Jorden.

⁹Þú settir takmörk, sem þau mega ekki fara yfir, þau skulu ekki hylja jörðina framar.

¹⁰Kilder lod du rinde i Dale, hen mellem Bjerge flød de;

¹⁰Þú sendir lindir í dalina, þær renna milli fjallanna,

¹¹de læsker al Markens Vildt, Vildæsler slukker deres Tørst;

¹¹þær svala öllum dýrum merkurinnar, villiasnarnir slökkva þorsta sinn.

¹²over dem bygger Himlens Fugle, mellem Grenene lyder deres Kvidder.

¹²Yfir þeim byggja fuglar himins, láta kvak sitt heyrast milli greinanna.

¹³Fra din Højsal vander du Bjergene, Jorden mættes fra dine Skyer;

¹³Þú vökvar fjöllin frá hásal þínum, jörðin mettast af ávexti verka þinna.

¹⁴du lader Græs gro frem til Kvæget og Urter til Menneskets Tjeneste, så du frembringer Brød af Jorden

¹⁴Þú lætur gras spretta handa fénaðinum og jurtir, sem maðurinn ræktar, til þess að framleiða brauð af jörðinni

¹⁵og Vin, der glæder Menneskets Hjerte, og lader Ansigtet glinse af Olie, og Brødet skal styrke Menneskets Hjerte.

¹⁵og vín, sem gleður hjarta mannsins, olíu, sem gjörir andlitið gljáandi, og brauð, sem hressir hjarta mannsins.

¹⁶HERRENs Træer bliver mætte, Libanons Cedre, som han har plantet,

¹⁶Tré Drottins mettast, sedrustrén á Líbanon, er hann hefir gróðursett

¹⁷hvor Fuglene bygger sig Rede; i Cypresser har Storken sin Bolig.

¹⁷þar sem fuglarnir byggja hreiður, storkarnir, er hafa kýprestrén að húsi.

¹⁸Højfjeldet er for Stenbukken, Klipperne Grævlingens Tilflugt.

¹⁸Hin háu fjöll eru handa steingeitunum, klettarnir eru hæli fyrir stökkhérana.

¹⁹Du skabte Månen for Festernes Skyld, Solen kender sin Nedgangs Tid;

¹⁹Þú gjörðir tunglið til þess að ákvarða tíðirnar, sólin veit, hvar hún á að ganga til viðar.

²⁰du sender Mørke, Natten kommer, da rører sig alle Skovens Dyr;

²⁰Þegar þú gjörir myrkur, verður nótt, og þá fara öll skógardýrin á kreik.

²¹de unge Løver brøler efter Rov, de kræver deres Føde af Gud.

²¹Ljónin öskra eftir bráð og heimta æti sitt af Guði.

²²De sniger sig bort, når Sol står op, og lægger sig i deres Huler;

²²Þegar sól rennur upp, draga þau sig í hlé og leggjast fyrir í fylgsnum sínum,

²³Mennesket går til sit Dagværk, ud til sin Gerning, til Kvæld falder på.

²³en þá fer maðurinn út til starfa sinna, til vinnu sinnar fram á kveld.

²⁴Hvor mange er dine Gerninger, HERRE, du gjorde dem alle med Visdom; Jorden er fuld af, hvad du har skabt!

²⁴Hversu mörg eru verk þín, Drottinn, þú gjörðir þau öll með speki, jörðin er full af því, er þú hefir skapað.

²⁵Der er Havet, stort og vidt, der vrimler det uden Tal af Dyr, både små og store;

²⁵Þar er hafið, mikið og vítt á alla vegu, þar er óteljandi grúi, smá dýr og stór.

²⁶Skibene farer der, Livjatan, som du danned til Leg deri.

²⁶Þar fara skipin um og Levjatan, er þú hefir skapað til þess að leika sér þar.

²⁷De bier alle på dig, at du skal give dem Føde i Tide;

²⁷Öll vona þau á þig, að þú gefir þeim fæðu þeirra á réttum tíma.

²⁸du giver dem den, og de sanker, du åbner din Hånd, og de mættes med godt.

²⁸Þú gefur þeim, og þau tína, þú lýkur upp hendi þinni, og þau mettast gæðum.

²⁹Du skjuler dit Åsyn, og de forfærdes; du tager deres Ånd, og de dør og vender tilbage til Støvet;

²⁹Þú byrgir auglit þitt, þá skelfast þau, þú tekur aftur anda þeirra, þá andast þau og hverfa aftur til moldarinnar.

³⁰du sender din Ånd, og de skabes, Jordens Åsyn fornyer du.

³⁰Þú sendir út anda þinn, þá verða þau til, og þú endurnýjar ásjónu jarðar.

³¹HERRENs Herlighed vare evindelig, HERREN glæde sig ved sine Værker!

³¹Dýrð Drottins vari að eilífu, Drottinn gleðjist yfir verkum sínum,

³²Et Blik fra ham, og Jorden skælver, et Stød fra ham, og Bjergene ryger

³²hann sem lítur til jarðar, svo að hún nötrar, sem snertir við fjöllunum, svo að úr þeim rýkur.

³³Jeg vil synge for HERREN, så længe jeg lever, lovsynge min Gud, den Tid jeg er til.

³³Ég vil ljóða um Drottin meðan lifi, lofsyngja Guði mínum meðan ég er til.

³⁴Min Sang være ham til Behag, jeg har min Glæde i HERREN.

³⁴Ó að mál mitt mætti falla honum í geð! Ég gleðst yfir Drottni.Ó að syndarar mættu hverfa af jörðunni og óguðlegir eigi vera til framar. Vegsama þú Drottin, sála mín. Halelúja.

³⁵Måtte Syndere svinde fra Jorden og gudløse ikke mer være til! Min Sjæl, lov HERREN! Halleluja!

³⁵Ó að syndarar mættu hverfa af jörðunni og óguðlegir eigi vera til framar. Vegsama þú Drottin, sála mín. Halelúja.