¹Halleluja! Lov Herren, thi han er god, thi hans miskundhed varer evindelig!

¹Halelúja! Þakkið Drottni, því að hann er góður, því að miskunn hans varir að eilífu.

²Hvo kan opregne Herrens vældige gerninger, finde ord til at kundgøre al hans pris?

²Hver getur sagt frá máttarverkum Drottins, kunngjört allan lofstír hans?

³Salige de, der holder på ret, som altid øver retfærdighed!

³Sælir eru þeir, sem gæta réttarins, sem iðka réttlæti alla tíma.

⁴Husk os, Herre, når dit folk finder nåde, lad os få godt af din frelse,

⁴Minnst þú mín, Drottinn, með velþóknun þeirri, er þú hefir á lýð þínum, vitja mín með hjálpræði þínu,

⁵at vi må se dine udvalgtes lykke, glæde os ved dit folks glæde og med din arvelod prise vor lykke!

⁵að ég megi horfa með unun á hamingju þinna útvöldu, gleðjast yfir gleði þjóðar þinnar, fagna með eignarlýð þínum.

⁶Vi syndede som vore Fædre, handlede ilde og gudløst.

⁶Vér höfum syndgað ásamt feðrum vorum, höfum breytt illa og óguðlega.

⁷Vore Fædre i Ægypten ænsede ej dine Undere, kom ikke din store Miskundhed i Hu, stod den Højeste imod ved det røde Hav.

⁷Feður vorir í Egyptalandi gáfu eigi gætur að dásemdarverkum þínum, minntust eigi þinnar miklu miskunnar og sýndu Hinum hæsta þrjósku hjá Hafinu rauða.

⁸Dog frelste han dem for sit Navns Skyld, for at gøre sin Vælde kendt;

⁸Þó hjálpaði hann þeim sakir nafns síns til þess að kunngjöra mátt sinn.

⁹han trued det røde Hav, og det tørrede ud, han førte dem gennem Dybet som gennem en Ørk;

⁹Hann hastaði á Hafið rauða, svo að það þornaði upp, og lét þá ganga um djúpin eins og um eyðimörk.

¹⁰han fried dem af deres Avindsmænds Hånd og udløste dem fra Fjendens Hånd;

¹⁰Hann frelsaði þá af hendi hatursmanna þeirra og leysti þá af hendi óvinanna.

¹¹Vandet skjulte dem, som trængte dem, ikke een blev tilbage af dem;

¹¹Vötnin huldu fjendur þeirra, ekki einn af þeim komst undan.

¹²da troede de på hans Ord og kvad en Sang til hans Pris.

¹²Þá trúðu þeir orðum hans, sungu honum lof.

¹³Men de glemte snart hans Gerninger, biede ej på hans Råd;

¹³En þeir gleymdu fljótt verkum hans, treystu eigi á ráð hans.

¹⁴de grebes af Attrå i Ørkenen, i Ødemarken fristed de Gud;

¹⁴Þeir fylltust lysting í eyðimörkinni og freistuðu Guðs í öræfunum.

¹⁵så gav han dem det, de kræved og sendte dem Lede i Sjælen.

¹⁵Þá veitti hann þeim bæn þeirra og sendi þeim megurð.

¹⁶De bar Avind mod Moses i Lejren, mod Aron, HERRENs hellige;

¹⁶Þá öfunduðust þeir við Móse í herbúðunum, við Aron, hinn heilaga Drottins.

¹⁷Jorden åbned sig, slugte Datan, lukked sig over Abirams Flok;

¹⁷Jörðin opnaðist og svalg Datan og huldi flokk Abírams,

¹⁸Ilden rasede i deres Flok, Luen brændte de gudløse op.

¹⁸eldur kviknaði í flokki þeirra, loginn brenndi hina óguðlegu.

¹⁹De lavede en Kalv ved Horeb og tilbad det støbte Billed;

¹⁹Þeir bjuggu til kálf hjá Hóreb og lutu steyptu líkneski,

²⁰de byttede deres Herlighed bort for et Billed af en Okse, hvis Føde er Græs;

²⁰og létu vegsemd sína í skiptum fyrir mynd af uxa, er gras etur.

²¹de glemte Gud, deres Frelser, som øvede store Ting i Ægypten,

²¹Þeir gleymdu Guði, frelsara sínum, þeim er stórvirki gjörði í Egyptalandi,

²²Undere i Kamiternes Land, frygtelige Ting ved det røde Hav.

²²dásemdarverk í landi Kams, óttaleg verk við Hafið rauða.

²³Da tænkte han på at udrydde dem, men Moses, hans udvalgte Mand, stilled sig i Gabet for hans Åsyn for at hindre, at hans Vrede lagde øde.

²³Þá hugði hann á að tortíma þeim, ef Móse, hans útvaldi, hefði eigi gengið fram fyrir hann og borið af blakið, til þess að afstýra reiði hans, svo að hann skyldi eigi tortíma.

²⁴De vraged det yndige Land og troede ikke hans Ord,

²⁴Þeir fyrirlitu hið unaðslega land og trúðu eigi orðum hans.

²⁵men knurrede i deres Telte og hørte ikke på HERREN;

²⁵Þeir mögluðu í tjöldum sínum og hlýddu eigi á raust Drottins.

²⁶da løfted han Hånden og svor at lade dem falde i Ørkenen,

²⁶Þá lyfti hann hendi sinni gegn þeim og sór að láta þá falla í eyðimörkinni,

²⁷splitte deres Sæd blandt Folkene, sprede dem rundt i Landene.

²⁷tvístra niðjum þeirra meðal þjóðanna og dreifa þeim um löndin.

²⁸De holdt til med Ba'al-Peor og åd af de dødes Ofre;

²⁸Þeir dýrkuðu Baal Peór og átu fórnir dauðra skurðgoða.

²⁹de krænked ham med deres Gerninger, og Plage brød løs iblandt dem.

²⁹Þeir egndu hann til reiði með athæfi sínu, og braust því út plága meðal þeirra.

³⁰Da stod Pinehas frem og holdt Dom, og Plagen blev bragt til at standse,

³⁰En Pínehas gekk fram og skar úr, og þá staðnaði plágan.

³¹og det regnedes ham til Retfærdighed fra Slægt til Slægt, evindelig.

³¹Og honum var reiknað það til réttlætis, frá kyni til kyns, að eilífu.

³²De vakte hans Vrede ved Meribas Vand, og for deres Skyld gik det Moses ilde;

³²Þeir reittu hann til reiði hjá Meríba-vötnum, þá fór illa fyrir Móse þeirra vegna,

³³thi de stod hans Ånd imod, og han talte uoverlagte Ord.

³³því að þeir sýndu þrjósku anda hans, og honum hrutu ógætnisorð af vörum.

³⁴De udryddede ikke de Folk, som HERREN havde sagt, de skulde,

³⁴Þeir eyddu eigi þjóðunum, er Drottinn hafði boðið þeim,

³⁵med Hedninger blandede de sig og gjorde deres Gerninger efter;

³⁵heldur lögðu þeir lag sitt við heiðingjana og lærðu athæfi þeirra.

³⁶deres Gudebilleder dyrkede de, og disse blev dem en Snare;

³⁶Þeir dýrkuðu skurðgoð þeirra, og þau urðu þeim að snöru,

³⁷til Dæmonerne ofrede de, og det både Sønner og Døtre;

³⁷þeir færðu að fórnum sonu sína og dætur sínar illum vættum

³⁸de udgød uskyldigt Blod, deres Sønners og Døtres Blod, som de ofred til Kana'ans Guder, og Landet blev smittet ved Blod;

³⁸og úthelltu saklausu blóði, blóði sona sinna og dætra, er þeir fórnfærðu skurðgoðum Kanaans, svo að landið vanhelgaðist af blóðskuldinni.

³⁹de blev urene ved deres Gerninger, bolede ved deres idrætter.

³⁹Þeir saurguðust af verkum sínum og frömdu tryggðrof með athæfi sínu.

⁴⁰Da blev HERREN vred på sit Folk og væmmedes ved sin Arv;

⁴⁰Þá upptendraðist reiði Drottins gegn lýð hans, og hann fékk viðbjóð á arfleifð sinni.

⁴¹han gav dem i Folkenes Hånd, deres Avindsmænd blev deres Herrer;

⁴¹Hann gaf þá á vald heiðingjum, og hatursmenn þeirra drottnuðu yfir þeim.

⁴²deres Fjendervoldte dem Trængsel, de kuedes under deres Hånd.

⁴²Óvinir þeirra þjökuðu þá, og þeir urðu að beygja sig undir vald þeirra.

⁴³Han frelste dem Gang på Gang, men de stod egensindigt imod og sygnede hen i Brøden;

⁴³Mörgum sinnum bjargaði hann þeim, en þeir sýndu þrjósku í ráði sínu og urðu að lúta sakir misgjörðar sinnar.

⁴⁴dog så han til dem i Trængslen, så snart han hørte dem klage;

⁴⁴Samt leit hann á neyð þeirra, er hann heyrði kvein þeirra.

⁴⁵han kom sin Pagt i Hu og ynkedes efter sin store Miskundhed;

⁴⁵Hann minntist sáttmála síns við þá og aumkaðist yfir þá sakir sinnar miklu miskunnar

⁴⁶han lod dem finde Barmhjertighed hos alle, der tog dem til Fange.

⁴⁶og lét þá finna miskunn hjá öllum þeim er höfðu haft þá burt hernumda.

⁴⁷Frels os, HERRE vor Gud, du samle os sammen fra Folkene, at vi må love dit hellige Navn, med Stolthed synge din Pris.

⁴⁷Hjálpa þú oss, Drottinn, Guð vor, og safna oss saman frá þjóðunum, að vér megum lofa þitt heilaga nafn, víðfrægja lofstír þinn.Lofaður sé Drottinn, Ísraels Guð, frá eilífð til eilífðar. Og allur lýðurinn segi: Amen! Halelúja.

⁴⁸Lovet være HERREN, Israels Gud, fra Evighed og til Evighed! Og alt Folket svare Amen!

⁴⁸Lofaður sé Drottinn, Ísraels Guð, frá eilífð til eilífðar. Og allur lýðurinn segi: Amen! Halelúja.