¹Salige de, hvis Vandel er fulde, som vandrer i HERRENs Lov.

¹Sælir eru þeir sem breyta grandvarlega, þeir er fram ganga í lögmáli Drottins.

²Salige de, der agter på hans Vidnesbyrd, søger ham af hele deres Hjerte.

²Sælir eru þeir er halda reglur hans, þeir er leita hans af öllu hjarta

³de, som ikke gør Uret, men vandrer på hans Veje.

³og eigi fremja ranglæti, en ganga á vegum hans.

⁴Du har givet dine Befalinger, for at de nøje skal holdes.

⁴Þú hefir gefið skipanir þínar, til þess að menn skuli halda þær vandlega.

⁵O, måtte jeg vandre med faste Skridt, så jeg holder dine Vedtægter!

⁵Ó að breytni mín mætti vera staðföst, svo að ég varðveiti lög þín.

⁶Da skulde jeg ikke blive til - Skamme, thi jeg så hen til alle dine Bud.

⁶Þá mun ég eigi til skammar verða, er ég gef gaum að öllum boðum þínum.

⁷Jeg vil takke dig af oprigtigt Hjerte, når jeg lærer din Retfærds Lovbud.

⁷Ég skal þakka þér af einlægu hjarta, er ég hefi numið þín réttlátu ákvæði.

⁸Jeg vil holde dine Vedtægter, svigt mig dog ikke helt!

⁸Ég vil gæta laga þinna, þá munt þú alls ekki yfirgefa mig.

⁹Hvorledes holder en ung sin Vej ren? Ved at bolde sig efter dit Ord.

⁹Með hverju getur ungur maður haldið vegi sínum hreinum? Með því að gefa gaum að orði þínu.

¹⁰Af hele mit Hjerte søger jeg dig, lad mig ikke fare vild fra dine Bud!

¹⁰Ég leita þín af öllu hjarta, lát mig eigi villast frá boðum þínum.

¹¹Jeg gemmer dit Ord i mit Hjerte for ikke at synde imod dig.

¹¹Ég geymi orð þín í hjarta mínu, til þess að ég skuli eigi syndga gegn þér.

¹²Lovet være du, HERRE, lær mig dine Vedtægter!

¹²Lofaður sért þú, Drottinn, kenn mér lög þín.

¹³Jeg kundgør med mine Læber alle din Munds Lovbud.

¹³Með vörum mínum tel ég upp öll ákvæði munns þíns.

¹⁴Jeg glæder mig over dine Vidnesbyrds Vej, som var det al Verdens Rigdom.

¹⁴Yfir vegi vitnisburða þinna gleðst ég eins og yfir alls konar auði.

¹⁵Jeg vil grunde på dine Befalinger og se til dine Stier.

¹⁵Fyrirmæli þín vil ég íhuga og skoða vegu þína.

¹⁶I dine Vedtægter har jeg min Lyst, jeg glemmer ikke dit Ord.

¹⁶Ég leita unaðar í lögum þínum, gleymi eigi orði þínu.

¹⁷Und din Tjener at leve, at jeg kan holde dit Ord.

¹⁷Veit þjóni þínum að lifa, að ég megi halda orð þín.

¹⁸Oplad mine Øjne, at jeg må skue de underfulde Ting i din Lov.

¹⁸Ljúk upp augum mínum, að ég megi skoða dásemdirnar í lögmáli þínu.

¹⁹Fremmed er jeg på Jorden, skjul ikke dine Bud for mig!

¹⁹Ég er útlendingur á jörðunni, dyl eigi boð þín fyrir mér.

²⁰Altid hentæres min Sjæl af Længsel efter dine Lovbud.

²⁰Sál mín er kvalin af þrá eftir ákvæðum þínum alla tíma.

²¹Du truer de frække; forbandede er de, der viger fra dine Bud.

²¹Þú hefir ógnað ofstopamönnunum, bölvaðir eru þeir, sem víkja frá boðum þínum.

²²Vælt Hån og Ringeagt fra mig, thi jeg agter på dine Vidnesbyrd.

²²Velt þú af mér háðung og skömm, því að ég hefi haldið reglur þínar.

²³Om Fyrster oplægger Råd imod mig, grunder din Tjener på dine Vedtægter.

²³Þótt þjóðhöfðingjar sitji og taki saman ráð sín gegn mér, þá íhugar þjónn þinn lög þín.

²⁴Ja, dine Vidnesbyrd er min Lyst, det er dem, der giver mig Råd.

²⁴Og reglur þínar eru unun mín, boð þín eru ráðgjafar mínir.

²⁵I Støvet ligger min Sjæl, hold mig i Live efter dit Ord!

²⁵Sál mín loðir við duftið, lát mig lífi halda eftir orði þínu.

²⁶Mine Veje lagde jeg frem, og du bønhørte mig, dine Vedtægter lære du mig.

²⁶Ég hefi talið upp málefni mín, og þú bænheyrðir mig, kenn mér lög þín.

²⁷Lad mig fatte dine Befalingers Vej og grunde på dine Undere.

²⁷Lát mig skilja veg fyrirmæla þinna, að ég megi íhuga dásemdir þínar.

²⁸Af Kummer græder. min Sjæl, oprejs mig efter dit Ord!

²⁸Sál mín tárast af trega, reis mig upp eftir orði þínu.

²⁹Lad Løgnens Vej være langt fra mig og skænk mig i Nåde din Lov!

²⁹Lát veg lyginnar vera fjarri mér og veit mér náðarsamlega lögmál þitt.

³⁰Troskabs Vej har jeg valgt, dine Lovbud attrår jeg.

³⁰Ég hefi útvalið veg sannleikans, sett mér ákvæði þín fyrir sjónir.

³¹Jeg hænger ved dine Vidnesbyrd, lad mig ikke beskæmmes, HERRE!

³¹Ég held fast við reglur þínar, Drottinn, lát mig eigi verða til skammar.

³²Jeg vil løbe dine Buds Vej, thi du giver mit Hjerte at ånde frit.

³²Ég vil skunda veg boða þinna, því að þú hefir gjört mér létt um hjartað.

³³Lær mig, HERRE, dine Vedtægters Vej, så jeg agter derpå til Enden.

³³Kenn mér, Drottinn, veg laga þinna, að ég megi halda þau allt til enda.

³⁴Giv mig Kløgt, så jeg agter på din Lov og holder den af hele mit Hjerte.

³⁴Veit mér skyn, að ég megi halda lögmál þitt og varðveita það af öllu hjarta.

³⁵Før mig ad dine Buds Sti, thi jeg har Lyst til dem.

³⁵Leið mig götu boða þinna, því að af henni hefi ég yndi.

³⁶Bøj mit Hjerte til dine Vidnesbyrd og ej til uredelig Vinding.

³⁶Beyg hjarta mitt að reglum þínum, en eigi að ranglátum ávinningi.

³⁷Vend mine Øjne bort fra Tant, hold mig i Live ved dit Ord!

³⁷Snú augum mínum frá því að horfa á hégóma, lífga mig á vegum þínum.

³⁸Stadfæst for din Tjener dit Ord, så jeg lærer at frygte dig.

³⁸Staðfest fyrirheit þitt fyrir þjóni þínum, sem gefið er þeim er þig óttast.

³⁹Hold borte fra mig den Skændsel, jeg frygter, thi dine Lovbud er gode.

³⁹Nem burt háðungina, sem ég er hræddur við, því að ákvæði þín eru góð.

⁴⁰Se, dine Befalinger længes jeg efter, hold mig i Live ved din Retfærd!

⁴⁰Sjá, ég þrái fyrirmæli þín, lífga mig með réttlæti þínu.

⁴¹Lad din Miskundhed komme over mig, HERRE, din Frelse efter dit Ord,

⁴¹Lát náð þína koma yfir mig, Drottinn, hjálpræði þitt, samkvæmt fyrirheiti þínu,

⁴²så jeg har Svar til dem, der spotter mig, thi jeg stoler på dit Ord.

⁴²að ég fái andsvör veitt þeim er smána mig, því að þínu orði treysti ég.

⁴³Tag ikke ganske Sandheds Ord fra min Mund, thi jeg bier på dine Lovbud.

⁴³Og tak aldrei sannleikans orð burt úr munni mínum, því að ég bíð dóma þinna.

⁴⁴Jeg vil stadig holde din Lov, ja evigt og altid;

⁴⁴Ég vil stöðugt varðveita lögmál þitt, um aldur og ævi,

⁴⁵jeg vil vandre i åbent Land, thi dine Befalinger ligger mig på Sinde.

⁴⁵þá mun ég ganga um víðlendi, því að ég leita fyrirmæla þinna,

⁴⁶Jeg vil tale om dine Vidnesbyrd for Konger uden at blues;

⁴⁶þá mun ég tala um reglur þínar frammi fyrir konungum, og eigi skammast mín,

⁴⁷jeg vil fryde mig over dine Bud, som jeg højlige elsker;

⁴⁷og leita unaðar í boðum þínum, þeim er ég elska,

⁴⁸jeg vil udrække Hænderne mod dine Bud og grunde på dine Vedtægter.

⁴⁸og rétta út hendurnar eftir boðum þínum, þeim er ég elska, og íhuga lög þín.

⁴⁹Kom Ordet til din Tjener i Hu, fordi du har ladet mig håbe.

⁴⁹Minnst þú þess orðs við þjón þinn, sem þú lést mig vona á.

⁵⁰Det er min Trøst i Nød, at dit Ord har holdt mig i Live.

⁵⁰Þetta er huggun mín í eymd minni, að orð þitt lætur mig lífi halda.

⁵¹De frække hånede mig såre, dog veg jeg ej fra din Lov.

⁵¹Ofstopamenn spotta mig ákaflega, en ég vík eigi frá lögmáli þínu.

⁵²Dine Lovbud fra fordum, HERRE, kom jeg i Hu og fandt Trøst.

⁵²Ég minnist dóma þinna frá öndverðu, Drottinn, og læt huggast.

⁵³Harme greb mig over de gudløse, dem, der slipper din Lov.

⁵³Heiftarreiði við óguðlega hrífur mig, við þá er yfirgefa lögmál þitt.

⁵⁴Dine vedtægter blev mig til Sange i min Udlændigheds Hus.

⁵⁴Lög þín eru efni ljóða minna á þessum stað, þar sem ég er gestur.

⁵⁵Om Natten kom jeg dit Navn i Hu, HERRE, jeg holdt din Lov.

⁵⁵Um nætur minnist ég nafns þíns, Drottinn, og geymi laga þinna.

⁵⁶Det blev min lykkelige Lod: at agte på dine Befalinger.

⁵⁶Þetta er orðin hlutdeild mín, að halda fyrirmæli þín.

⁵⁷Min Del er HERREN, jeg satte mig for at holde dine Ord.

⁵⁷Drottinn er hlutskipti mitt, ég hefi ákveðið að varðveita orð þín.

⁵⁸Jeg bønfaldt dig af hele mit Hjerte, vær mig nådig efter dit Ord!

⁵⁸Ég hefi leitað hylli þinnar af öllu hjarta, ver mér náðugur samkvæmt fyrirheiti þínu.

⁵⁹Jeg overtænkte mine Veje og styred min Fod tilbage til dine Vidnesbyrd.

⁵⁹Ég hefi athugað vegu mína og snúið fótum mínum að reglum þínum.

⁶⁰Jeg hasted og tøved ikke med at holde dine Bud.

⁶⁰Ég hefi flýtt mér og eigi tafið að varðveita boð þín.

⁶¹De gudløses Snarer omgav mig, men jeg glemte ikke din Lov.

⁶¹Snörur óguðlegra lykja um mig, en lögmáli þínu hefi ég eigi gleymt.

⁶²Jeg, står op ved Midnat og takker dig for dine retfærdige Lovbud.

⁶²Um miðnætti rís ég upp til þess að þakka þér þín réttlátu ákvæði.

⁶³Jeg er Fælle med alle, der frygter dig og holder dine Befalinger.

⁶³Ég er félagi allra þeirra er óttast þig og varðveita fyrirmæli þín.

⁶⁴Jorden er fuld af din Miskundhed, HERRE, lær mig dine Vedtægter!

⁶⁴Jörðin er full af miskunn þinni, Drottinn, kenn mér lög þín.

⁶⁵Du gjorde vel mod din Tjener, HERRE, efter dit Ord.

⁶⁵Þú hefir gjört vel til þjóns þíns eftir orði þínu, Drottinn.

⁶⁶Giv mig Forstand og indsigt, thi jeg tror på dine Bud.

⁶⁶Kenn mér góð hyggindi og þekkingu, því að ég trúi á boð þín.

⁶⁷For jeg blev ydmyget, for jeg vild, nu holder jeg dit Ord.

⁶⁷Áður en ég var beygður, villtist ég, en nú varðveiti ég orð þitt.

⁶⁸God er du og gør godt, lær mig dine Vedtægter!

⁶⁸Þú ert góður og gjörir vel, kenn mér lög þín.

⁶⁹De frække tilsøler mig med Løgn, men på dine Bud tager jeg hjerteligt Vare.

⁶⁹Ofstopamenn spinna upp lygar gegn mér, en ég held fyrirmæli þín af öllu hjarta.

⁷⁰Deres Hjerte er dorskt som Fedt, jeg har min Lyst i din Lov.

⁷⁰Hjarta þeirra er tilfinningarlaust sem mör væri, en ég leita unaðar í lögmáli þínu.

⁷¹Det var godt, at jeg blev ydmyget, så jeg kunde lære dine Vedtægter.

⁷¹Það varð mér til góðs, að ég var beygður, til þess að ég mætti læra lög þín.

⁷²Din Munds Lov er mig mere værd end Guld og Sølv i Dynger.

⁷²Lögmálið af munni þínum er mér mætara en þúsundir af gulli og silfri.

⁷³Dine Hænder skabte og dannede mig, giv mig Indsigt; så jeg kan lære dine Bud!

⁷³Hendur þínar hafa gjört mig og skapað, veit mér skyn, að ég megi læra boð þín.

⁷⁴De, der frygter dig, ser mig og glædes, thi jeg bier på dit Ord.

⁷⁴Þeir er óttast þig sjá mig og gleðjast, því að ég vona á orð þitt.

⁷⁵HERRE, jeg ved, at dine Bud er retfærdige, i Trofasthed har du ydmyget mig.

⁷⁵Ég veit, Drottinn, að dómar þínir eru réttlátir og að þú hefir lægt mig í trúfesti þinni.

⁷⁶Lad din Miskundhed være min Trøst efter dit Ord til din Tjener!

⁷⁶Lát miskunn þína verða mér til huggunar, eins og þú hefir heitið þjóni þínum.

⁷⁷Din Barmhjertighed finde mig, at jeg må leve, thi din Lov er min Lyst.

⁷⁷Lát miskunn þína koma yfir mig, að ég megi lifa, því að lögmál þitt er unun mín.

⁷⁸Lad de frække beskæmmes, thi de gør mig skammelig Uret, jeg grunder på dine Befalinger.

⁷⁸Lát ofstopamennina verða til skammar, af því að þeir kúga mig með rangsleitni, en ég íhuga fyrirmæli þín.

⁷⁹Lad dem, der frygter dig, vende sig til mig, de, der kender dine Vidnesbyrd.

⁷⁹Til mín snúi sér þeir er óttast þig og þeir er þekkja reglur þínar.

⁸⁰Lad mit Hjerte være fuldkomment i dine Vedtægter, at jeg ikke skal blive til Skamme.

⁸⁰Hjarta mitt sé grandvart í lögum þínum, svo að ég verði eigi til skammar.

⁸¹Efter din Frelse længes min Sjæl, jeg bier på dit Ord.

⁸¹Sál mín tærist af þrá eftir hjálpræði þínu, ég bíð eftir orði þínu.

⁸²Mine Øjne længes efter dit Ord og siger: "Hvornår mon du trøster mig?"

⁸²Augu mín tærast af þrá eftir fyrirheiti þínu: Hvenær munt þú hugga mig?

⁸³Thi jeg er som en Lædersæk i Røg, men dine Vedtægter glemte jeg ikke.

⁸³Því að ég er orðinn eins og belgur í reykhúsi, en lögum þínum hefi ég eigi gleymt.

⁸⁴Hvor langt er vel din Tjeners Liv? Når vil du dømme dem, der forfølger mig?

⁸⁴Hversu margir eru dagar þjóns þíns? Hvenær munt þú heyja dóm á ofsækjendum mínum?

⁸⁵De frække grov mig Grave, de, som ej følger din Lov.

⁸⁵Ofstopamenn hafa grafið mér grafir, menn, er eigi hlýða lögmáli þínu.

⁸⁶Alle dine Bud er trofaste, med Løgn forfølger man mig, o hjælp mig!

⁸⁶Öll boð þín eru trúfesti. Menn ofsækja mig með lygum, veit þú mér lið.

⁸⁷De har næsten tilintetgjort mig på Jorden, men dine Befalinger slipper jeg ikke.

⁸⁷Nærri lá, að þeir gjörðu út af við mig á jörðunni, og þó hafði ég eigi yfirgefið fyrirmæli þín.

⁸⁸Hold mig i Live efter din Miskundhed, at jeg kan holde din Munds Vidnesbyrd.

⁸⁸Lát mig lífi halda sakir miskunnar þinnar, að ég megi varðveita reglurnar af munni þínum.

⁸⁹HERRE, dit Ord er evigt, står fast i Himlen.

⁸⁹Orð þitt, Drottinn, varir að eilífu, það stendur stöðugt á himnum.

⁹⁰Din Trofasthed varer fra Slægt til Slægt, du grundfæsted Jorden, og den står fast.

⁹⁰Frá kyni til kyns varir trúfesti þín, þú hefir grundvallað jörðina, og hún stendur.

⁹¹Dine Lovbud står fast, de holder dine Tjenere oppe.

⁹¹Eftir ákvæðum þínum stendur hún enn í dag, því að allt lýtur þér.

⁹²Havde din Lov ej været min Lyst, da var jeg omkommet i min Elende.

⁹²Ef lögmál þitt hefði eigi verið unun mín, þá hefði ég farist í eymd minni.

⁹³Aldrig i Evighed glemmer jeg dine Befalinger, thi ved dem holdt du mig i Live.

⁹³Ég skal eigi gleyma fyrirmælum þínum að eilífu, því að með þeim hefir þú látið mig lífi halda.

⁹⁴Din er jeg, frels mig, thi dine Befalinger ligger mig på Sinde.

⁹⁴Þinn er ég, hjálpa þú mér, því að ég leita fyrirmæla þinna.

⁹⁵De gudløse lurer på at lægge mig øde, dine Vidnesbyrd mærker jeg mig.

⁹⁵Óguðlegir bíða mín til þess að tortíma mér, en ég gef gætur að reglum þínum.

⁹⁶For alting så jeg en Grænse, men såre vidt rækker dit Bud.

⁹⁶Á allri fullkomnun hefi ég séð endi, en þín boð eiga sér engin takmörk.

⁹⁷Hvor elsker jeg dog din Lov! Hele Dagen grunder jeg på den.

⁹⁷Hve mjög elska ég lögmál þitt, allan liðlangan daginn íhuga ég það.

⁹⁸Dit Bud har gjort mig visere end mine Fjender, thi det er for stedse mit.

⁹⁸Boð þín hafa gjört mig vitrari en óvinir mínir eru, því að þau heyra mér til um eilífð.

⁹⁹Jeg er klogere end alle mine Lærere, thi jeg grunder på dine Vidnesbyrd.

⁹⁹Ég er hyggnari en allir kennarar mínir, því að ég íhuga reglur þínar.

¹⁰⁰Jeg har mere Forstand end de gamle; jeg agter på dine Bud.

¹⁰⁰Ég er skynsamari en öldungar, því að ég held fyrirmæli þín.

¹⁰¹Jeg holder min Fod fra hver Vej, som er ond, at jeg kan holde dit Ord.

¹⁰¹Ég held fæti mínum frá hverjum vondum vegi til þess að gæta orðs þíns.

¹⁰²Fra dine Lovbud veg jeg ikke, thi du underviste mig.

¹⁰²Frá ákvæðum þínum hefi ég eigi vikið, því að þú hefir frætt mig.

¹⁰³Hvor sødt er dit Ord for min Gane, sødere end Honning for min Mund.

¹⁰³Hversu sæt eru fyrirheit þín gómi mínum, hunangi betri munni mínum.

¹⁰⁴Ved dine Befalinger fik jeg Forstand, så jeg hader al Løgnens Vej.

¹⁰⁴Af fyrirmælum þínum er ég skynsamur orðinn, fyrir því hata ég sérhvern lygaveg.

¹⁰⁵Dit Ord er en Lygte for min Fod, et Lys på min Sti.

¹⁰⁵Þitt orð er lampi fóta minna og ljós á vegum mínum.

¹⁰⁶Jeg svor en Ed og holdt den: at følge dine retfærdige Lovbud.

¹⁰⁶Ég hefi svarið og haldið það að varðveita þín réttlátu ákvæði.

¹⁰⁷Jeg er såre ydmyget, HERRE, hold mig i Live efter dit Ord!

¹⁰⁷Ég er mjög beygður, Drottinn, lát mig lífi halda eftir orði þínu.

¹⁰⁸Lad min Munds frivillige Ofre behage dig, HERRE, og lær mig dine Lovbud!

¹⁰⁸Haf þóknun á sjálfviljafórnum munns míns, Drottinn, og kenn mér ákvæði þín.

¹⁰⁹Altid går jeg med Livet i Hænderne, men jeg glemte ikke din Lov.

¹⁰⁹Líf mitt er ætíð í hættu, en þínu lögmáli hefi ég eigi gleymt.

¹¹⁰De gudløse lægger Snarer for mig, men fra dine Befalinger for jeg ej vild.

¹¹⁰Óguðlegir hafa lagt snöru fyrir mig, en ég hefi eigi villst frá fyrirmælum þínum.

¹¹¹Dine Vidnesbyrd fik jeg til evigt Eje, thi de er mit Hjertes Glæde.

¹¹¹Reglur þínar eru eign mín um aldur, því að þær eru yndi hjarta míns.

¹¹²Jeg bøjed mit Hjerte til at holde dine Vedtægter for evigt til Enden.

¹¹²Ég hneigi hjarta mitt að því að breyta eftir lögum þínum, um aldur og allt til enda.

¹¹³Jeg hader tvesindet Mand, men jeg elsker din Lov.

¹¹³Ég hata þá, er haltra til beggja hliða, en lögmál þitt elska ég.

¹¹⁴Mit Skjul og mit Skjold er du, jeg bier på dit Ord.

¹¹⁴Þú ert skjól mitt og skjöldur, ég vona á orð þitt.

¹¹⁵Vig fra mig, I, som gør ondt, jeg vil holde min Guds Bud.

¹¹⁵Burt frá mér, þér illgjörðamenn, að ég megi halda boð Guðs míns.

¹¹⁶Støt mig efter dit Ord, at jeg må leve, lad mig ikke beskæmmes i mit Håb!

¹¹⁶Styð mig samkvæmt fyrirheiti þínu, að ég megi lifa, og lát mig eigi til skammar verða í von minni.

¹¹⁷Hold mig oppe, at jeg må frelses og altid have min Lyst i dine Vedtægter!

¹¹⁷Styð þú mig, að ég megi frelsast og ætíð líta til laga þinna.

¹¹⁸Du forkaster alle, der farer vild fra dine Vedtægter, thi de higer efter Løgn.

¹¹⁸Þú hafnar öllum þeim, er villast frá lögum þínum, því að svik þeirra eru til einskis.

¹¹⁹For Slagger regner du alle Jordens gudløse, derfor elsker jeg dine Vidnesbyrd.

¹¹⁹Sem sora metur þú alla óguðlega á jörðu, þess vegna elska ég reglur þínar.

¹²⁰Af Rædsel for dig gyser mit Kød, og jeg frygter for dine Lovbud.

¹²⁰Hold mitt nötrar af hræðslu fyrir þér, og dóma þína óttast ég.

¹²¹Ret og Skel har jeg gjort, giv mig ikke hen til dem, der trænger mig!

¹²¹Ég hefi iðkað rétt og réttlæti, sel mig eigi í hendur kúgurum mínum.

¹²²Gå i Borgen for din Tjener, lad ikke de frække trænge mig!

¹²²Gakk í ábyrgð fyrir þjón þinn, honum til heilla, lát eigi ofstopamennina kúga mig.

¹²³Mine Øjne vansmægter efter din Frelse og efter dit Retfærds Ord.

¹²³Augu mín tærast af þrá eftir hjálpræði þínu og eftir þínu réttláta fyrirheiti.

¹²⁴Gør med din Tjener efter din Miskundhed og lær mig dine Vedtægter!

¹²⁴Far með þjón þinn eftir miskunn þinni og kenn mér lög þín.

¹²⁵Jeg er din Tjener, giv mig Indsigt, at jeg må kende dine Vidnesbyrd!

¹²⁵Ég er þjónn þinn, veit mér skyn, að ég megi þekkja reglur þínar.

¹²⁶Det er Tid for HERREN at gribe ind, de har krænket din Lov.

¹²⁶Tími er kominn fyrir Drottin að taka í taumana, þeir hafa rofið lögmál þitt.

¹²⁷Derfor elsker jeg dine Bud fremfor Guld og Skatte.

¹²⁷Þess vegna elska ég boð þín framar en gull og skíragull.

¹²⁸Derfor følger jeg oprigtigt alle dine Befalinger og hader hver Løgnens Sti.

¹²⁸Þess vegna held ég beina leið eftir öllum fyrirmælum þínum, ég hata sérhvern lygaveg.

¹²⁹Underfulde er dine Vidnesbyrd, derfor agted min Sjæl på dem.

¹²⁹Reglur þínar eru dásamlegar, þess vegna heldur sál mín þær.

¹³⁰Tydes dine Ord, så bringer de Lys, de giver enfoldige Indsigt.

¹³⁰Útskýring orðs þíns upplýsir, gjörir fávísa vitra.

¹³¹Jeg åbned begærligt min Mund, thi min Attrå stod til dine Bud.

¹³¹Ég opna munninn af ílöngun, því ég þrái boð þín.

¹³²Vend dig til mig og vær mig nådig, som Ret er for dem, der elsker dit Navn!

¹³²Snú þér til mín og ver mér náðugur, eins og ákveðið er þeim er elska nafn þitt.

¹³³Lad ved dit Ord mine Skridt blive faste og ingen Uret få Magten over mig!

¹³³Gjör skref mín örugg með fyrirheiti þínu og lát ekkert ranglæti drottna yfir mér.

¹³⁴Udløs mig fra Menneskers Vold, at jeg må holde dine Befalinger!

¹³⁴Leys mig undan kúgun manna, að ég megi varðveita fyrirmæli þín.

¹³⁵Lad dit Ansigt lyse over din Tjener og lær mig dine Vedtægter!

¹³⁵Lát ásjónu þína lýsa yfir þjón þinn og kenn mér lög þín.

¹³⁶Vand i Strømme græder mine Øjne, fordi man ej holder din Lov.

¹³⁶Augu mín fljóta í tárum, af því að menn varðveita eigi lögmál þitt.

¹³⁷Du er retfærdig, HERRE, og retvise er dine Lovbud.

¹³⁷Réttlátur ert þú, Drottinn, og réttvísir dómar þínir.

¹³⁸Du slog dine Vidnesbyrd fast ved Retfærd og Troskab så såre.

¹³⁸Þú hefir skipað fyrir reglur þínar með réttlæti og mikilli trúfesti.

¹³⁹Min Nidkærhed har fortæret mig, thi mine Fjender har glemt dine Ord.

¹³⁹Ákefð mín eyðir mér, því að fjendur mínir hafa gleymt orðum þínum.

¹⁴⁰Dit Ord er fuldkommen rent, din Tjener elsker det.

¹⁴⁰Orð þitt er mjög hreint, og þjónn þinn elskar það.

¹⁴¹Ringe og ussel er jeg, men dine Befalinger glemte jeg ikke.

¹⁴¹Ég er lítilmótlegur og fyrirlitinn, en fyrirmælum þínum hefi ég eigi gleymt.

¹⁴²Din Retfærd er Ret for evigt, din Lov er Sandhed.

¹⁴²Réttlæti þitt er eilíft réttlæti og lögmál þitt trúfesti.

¹⁴³Trængsel og Angst har ramt mig, men dine Bud er min Lyst.

¹⁴³Neyð og hörmung hafa mér að höndum borið, en boð þín eru unun mín.

¹⁴⁴Dine Vidnesbyrd er Ret for evigt, giv mig indsigt, at jeg må leve!

¹⁴⁴Reglur þínar eru réttlæti um eilífð, veit mér skyn, að ég megi lifa.

¹⁴⁵Jeg råber af hele mit Hjerte, svar mig, HERRE, jeg agter på dine Vedtægter.

¹⁴⁵Ég kalla af öllu hjarta, bænheyr mig, Drottinn, ég vil halda lög þín.

¹⁴⁶Jeg råber til dig, o frels mig, at jeg kan holde dine Vidnesbyrd!

¹⁴⁶Ég ákalla þig, hjálpa þú mér, að ég megi varðveita reglur þínar.

¹⁴⁷Årle råber jeg til dig om Hjælp, og bier på dine Ord.

¹⁴⁷Ég er á ferli fyrir dögun og hrópa og bíð orða þinna.

¹⁴⁸Før Nattevagtstimerne våger mine Øjne for at grunde på dit Ord.

¹⁴⁸Fyrr en vakan hefst eru augu mín vökul til þess að íhuga orð þitt.

¹⁴⁹Hør mig efter din Miskundhed, HERRE, hold mig i Live efter dit Lovbud!

¹⁴⁹Hlýð á raust mína eftir miskunn þinni, lát mig lífi halda, Drottinn, eftir ákvæðum þínum.

¹⁵⁰De, der skændigt forfølger mig, er mig nær, men de er langt fra din Lov.

¹⁵⁰Þeir eru nærri, er ofsækja mig af fláræði, þeir eru langt burtu frá lögmáli þínu.

¹⁵¹Nær er du, o HERRE, og alle dine Bud er Sandhed.

¹⁵¹Þú ert nálægur, Drottinn, og öll boð þín eru trúfesti.

¹⁵²For længst vandt jeg Indsigt af dine Vidnesbyrd, thi du har grundfæstet dem for evigt.

¹⁵²Fyrir löngu hefi ég vitað um reglur þínar, að þú hefir grundvallað þær um eilífð.

¹⁵³Se min Elende og fri mig, thi jeg glemte ikke din Lov.

¹⁵³Sjá þú eymd mína og frelsa mig, því að ég hefi eigi gleymt lögmáli þínu.

¹⁵⁴Før min Sag og udløs mig, hold mig i Live efter dit Ord!

¹⁵⁴Flyt þú mál mitt og leys mig, lát mig lífi halda samkvæmt fyrirheiti þínu.

¹⁵⁵Frelsen er langt fra de gudløse, thi dine Vedtægter ligger dem ikke, på Sinde.

¹⁵⁵Hjálpræðið er fjarri óguðlegum, því að þeir leita eigi fyrirmæla þinna.

¹⁵⁶Din Barmhjertighed er stor, o HERRE, hold mig i Live efter dine Lovbud!

¹⁵⁶Mikil er miskunn þín, Drottinn, lát mig lífi halda eftir ákvæðum þínum.

¹⁵⁷Mange forfølger mig og er mig fjendske, fra dine Vidnesbyrd veg jeg ikke.

¹⁵⁷Margir eru ofsækjendur mínir og fjendur, en frá reglum þínum hefi ég eigi vikið.

¹⁵⁸Jeg væmmes ved Synet af troløse, der ikke holder dit Ord.

¹⁵⁸Ég sé trúrofana og kenni viðbjóðs, þeir varðveita eigi orð þitt.

¹⁵⁹Se til mig, thi jeg elsker dine Befalinger, HERRE, hold mig i Live efter din Miskundhed!

¹⁵⁹Sjá, hversu ég elska fyrirmæli þín, lát mig lífi halda, Drottinn, eftir miskunn þinni.

¹⁶⁰Summen af dit Ord er Sandhed, og alt dit retfærdige Lovbud varer evigt.

¹⁶⁰Allt orð þitt samanlagt er trúfesti, og hvert réttlætisákvæði þitt varir að eilífu.

¹⁶¹Fyrster forfulgte mig uden Grund, men mit Hjerte frygted dine Ord.

¹⁶¹Höfðingjar ofsækja mig að ástæðulausu, en hjarta mitt óttast orð þín.

¹⁶²Jeg glæder mig over dit Ord som en, der har gjort et vældigt Bytte.

¹⁶²Ég gleðst yfir fyrirheiti þínu eins og sá er fær mikið herfang.

¹⁶³Jeg hader og afskyr Løgn, din Lov har jeg derimod kær.

¹⁶³Ég hata lygi og hefi andstyggð á henni, en þitt lögmál elska ég.

¹⁶⁴Jeg priser dig syv Gange daglig for dine retfærdige Lovbud.

¹⁶⁴Sjö sinnum á dag lofa ég þig sakir þinna réttlátu ákvæða.

¹⁶⁵Megen Fred har de, der elsker din Lov, og intet bliver til Anstød for dem.

¹⁶⁵Gnótt friðar hafa þeir er elska lögmál þitt, og þeim er við engri hrösun hætt.

¹⁶⁶Jeg håber på din Frelse, HERRE, og jeg har holdt dine Bud.

¹⁶⁶Ég vænti hjálpræðis þíns, Drottinn, og framkvæmi boð þín.

¹⁶⁷Min Sjæl har holdt dine Vidnesbyrd, jeg har dem såre kære.

¹⁶⁷Sál mín varðveitir reglur þínar, og þær elska ég mjög.

¹⁶⁸Jeg holder dine Befalinger og Vidnesbyrd, thi du kender alle mine Veje.

¹⁶⁸Ég varðveiti fyrirmæli þín og reglur, allir mínir vegir eru þér augljósir.

¹⁶⁹Lad min Klage nå frem for dit Åsyn, HERRE, giv mig Indsigt efter dit Ord!

¹⁶⁹Ó að hróp mitt mætti nálgast auglit þitt, Drottinn, veit mér að skynja í samræmi við orð þitt.

¹⁷⁰Lad min Bøn komme frem for dit Åsyn, frels mig efter dit Ord!

¹⁷⁰Ó að grátbeiðni mín mætti koma fyrir auglit þitt, frelsa mig samkvæmt fyrirheiti þínu.

¹⁷¹Mine Læber skal synge din Pris, thi du lærer mig dine Vedtægter.

¹⁷¹Lof um þig skal streyma mér af vörum, því að þú kennir mér lög þín.

¹⁷²Min Tunge skal synge om dit Ord, thi alle dine Bud er Retfærd.

¹⁷²Tunga mín skal mæra orð þitt, því að öll boðorð þín eru réttlæti.

¹⁷³Lad din Hånd være mig til Hjælp, thi jeg valgte dine Befalinger.

¹⁷³Hönd þín veiti mér lið, því að þín fyrirmæli hefi ég útvalið.

¹⁷⁴Jeg længes efter din Frelse, HERRE, og din Lov er min Lyst.

¹⁷⁴Ég þrái hjálpræði þitt, Drottinn, og lögmál þitt er unun mín.

¹⁷⁵Gid min Sjæl må leve, at den kan prise dig, og lad dine Lovbud være min Hjælp!

¹⁷⁵Lát sál mína lifa, að hún megi lofa þig og dómar þínir veiti mér lið.Ég villist sem týndur sauður, leita þú þjóns þíns, því að þínum boðum hefi ég eigi gleymt.

¹⁷⁶Farer jeg vild som det tabte Får, så opsøg din Tjener, thi jeg glemte ikke dine Bud.

¹⁷⁶Ég villist sem týndur sauður, leita þú þjóns þíns, því að þínum boðum hefi ég eigi gleymt.