1(Sang til Festrejserne.) Jeg råbte til HERREN i Nød, og han svarede mig.
1Ég ákalla Drottin í nauðum mínum, og hann bænheyrir mig.
2HERRE, udfri min Sjæl fra Løgnelæber, fra den falske Tunge!
2Drottinn, frelsa sál mína frá ljúgandi vörum, frá tælandi tungu.
3Der ramme dig dette og hint, du falske Tunge!
3Hversu mun fara fyrir þér nú og síðar, þú tælandi tunga?
4Den stærkes Pile er hvæsset ved glødende Gyvel.
4Örvar harðstjórans eru hvesstar með glóandi viðarkolum.
5Ve mig, at jeg må leve som fremmed i Mesjek, bo iblandt Kedars Telte!
5Vei mér, að ég dvel hjá Mesek, bý hjá tjöldum Kedars.
6Min Sjæl har længe nok boet blandt Folk, som hader Fred.
6Nógu lengi hefir sál mín búið hjá þeim er friðinn hata.Þótt ég tali friðlega, vilja þeir ófrið.
7Jeg vil Fred; men taler jeg, vil de Krig!
7Þótt ég tali friðlega, vilja þeir ófrið.