¹(En salme af Asaf.) Gud, Gud HERREN talede og stævnede Jorden hid fra Sol i Opgang til Sol i Bjærge;

¹Asafs-sálmur. Drottinn er alvaldur Guð, hann talar og kallar á jörðina frá upprás sólar til niðurgöngu hennar.

²fra Zion, Skønhedens Krone, viste Gud sig i Stråleglans

²Frá Síon, ímynd fegurðarinnar, birtist Guð í geisladýrð.

³vor Gud komme og tie ikke! - Foran ham gik fortærende Ild, omkring ham rasede Storm;

³Guð vor kemur og þegir ekki. Eyðandi eldur fer fyrir honum, og í kringum hann geisar stormurinn.

⁴han stævnede Himlen deroppe hid og Jorden for at dømme sit Folk:

⁴Hann kallar á himininn uppi og á jörðina, til þess að dæma lýð sinn:

⁵"Saml mig mine fromme, der sluttede Pagt med mig ved Ofre!"

⁵,,Safnið saman dýrkendum mínum, þeim er gjört hafa sáttmála við mig með fórnum.``

⁶Og Himlen forkyndte hans Retfærd, at Gud er den, der dømmer. Sela.

⁶Þá kunngjörðu himnarnir réttlæti hans, því að Guð er sá sem dæmir. [Sela]

⁷Hør, mit Folk, jeg vil tale, Israel, jeg vil vidne imod dig, Gud, din Gud er jeg!

⁷,,Heyr, þjóð mín, og lát mig tala, Ísrael, og lát mig áminna þig, ég er Drottinn, Guð þinn!

⁸Jeg laster dig ikke for dine Slagtofre, dine Brændofre har jeg jo stadig for Øje;

⁸Eigi er það vegna fórna þinna, að ég ávíta þig, brennifórnir þínar eru stöðuglega frammi fyrir mér.

⁹jeg tager ej Tyre fra dit Hus eller Bukke fra dine Stalde;

⁹Ég þarf ekki að taka uxa úr húsi þínu né geithafra úr stíu þinni,

¹⁰thi mig tilhører alt Skovens Vildt, Dyrene på de tusinde Bjerge;

¹⁰því að mín eru öll skógardýrin og skepnurnar á fjöllum þúsundanna.

¹¹jeg kender alle Bjergenes Fugle, har rede på Markens Vrimmel.

¹¹Ég þekki alla fugla á fjöllunum, og mér er kunnugt um allt það sem hrærist á mörkinni.

¹²Om jeg hungred, jeg sagde det ikke til dig, thi mit er Jorderig og dets Fylde!

¹²Væri ég hungraður, mundi ég ekki segja þér frá því, því að jörðin er mín og allt sem á henni er.

¹³Mon jeg æder Tyres Kød eller drikker Bukkes Blod?

¹³Et ég nauta kjöt, eða drekk ég hafra blóð?

¹⁴Lovsang skal du ofre til Gud og holde den Højeste dine Løfter.

¹⁴Fær Guði þakkargjörð að fórn og gjald Hinum hæsta þannig heit þín.

¹⁵Og kald på mig på Nødens Dag; jeg vil udfri dig, og du skal ære mig,

¹⁵Ákalla mig á degi neyðarinnar, og ég mun frelsa þig, og þú skalt vegsama mig.``

¹⁶Men til Den gudløse siger Gud: Hvi regner du op mine Bud og fører min Pagt i Munden,

¹⁶En við hinn óguðlega segir Guð: ,,Hvernig dirfist þú að telja upp boðorð mín og taka sáttmála minn þér í munn,

¹⁷når du dog hader Tugt og kaster mine Ord bag din Ryg?

¹⁷þar sem þú þó hatar aga og varpar orðum mínum að baki þér?

¹⁸Ser du en Tyv, slår du Følge med ham, med Horkarle bolder du til,

¹⁸Sjáir þú þjóf, leggur þú lag þitt við hann, og við hórkarla hefir þú samfélag.

¹⁹slipper Munden løs med ondt, din Tunge bærer på Svig.

¹⁹Þú hleypir munni þínum út í illsku, og tunga þín bruggar svik.

²⁰Du sidder og skænder din Broder, bagtaler din Moders Søn;

²⁰Þú situr og bakmælir bróður þínum og ófrægir son móður þinnar.

²¹det gør du, og jeg skulde tie, og du skulde tænke, jeg er som du! Revse dig vil jeg og gøre dig det klart.

²¹Slíkt hefir þú gjört, og ég ætti að þegja? Þú heldur, að ég sé líkur þér! Ég mun hegna þér og endurgjalda þér augljóslega.

²²Mærk jer det, I, som glemmer Gud, at jeg ikke skal rive jer redningsløst sønder.

²²Hyggið að þessu, þér sem gleymið Guði, til þess að ég sundurrífi ekki og enginn fái bjargað.Sá sem færir þakkargjörð að fórn, heiðrar mig, og þann sem breytir grandvarlega, vil ég láta sjá hjálpræði Guðs.``

²³Den, der ofrer Taksigelse, ærer mig; den, der agter på Vejen, lader jeg se Guds Frelse.

²³Sá sem færir þakkargjörð að fórn, heiðrar mig, og þann sem breytir grandvarlega, vil ég láta sjá hjálpræði Guðs.``