¹(En Salme af Asaf.) Visselig, god er Gud mod Israel; mod dem, der er rene af Hjertet!

¹Asafs-sálmur. Vissulega er Guð góður við Ísrael, við þá sem hjartahreinir eru.

²Mine Fødder var nær ved at snuble, mine Skridt var lige ved at glide;

²Nærri lá, að fætur mínir hrösuðu, lítið vantaði á, að ég skriðnaði í skrefi,

³thi over Dårerne græmmed jeg mig, jeg så, at det gik de gudløse vel;

³því að ég fylltist gremju út af hinum hrokafullu, þegar ég sá gengi hinna guðlausu.

⁴thi de kender ikke til Kvaler, deres Livskraft er frisk og sund;

⁴Þeir hafa engar hörmungar að bera, líkami þeirra er heill og hraustur.

⁵de kender ikke til menneskelig Nød, de plages ikke som andre.

⁵Þeim mætir engin mæða sem öðrum mönnum, og þeir verða eigi fyrir neinum áföllum eins og aðrir menn.

⁶Derfor har de Hovmod til Halssmykke, Vold er Kappen, de svøber sig i.

⁶Fyrir því er hrokinn hálsfesti þeirra, þeir eru sveipaðir ofríki eins og yfirhöfn.

⁷Deres Brøde udgår af deres Indre, Hjertets Tanker bryder igennem.

⁷Frá mörhjarta kemur misgjörð þeirra, girndir þeirra ganga fram úr öllu hófi.

⁸I det dybe taler de ondt, i det høje fører de Urettens Tale,

⁸Þeir spotta og tala af illsku, mæla kúgunarorð í mikilmennsku sinni.

⁹de løfter Munden mod Himlen, Tungen farer om på Jorden.

⁹Með munni sínum snerta þeir himininn, en tunga þeirra er tíðförul um jörðina.

¹⁰Derfor vender mit Folk sig hid og drikker Vand i fulde Drag.

¹⁰Fyrir því aðhyllist lýðurinn þá og teygar gnóttir vatns.

¹¹De siger: "Hvor skulde Gud vel vide det, skulde den Højeste kende dertil?"

¹¹Þeir segja: ,,Hvernig ætti Guð að vita og Hinn hæsti að hafa nokkra þekkingu?``

¹²Se, det er de gudløses kår, altid i Tryghed, voksende Velstand!

¹²Sjá, þessir menn eru guðlausir, og þó lifa þeir ætíð áhyggjulausir og auka efni sín.

¹³Forgæves holdt jeg mit Hjerte rent og tvætted mine Hænder i Uskyld,

¹³Vissulega hefi ég til ónýtis haldið hjarta mínu hreinu og þvegið hendur mínar í sakleysi,

¹⁴jeg plagedes Dagen igennem, blev revset på ny hver Morgen!

¹⁴ég þjáist allan daginn, og á hverjum morgni bíður mín hirting.

¹⁵Men jeg tænkte: "Taler jeg så, se, da er jeg troløs imod dine Sønners Slægt."

¹⁵Ef ég hefði haft í hyggju að tala þannig, sjá, þá hefði ég brugðið trúnaði við kyn barna þinna.

¹⁶Så grundede jeg på at forstå det, møjsommeligt var det i mine Øjne,

¹⁶En ég hugsaði um, hvernig ég ætti að skilja það, það var erfitt í augum mínum,

¹⁷Til jeg kom ind i Guds Helligdomme, skønned, hvordan deres Endeligt bliver:

¹⁷uns ég kom inn í helgidóma Guðs og skildi afdrif þeirra:

¹⁸Du sætter dem jo på glatte Steder, i Undergang styrter du dem.

¹⁸Vissulega setur þú þá á sleipa jörð, þú lætur þá falla í rústir.

¹⁹Hvor brat de dog lægges øde, går under, det ender med Rædsel!

¹⁹Sviplega verða þeir að auðn, líða undir lok, tortímdir af skelfingum.

²⁰De er som en Drøm, når man vågner, man vågner og regner sit Syn for intet.

²⁰Eins og draum er maður vaknar, þannig fyrirlítur þú, Drottinn, mynd þeirra, er þú ríst á fætur.

²¹Så længe mit Hjerte var bittert og det nagede i mine Nyrer,

²¹Þegar beiskja var í hjarta mínu og kvölin nísti hug minn,

²²var jeg et Dyr og fattede intet, jeg var for dig som Kvæg.

²²þá var ég fáráðlingur og vissi ekkert, var sem skynlaus skepna gagnvart þér.

²³Dog bliver jeg altid hos dig, du holder mig fast om min højre;

²³En ég er ætíð hjá þér, þú heldur í hægri hönd mína.

²⁴du leder mig med dit Råd og tager mig siden bort i Herlighed.

²⁴Þú munt leiða mig eftir ályktun þinni, og síðan munt þú taka við mér í dýrð.

²⁵Hvem har jeg i Himlen? Og har jeg blot dig, da attrår jeg intet på Jorden!

²⁵Hvern á ég annars að á himnum? Og hafi ég þig, hirði ég eigi um neitt á jörðu.

²⁶Lad kun mit Kød og mit Hjerte vansmægte, Gud er mit Hjertes Klippe, min Del for evigt.

²⁶Þótt hold mitt og hjarta tærist, er Guð bjarg hjarta míns og hlutskipti mitt um eilífð.

²⁷Thi de, der fjerner sig fra dig, går under, - du udsletter hver, som er dig utro.

²⁷Því sjá, þeir sem fjarlægjast þig, farast, þú afmáir alla þá, sem eru þér ótrúir.En mín gæði eru það að vera nálægt Guði, ég hefi gjört Drottin að athvarfi mínu og segi frá öllum verkum þínum.

²⁸Men at leve Gud nær er min Lykke, min Lid har jeg sat til den Herre HERREN, at jeg kan vidne om alle dine Gerninger.

²⁸En mín gæði eru það að vera nálægt Guði, ég hefi gjört Drottin að athvarfi mínu og segi frá öllum verkum þínum.