¹(Til Sangmesteren. Til Jedutun. Af Asaf. En Salme.) Jeg råber, højt til Gud, og han hører mig,

¹Til söngstjórans. Fyrir Jedútún. Asafs-sálmur.

²jeg søger Herren på Nødens Dag, min Hånd er om Natten utrættet udrakt, min Sjæl vil ikke lade sig trøste;

²Ég kalla til Guðs og hrópa, kalla til Guðs, að hann megi heyra til mín.

³jeg ihukommer Gud og stønner, jeg sukker, min Ånd vansmægter. - Sela.

³Þegar ég er í nauðum, leita ég Drottins, rétti út hendur mínar um nætur og þreytist ekki, sál mín er óhuggandi.

⁴Du holder mine Øjne vågne, jeg er urolig og målløs.

⁴Ég minnist Guðs og kveina, ég styn, og andi minn örmagnast. [Sela]

⁵Jeg tænker på fordums dage, ihukommer længst henrundne År;

⁵Þú heldur uppi augnalokum mínum, mér er órótt og ég má eigi mæla.

⁶jeg gransker om Natten i Hjertet, grunder og ransager min Ånd.

⁶Ég íhuga fyrri daga, ár þau sem löngu eru liðin,

⁷Vil Herren bortstøde for evigt og aldrig mer vise Nåde,

⁷ég minnist strengjaleiks míns um nætur, ég hugleiði í hjarta mínu, og andi minn rannsakar.

⁸er hans Miskundhed ude for stedse, hans Trofasthed omme for evigt og altid,

⁸Mun Drottinn þá útskúfa um eilífð og aldrei framar vera náðugur?

⁹har Gud da glemt at ynkes, lukket sit Hjerte i Vrede? - Sela.

⁹Er miskunn hans lokið um eilífð, fyrirheit hans þrotin um aldir alda?

¹⁰Jeg sagde: Det er min Smerte; at den Højestes højre er ikke som før.

¹⁰Hefir Guð gleymt að sýna líkn, byrgt miskunn sína með reiði? [Sela]

¹¹Jeg kommer HERRENs Gerninger i Hu, ja kommer dine fordums Undere i Hu.

¹¹Þá sagði ég: ,,Þetta er kvöl mín, að hægri hönd Hins hæsta hefir brugðist.``

¹²Jeg tænker på al din Gerning og grunder over dine Værker.

¹²Ég víðfrægi stórvirki Drottins, ég vil minnast furðuverka þinna frá fyrri tíðum,

¹³Gud, din Vej var i Hellighed, hvo er en Gud så stor som Gud!

¹³ég íhuga allar athafnir þínar, athuga stórvirki þín.

¹⁴Du er en Gud, som gør Undere, du gjorde din Vælde kendt blandt Folkene,

¹⁴Guð, helgur er vegur þinn, hver er svo mikill Guð sem Drottinn?

¹⁵udøste dit Folk med din Arm, Jakobs og Josefs Sønner. - Sela.

¹⁵Þú ert Guð, sá er furðuverk gjörir, þú hefir kunngjört mátt þinn meðal þjóðanna.

¹⁶Vandene så dig, Gud, Vandene så dig og vred sig i Angst, ja Dybet tog til at skælve;

¹⁶Með máttugum armlegg frelsaðir þú lýð þinn, sonu Jakobs og Jósefs. [Sela]

¹⁷Skyerne udøste Vand, Skyhimlens Stemme gjaldede, dine Pile for hid og did;

¹⁷Vötnin sáu þig, ó Guð, vötnin sáu þig og skelfdust, og undirdjúpin skulfu.

¹⁸din bragende Torden rullede, Lynene oplyste Jorderig, Jorden bæved og skjalv;

¹⁸Vatnið streymdi úr skýjunum, þrumuraust drundi úr skýþykkninu, og örvar þínar flugu.

¹⁹din Vej gik midt gennem Havet, din Sti gennem store Vande, dine Fodspor kendtes ikke.

¹⁹Reiðarþrumur þínar kváðu við, leiftur lýstu um jarðríki, jörðin skalf og nötraði.Leið þín lá gegnum hafið, stígar þínir gegnum mikil vötn, og spor þín urðu eigi rakin. [ (Psalms 77:21) Þú leiddir lýð þinn eins og hjörð fyrir Móse og Aron. ]

²⁰Du førte dit Folk som en Hjord ved Moses's og Arons Hånd.

²⁰Leið þín lá gegnum hafið, stígar þínir gegnum mikil vötn, og spor þín urðu eigi rakin. [ (Psalms 77:21) Þú leiddir lýð þinn eins og hjörð fyrir Móse og Aron. ]