¹(En Bøn af David.) Bøj dit Øre, HERRE, og svar mig, thi jeg er arm og fattig!

¹Davíðs-bæn. Hneig eyra þitt, Drottinn, og bænheyr mig, því að ég er hrjáður og snauður.

²Vogt min Sjæl, thi jeg ærer dig; frels din Tjener, som stoler på dig!

²Vernda líf mitt, því að ég er helgaður þér, hjálpa þú, Guð minn, þjóni þínum, er treystir þér.

³Vær mig nådig, Herre, du er min Gud; thi jeg råber til dig Dagen igennem.

³Ver mér náðugur, Drottinn, því þig ákalla ég allan daginn.

⁴Glæd din Tjeners Sjæl, thi til dig, o Herre, løfter jeg min Sjæl;

⁴Gleð þú sál þjóns þíns, því að til þín, Drottinn, hef ég sál mína.

⁵thi du, o Herre, er god og rund til at forlade, rig på Nåde mod alle, der påkalder dig.

⁵Þú, Drottinn, ert góður og fús til að fyrirgefa, gæskuríkur öllum þeim er ákalla þig.

⁶Lyt til min Bøn, o HERRE, lån Øre til min tryglende Røst!

⁶Hlýð, Drottinn, á bæn mína og gef gaum grátbeiðni minni.

⁷På Nødens Dag påkalder jeg dig, thi du svarer mig.

⁷Þegar ég er í nauðum staddur ákalla ég þig, því að þú bænheyrir mig.

⁸Der er ingen som du blandt Guderne, Herre, og uden Lige er dine Gerninger.

⁸Enginn er sem þú meðal guðanna, Drottinn, og ekkert er sem þín verk.

⁹Alle Folk, som du har skabt, skal komme, Herre, og tilbede dig, og de skal ære dit Navn.

⁹Allar þjóðir, er þú hefir skapað, munu koma og falla fram fyrir þér, Drottinn, og tigna nafn þitt.

¹⁰Thi du er stor og gør vidunderlige Ting, du alene er Gud.

¹⁰Því að þú ert mikill og gjörir furðuverk, þú einn, ó Guð!

¹¹Lær mig, HERRE, din Vej, at jeg kan vandre i din Sandhed; vend mit Hjerte til dette ene: at frygte dit Navn.

¹¹Vísa mér veg þinn, Drottinn, lát mig ganga í sannleika þínum, gef mér heilt hjarta, að ég tigni nafn þitt.

¹²Jeg vil takke dig, Herre min Gud, af hele mit Hjerte, evindelig ære dit Navn;

¹²Ég vil lofa þig, Drottinn, Guð minn, af öllu hjarta og heiðra nafn þitt að eilífu,

¹³thi stor er din Miskundhed mod mig, min Sjæl har du frelst fra Dødsrigets Dyb.

¹³því að miskunn þín er mikil við mig, og þú hefir frelsað sál mína frá djúpi Heljar.

¹⁴Frække har rejst sig imod mig, Gud; Voldsmænd, i Flok vil tage mit Liv, og dig har de ikke for Øje.

¹⁴Ofstopamenn hefjast gegn mér, ó Guð, og hópur ofríkismanna sækist eftir lífi mínu, eigi hafa þeir þig fyrir augum.

¹⁵Men, Herre, du er en barmhjertig og nådig Gud, langmodig og rig på Nåde og Sandhed.

¹⁵En þú, Drottinn, ert miskunnsamur og líknsamur Guð, þolinmóður og gæskuríkur og harla trúfastur.

¹⁶Vend dig til mig og vær mig nådig, giv din Tjener din Styrke, frels din Tjenerindes Søn!

¹⁶Snú þér að mér og ver mér náðugur, veit þjóni þínum kraft þinn og hjálpa syni ambáttar þinnar.Gjör þú tákn til góðs fyrir mig, að hatursmenn mínir megi horfa á það sneyptir, að þú, Drottinn, hjálpar mér og huggar mig.

¹⁷Und mig et Tegn på din Godhed; at mine Fjender med Skamme må se, at du, o HERRE, hjælper og trøster mig!

¹⁷Gjör þú tákn til góðs fyrir mig, að hatursmenn mínir megi horfa á það sneyptir, að þú, Drottinn, hjálpar mér og huggar mig.