¹(En Bøn af den Guds Mand Moses.) Herre, du var vor Bolig slægt efter slægt.

¹Bæn guðsmannsins Móse. Drottinn, þú hefir verið oss athvarf frá kyni til kyns.

²Førend Bjergene fødtes og Jord og Jorderig blev til, fra Evighed til Evighed er du, o Gud!

²Áður en fjöllin fæddust og jörðin og heimurinn urðu til, frá eilífð til eilífðar ert þú, ó Guð.

³Mennesket gør du til Støv igen, du siger: "Vend tilbage, I Menneskebørn!"

³Þú lætur manninn hverfa aftur til duftsins og segir: ,,Hverfið aftur, þér mannanna börn!``

⁴Thi tusind År er i dine Øjne som Dagen i Går, der svandt, som en Nattevagt.

⁴Því að þúsund ár eru í þínum augum sem dagurinn í gær, þegar hann er liðinn, já, eins og næturvaka.

⁵Du skyller dem bort, de bliver som en Søvn. Ved Morgen er de som Græsset, der gror;

⁵Þú hrífur þá burt, sem í svefni, þá er að morgni voru sem gróandi gras.

⁶ved Morgen gror det og blomstrer, ved Aften er det vissent og tørt.

⁶Að morgni blómgast það og grær, að kveldi fölnar það og visnar.

⁷Thi ved din Vrede svinder vi hen, og ved din Harme forfærdes vi.

⁷Vér hverfum fyrir reiði þinni, skelfumst fyrir bræði þinni.

⁸Vor Skyld har du stillet dig for Øje, vor skjulte Brøst for dit Åsyns Lys.

⁸Þú hefir sett misgjörðir vorar fyrir augu þér, vorar huldu syndir fyrir ljós auglitis þíns.

⁹Thi alle vore Dage glider hen i din Vrede, vore År svinder hen som et Suk.

⁹Allir dagar vorir hverfa fyrir reiði þinni, ár vor líða sem andvarp.

¹⁰Vore Livsdage er halvfjerdsindstyve År, og kommer det højt, da firsindstyve. Deres Herlighed er Møje og Slid, thi hastigt går det, vi flyver af Sted.

¹⁰Ævidagar vorir eru sjötíu ár og þegar best lætur áttatíu ár, og dýrsta hnossið er mæða og hégómi, því að þeir líða í skyndi og vér fljúgum burt.

¹¹Hvem fatter din Vredes Vælde, din Harme i Frygt for dig!

¹¹Hver þekkir styrkleik reiði þinnar og bræði þína, svo sem hana ber að óttast?

¹²At tælle vore Dage lære du os, så vi kan få Visdom i Hjertet!

¹²Kenn oss að telja daga vora, að vér megum öðlast viturt hjarta.

¹³Vend tilbage, HERRE! Hvor længe! Hav Medynk med dine Tjenere;

¹³Snú þú aftur, Drottinn. Hversu lengi er þess að bíða, að þú aumkist yfir þjóna þína?

¹⁴mæt os årle med din Miskundhed, så vi kan fryde og glæde os alle vore Dage.

¹⁴Metta oss að morgni með miskunn þinni, að vér megum fagna og gleðjast alla daga vora.

¹⁵Glæd os det Dagetal, du ydmygede os, det Åremål, da vi led ondt!

¹⁵Veit oss gleði í stað daga þeirra, er þú hefir lægt oss, ára þeirra, er vér höfum illt reynt.

¹⁶Lad dit Værk åbenbares for dine Tjenere og din Herlighed over deres Børn!

¹⁶Lát dáðir þínar birtast þjónum þínum og dýrð þína börnum þeirra.Hylli Drottins, Guðs vors, sé yfir oss, styrk þú verk handa vorra.

¹⁷HERREN vor Guds Livsalighed være over os! Og frem vore Hænders Værk for os, ja frem vore Hænders Værk!

¹⁷Hylli Drottins, Guðs vors, sé yfir oss, styrk þú verk handa vorra.