¹HERRE du hævnens Gud, du Hævnens Gud, træd frem i Glans;

¹Drottinn, Guð hefndarinnar, Guð hefndarinnar, birst þú í geisladýrð!

²stå op, du Jordens Dommer, øv Gengæld mod de hovmodige!

²Rís þú upp, dómari jarðar, endurgjald ofstopamönnunum það er þeir hafa aðhafst!

³Hvor længe skal gudløse, HERRE, hvor længe skal gudløse juble?

³Hversu lengi, Drottinn, eiga illir menn, hversu lengi, Drottinn, eiga illir menn að fagna?

⁴De fører tøjlesløs Tale, hver Udådsmand ter sig som Herre;

⁴Þeir ausa úr sér drambyrðum, allir illvirkjarnir rembast.

⁵de underkuer, o HERRE, dit Folk og undertrykker din Arvelod;

⁵Þeir kremja lýð þinn, Drottinn, þjá arfleifð þína,

⁶de myrder Enke og fremmed faderløse slår de ihjel;

⁶drepa ekkjur og aðkomandi og myrða föðurlausa

⁷de siger: "HERREN kan ikke se,Jakobs Gud kan intet mærke!"

⁷og segja: ,,Drottinn sér það ekki, Jakobs Guð tekur eigi eftir því.``

⁸Forstå dog, I Tåber blandt Folket! Når bliver I kloge, I Dårer?

⁸Takið eftir, þér hinir fíflsku meðal lýðsins, og þér fáráðlingar, hvenær ætlið þér að verða hyggnir?

⁹Skulde han, som plantede Øret, ej høre, han, som dannede Øjet, ej se?

⁹Mun sá eigi heyra, sem eyrað hefir plantað, mun sá eigi sjá, sem augað hefir til búið?

¹⁰Skulde Folkenes Tugtemester ej revse, han som lærer Mennesket indsigt?

¹⁰Skyldi sá er agar þjóðirnar eigi hegna, hann sem kennir mönnunum þekkingu?

¹¹HERREN kender Menneskets Tanker, thi de er kun Tomhed.

¹¹Drottinn þekkir hugsanir mannsins, að þær eru einber hégómi.

¹²Salig den Mand, du tugter, HERRE, og vejleder ved din Lov

¹²Sæll er sá maður, er þú agar, Drottinn, og fræðir í lögmáli þínu,

¹³for at give ham Ro for onde Dage, indtil der graves en Grav til den gudløse;

¹³til þess að hlífa honum við mótlætisdögunum, uns gröf er grafin fyrir óguðlega.

¹⁴thi HERREN bortstøder ikke sit Folk og svigter ikke sin Arvelod.

¹⁴Því að Drottinn hrindir eigi burt lýð sínum og yfirgefur eigi arfleifð sína,

¹⁵Den retfærdige kommer igen til sin Ret, en Fremtid har hver oprigtig af Hjertet.

¹⁵heldur mun rétturinn hverfa aftur til hins réttláta, og honum munu allir hjartahreinir fylgja.

¹⁶Hvo står mig bi mod Ugerningsmænd? hvo hjælper mig mod Udådsmænd?

¹⁶Hver rís upp mér til hjálpar gegn illvirkjunum, hver gengur fram fyrir mig gegn illgjörðamönnunum?

¹⁷Var HERREN ikke min Hjælp, snart hviled min Sjæl i det stille.

¹⁷Ef Drottinn veitti mér eigi fulltingi, þá mundi sál mín brátt hvíla í dauðaþögn.

¹⁸Når jeg tænkte: "Nu vakler min Fod", støtted din Nåde mig, HERRE;

¹⁸Þegar ég hugsaði: ,,Mér skriðnar fótur,`` þá studdi mig miskunn þín, Drottinn.

¹⁹da mit Hjerte var fuldt af ængstede Tanker, husvaled din Trøst min Sjæl.

¹⁹Þegar miklar áhyggjur lögðust á hjarta mitt, hressti huggun þín sálu mína.

²⁰står du i Pagt med Fordærvelsens Domstol, der skaber Uret i Lovens Navn?

²⁰Mun dómstóll spillingarinnar vera í bandalagi við þig, hann sem býr öðrum tjón undir yfirskini réttarins?

²¹Jager de end den ret,færdiges Liv og dømmer uskyldigt Blod,

²¹Þeir ráðast á líf hins réttláta og sakfella saklaust blóð.

²²HERREN er dog mit Bjærgested, min Gud er min Tilflugtsklippe;

²²En Drottinn er mér háborg og Guð minn klettur mér til hælis.Hann geldur þeim misgjörð þeirra og afmáir þá í illsku þeirra, Drottinn, Guð vor, afmáir þá.

²³han vender deres Uret imod dem selv, udsletter dem for deres Ondskab; dem udsletter HERREN vor Gud.

²³Hann geldur þeim misgjörð þeirra og afmáir þá í illsku þeirra, Drottinn, Guð vor, afmáir þá.