¹Kom, lad os Juble, for HERREN, råbe af fryd for vor Frelses Klippe,

¹Komið, fögnum fyrir Drottni, látum gleðióp gjalla fyrir kletti hjálpræðis vors.

²møde med Tak for hans Åsyn, juble i Sang til hans Pris!

²Komum með lofsöng fyrir auglit hans, syngjum gleðiljóð fyrir honum.

³Thi HERREN er en vældig Gud, en Konge stor over alle Guder;

³Því að Drottinn er mikill Guð og mikill konungur yfir öllum guðum.

⁴i hans Hånd er Jordens dybder, Bjergenes Tinder er hans;

⁴Í hans hendi eru jarðardjúpin, og fjallatindarnir heyra honum til.

⁵Havet er hans, han har skabt det, det tørre Land har hans Hænder dannet.

⁵Hans er hafið, hann hefir skapað það, og hendur hans mynduðu þurrlendið.

⁶Kom, lad os bøje os, kaste os ned, knæle for HERREN, vor Skaber!

⁶Komið, föllum fram og krjúpum niður, beygjum kné vor fyrir Drottni, skapara vorum,

⁷Thi han er vor Gud, og vi er det Folk, han vogter, den Hjord, han leder. Ak, lytted I dog i Dag til hans Røst:

⁷því að hann er vor Guð, og vér erum gæslulýður hans og hjörð sú, er hann leiðir. Ó að þér í dag vilduð heyra raust hans!

⁸"Forhærder ej eders Hjerte som ved Meriba, som dengang ved Massa i Ørkenen,

⁸Herðið eigi hjörtu yðar eins og hjá Meríba, eins og daginn við Massa í eyðimörkinni,

⁹da eders Fædre fristede mig, prøved mig, skønt de havde set mit Værk.

⁹þegar feður yðar freistuðu mín, reyndu mig, þótt þeir sæju verk mín.

¹⁰Jeg væmmedes fyrretyve År ved denne Slægt, og jeg sagde: Det er et Folk med vildfarne Hjerter, de kender ej mine Veje.

¹⁰Í fjörutíu ár hafði ég viðbjóð á þessari kynslóð, og ég sagði: ,,Þeir eru andlega villtur lýður og þekkja ekki vegu mína.``Þess vegna sór ég í reiði minni: ,,Þeir skulu eigi ganga inn til hvíldar minnar.``

¹¹Så svor jeg da i min Vrede: De skal ikke gå ind til min Hvile!

¹¹Þess vegna sór ég í reiði minni: ,,Þeir skulu eigi ganga inn til hvíldar minnar.``