¹(En salme af Asaf.) Gud, Gud HERREN talede og stævnede Jorden hid fra Sol i Opgang til Sol i Bjærge;

¹¶ He himene na Ahapa. Kua puaki te kupu a te Atua, a te Atua tonu, a Ihowa, a karangatia ana e ia te whenua i te putanga mai o te ra, tae noa ki tona torengitanga.

²fra Zion, Skønhedens Krone, viste Gud sig i Stråleglans

²Kua tiaho mai te Atua i roto i Hiona, i te tino o te ataahua.

³vor Gud komme og tie ikke! - Foran ham gik fortærende Ild, omkring ham rasede Storm;

³Ka haere mai to tatou Atua, e kore ano e wahangu: ka kai te kapura i tona aroaro, a ka hukerikeri te awha ki tetahi taha ona, ki tetahi taha.

⁴han stævnede Himlen deroppe hid og Jorden for at dømme sit Folk:

⁴Ka karangatia e ia nga rangi i runga, me te whenua hoki, ki te whakaritenga mo tona iwi.

⁵"Saml mig mine fromme, der sluttede Pagt med mig ved Ofre!"

⁵Huihuia mai ki ahau taku hunga tapu, te hunga i whakarite kawenata ki ahau i runga i te patunga tapu.

⁶Og Himlen forkyndte hans Retfærd, at Gud er den, der dømmer. Sela.

⁶A ma nga rangi e whakakite tona tika: ko te Atua ake nei hoki te kaiwhakawa. (Hera.

⁷Hør, mit Folk, jeg vil tale, Israel, jeg vil vidne imod dig, Gud, din Gud er jeg!

⁷¶ Whakarongo, e toku iwi, a ka korero ahau; e Iharaira, ka whakaatu ahau ki a koe; ko ahau te Atua, ko tou Atua.

⁸Jeg laster dig ikke for dine Slagtofre, dine Brændofre har jeg jo stadig for Øje;

⁸E kore ahau e riri ki a koe mo au patunga tapu; a kei toku aroaro tonu au tahunga tinana.

⁹jeg tager ej Tyre fra dit Hus eller Bukke fra dine Stalde;

⁹E kore ahau e tango i tetahi puru i roto i tou whare, i etahi koati toa ranei i roto i au taiepa.

¹⁰thi mig tilhører alt Skovens Vildt, Dyrene på de tusinde Bjerge;

¹⁰Naku nei hoki nga kirehe katoa o te ngahere, nga kararehe i runga i te mano o nga pukepuke.

¹¹jeg kender alle Bjergenes Fugle, har rede på Markens Vrimmel.

¹¹E matau ana ahau ki nga manu katoa o nga maunga; naku ano nga kirehe o te parae.

¹²Om jeg hungred, jeg sagde det ikke til dig, thi mit er Jorderig og dets Fylde!

¹²Me he matekai toku, e kore ahau e korero ki a koe: naku nei hoki te ao, me ona tini mea.

¹³Mon jeg æder Tyres Kød eller drikker Bukkes Blod?

¹³E kai koia ahau i te kikokiko o nga puru, e inu ranei i te toto o nga koati?

¹⁴Lovsang skal du ofre til Gud og holde den Højeste dine Løfter.

¹⁴Ko te whakawhetai hei patunga tapu mau ki te Atua; whakamana hoki au kupu taurangi ki te Runga Rawa.

¹⁵Og kald på mig på Nødens Dag; jeg vil udfri dig, og du skal ære mig,

¹⁵A karanga ki ahau i te ra o te he: maku koe e whakaora, a ka whakakororiatia ahau e koe.

¹⁶Men til Den gudløse siger Gud: Hvi regner du op mine Bud og fører min Pagt i Munden,

¹⁶¶ Ki te tangata hara ia ka mea te Atua, He aha mau te whakapuaki i aku tikanga, te whakahua ranei i taku kawenata e tou mangai?

¹⁷når du dog hader Tugt og kaster mine Ord bag din Ryg?

¹⁷Kua kino nei hoki koe ki te ako, a e akiri ana i aku kupu ki muri i a koe.

¹⁸Ser du en Tyv, slår du Følge med ham, med Horkarle bolder du til,

¹⁸I tou kitenga i te tahae, na whakaae ana koe ki a ia; a whai tahi ana me te hunga puremu.

¹⁹slipper Munden løs med ondt, din Tunge bærer på Svig.

¹⁹Kua tukua e koe tou mangai ki te kino; a e tito hianga ana tou arero.

²⁰Du sidder og skænder din Broder, bagtaler din Moders Søn;

²⁰Noho ana koe, ka korero kino ki tou teina: ngautuara tonu iho koe ki te tama a tou whaea.

²¹det gør du, og jeg skulde tie, og du skulde tænke, jeg er som du! Revse dig vil jeg og gøre dig det klart.

²¹Ko au mahi enei, a wahangu tonu ahau; i mea koe he pena pu ahau me koe: otira ka riria koe e ahau, ka whakararangitia ano aua mea ki tou aroaro.

²²Mærk jer det, I, som glemmer Gud, at jeg ikke skal rive jer redningsløst sønder.

²²Na whakaaroa tenei, e te hunga kua wareware ki te Atua; kei haehaea koutou e ahau, a kahore he kaiwhakaora.

²³Den, der ofrer Taksigelse, ærer mig; den, der agter på Vejen, lader jeg se Guds Frelse.

²³Ko te whakamoemiti te patunga tapu e whai kororia ai ahau: ko te tangata hoki he tika nei tona ara ka whakakitea e ahau ki a ia te whakaoranga a te Atua.