¹Så tog Job til Orde og svarede:

¹Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,

²"Hør dog, hør mine Ord, lad det være Trøsten, I giver!

²Pakinggan ninyong mainam ang aking pananalita; at ito'y maging inyong mga kaaliwan.

³Find jer nu i, at jeg taler, siden kan I jo håne!

³Pagdalitaan ninyo ako, at ako nama'y magsasalita, at pagkatapos na ako'y makapagsalita, ay manuya kayo.

⁴Gælder min Klage Mennesker? Hvi skulde jeg ej være utålmodig?

⁴Tungkol sa akin, ay sa tao ba ang aking daing? At bakit hindi ako maiinip?

⁵Vend jer til mig og stivn af Rædsel, læg Hånd på Mund!

⁵Tandaan ninyo ako, at matigilan kayo. At ilagay ninyo ang inyong kamay sa inyong bibig,

⁶Jeg gruer, når jeg tænker derpå, mit Legeme gribes af Skælven:

⁶Pagka aking naaalaala nga ay nababagabag ako, at kikilabutan ang humahawak sa aking laman.

⁷De gudløse, hvorfor lever de, bliver gamle, ja vokser i Kraft?

⁷Bakit nabubuhay ang masama, nagiging matanda, oo, nagiging malakas ba sa kapangyarihan?

⁸Deres Æt har de blivende hos sig, deres Afkom for deres Øjne;

⁸Ang kanilang binhi ay natatatag nakasama nila sa kanilang paningin, at ang kanilang mga suwi ay nasa harap ng kanilang mga mata.

⁹deres Huse er sikre mod Rædsler, Guds Svøbe rammer dem ikke;

⁹Ang kanilang mga bahay ay tiwasay na walang takot, kahit ang pamalo man ng Dios ay wala sa kanila.

¹⁰ej springer deres Tyr forgæves, Koen kælver, den kaster ikke;

¹⁰Ang kanilang baka ay naglilihi, at hindi nababaog; ang kanilang baka ay nanganganak, at hindi napapahamak ang kaniyang guya.

¹¹de slipper deres Drenge ud som Får, deres Børneflok boltrer sig ret;

¹¹Kaniyang inilabas ang kanilang mga bata na gaya ng kawan, at ang kanilang mga anak ay nangagsasayawan,

¹²de synger til Pauke og Citer, er glade til Fløjtens Toner;

¹²Sila'y nangagaawitan na katugma ng pandereta at alpa, at nangagkakatuwa sa tunog ng plauta.

¹³de lever deres Dage i Lykke og synker med Fred i Dødsriget,

¹³Kanilang ginugugol ang kanilang mga kaarawan sa kaginhawahan, at sa isang sandali ay nagsisilusong sila sa Sheol.

¹⁴skønt de siger til Gud: "Gå fra os, at kende dine Veje er ikke vor Lyst!

¹⁴At sinasabi nila sa Dios: Lumayo ka sa amin; sapagka't hindi namin ninanasa ang pagkaalam ng inyong mga lakad.

¹⁵Den Almægtige? Hvad han? Skal vi tjene ham? Hvad Gavn at banke på hos ham?"

¹⁵Ano ang Makapangyarihan sa lahat na siya'y paglilingkuran namin? At anong pakinabang magkakaroon kami, kung kami ay magsidalangin sa kaniya?

¹⁶Er ej deres Lykke i deres Hånd og gudløses Råd ham fjernt?

¹⁶Narito, ang kanilang kaginhawahan ay wala sa kanilang kamay: ang payo ng masama ay malayo sa akin.

¹⁷Når går de gudløses Lampe ud og når kommer Ulykken over dem? Når deler han Loddet ud i sin Vrede,

¹⁷Gaano kadalas pinapatay ang ilawan ng masama? Na ang kanilang kapahamakan ay dumarating ba sa kanila? Na nagbabahagi ba ang Dios ng mga kapanglawan sa kaniyang galit?

¹⁸så de bliver som Strå for Vinden, som Avner, Storm fører bort?

¹⁸Na sila'y gaya ng dayami sa harap ng hangin, at gaya ng ipa na tinatangay ng bagyo?

¹⁹Gemmer Gud hans Ulykkeslod til hans Børn? Ham selv gengælde han, så han mærker det,

¹⁹Inyong sinasabi, Inilalapat ng Dios ang kaniyang parusa sa kaniyang mga anak. Gantihin sa kaniyang sarili upang maalaman niya.

²⁰lad ham selv få sit Vanheld at se, den Almægtiges Vrede at drikke!

²⁰Makita ng kaniyang mga mata ang kaniyang pagkagiba, at uminom siya ng poot ng Makapangyarihan sa lahat.

²¹Thi hvad bryder han sig siden om sit Hus, når hans Måneders Tal er udrundet?

²¹Sapagka't anong kasayahan magkakaroon siya sa kaniyang bahay pagkamatay niya, pagka ang bilang ng kaniyang mga buwan ay nahiwalay sa gitna?

²²Kan man vel tage Gud i Skole, ham, som dømmer de højeste Væsner?

²²May makapagtuturo ba ng kaalaman sa Dios? Dangang kaniyang hinahatulan yaong nangasa mataas.

²³En dør jo på Lykkens Tinde, helt tryg og så helt uden Sorger:

²³Isa'y namamatay sa kaniyang lubos na kalakasan, palibhasa't walang bahala at tahimik:

²⁴hans Spande er fulde af Mælk, hans Knogler af saftig Marv;

²⁴Ang kaniyang mga suso ay puno ng gatas, at ang utak ng kaniyang mga buto ay halumigmig.

²⁵med bitter Sjæl dør en anden og har aldrig nydt nogen Lykke;

²⁵At ang iba'y namamatay sa paghihirap ng kaluluwa, at kailan man ay hindi nakakalasa ng mabuti.

²⁶de lægger sig begge i Jorden, og begge dækkes af Orme!

²⁶Sila'y nahihigang magkakasama sa alabok, at tinatakpan sila ng uod.

²⁷Se, jeg kender så vel eders Tanker og de Rænker, I spinder imod mig,

²⁷Narito, aking nalalaman ang inyong pagiisip, at ang mga maling haka ng inyong inaakala laban sa akin.

²⁸når I siger: "Hvor er Stormandens Hus og det Telt, hvor de gudløse bor?"

²⁸Sapagka't inyong sinasabi, Saan naroon ang bahay ng prinsipe? At saan naroon ang tolda na tinatahanan ng masama?

²⁹Har I aldrig spurgt de berejste og godkendt deres Beviser:

²⁹Hindi ba ninyo itinanong sa kanilang nangagdadaan? At hindi ba ninyo nalalaman ang kanilang mga pinagkakakilanlan?

³⁰Den onde skånes på Ulykkens Dag og frelses på Vredens Dag.

³⁰Na ang masamang tao ay natataan sa kaarawan ng kasakunaan? Na sila'y pinapatnubayan sa kaarawan ng kapootan?

³¹Hvem foreholder ham vel hans Færd, gengælder ham, hvad han gør?

³¹Sinong magpapahayag ng kaniyang lakad sa kaniyang mukha? At sinong magbabayad sa kaniya ng kaniyang ginawa?

³²Til Graven bæres han hen, ved hans Gravhøj holdes der Vagt;

³²Gayon ma'y dadalhin siya sa libingan, at magbabantay ang mga tao sa libingan.

³³i Dalbunden hviler han sødt, Alverden følger så efter, en Flok uden Tal gik forud for ham.

³³Ang mga bugal ng libis ay mamabutihin niya, at lahat ng tao ay magsisisunod sa kaniya, gaya ng nauna sa kaniya na walang bilang.

³⁴Hvor tom er den Trøst, som I giver! Eders Svar - kun Svig er tilbage!

³⁴Paano ngang inyong aaliwin ako ng walang kabuluhan, dangang sa inyong mga sagot ang naiiwan lamang ay kabulaanan?