¹Så tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:

¹Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:

²"Mon Vismand svarer med Mundsvejr og fylder sit Indre med Østenvind

²‹‹Bilge kişi boş sözlerle yanıtlar mı,Karnını doğu rüzgarıyla doldurur mu?

³for at hævde sin Ret med gavnløs Tale, med Ord, som intet båder?

³Boş sözlerle tartışır,Yararsız söylevler verir mi?

⁴Desuden nedbryder du Gudsfrygt og krænker den Stilhed, som tilkommer Gud.

⁴Tanrı korkusunu bile ortadan kaldırıyor,Tanrının huzurunda düşünmeyi engelliyorsun.

⁵Din Skyld oplærer din Mund, du vælger de listiges Sprog.

⁵Çünkü suçun ağzını kışkırtıyor,Hilekârların diliyle konuşuyorsun.

⁶Din Mund domfælder dig, ikke jeg, dine Læber vidner imod dig!

⁶Kendi ağzın seni suçluyor, ben değil,Dudakların sana karşı tanıklık ediyor.

⁷Var du den første, der fødtes, kom du til Verden, før Højene var?

⁷‹‹İlk doğan insan sen misin?Yoksa dağlardan önce mi var oldun?

⁸Mon du lytted til, da Gud holdt Råd, og mon du rev Visdommen til dig?

⁸Tanrının sırrını mı dinledin de,Yalnız kendini bilge görüyorsun?

⁹Hvad ved du, som vi ikke ved, hvad forstår du, som vi ikke kender?

⁹Senin bildiğin ne ki, biz bilmeyelim?Senin anladığın ne ki, bizde olmasın?

¹⁰Også vi har en gammel iblandt os, en Olding, hvis Dage er fler end din Faders!

¹⁰Bizde ak saçlı da yaşlı da var,Babandan bile yaşlı.

¹¹Er Guds Trøst dig for lidt, det Ord, han mildelig talede til dig?

¹¹Az mı geliyor Tanrının avutması sana,Söylediği yumuşak sözler?

¹²Hvi river dit Hjerte dig hen, hvi ruller dit Øje vildt?

¹²Niçin yüreğin seni sürüklüyor,Gözlerin parıldıyor,

¹³Thi du vender din Harme mod Gud og udstøder Ord af din Mund.

¹³Tanrıya öfkeni gösteriyorsun,Ağzından böyle sözler dökülüyor?

¹⁴Hvor kan et Menneske være rent, en kvindefødt have Ret?

¹⁴‹‹İnsan gerçekten temiz olabilir mi?Kadından doğan biri doğru olabilir mi?

¹⁵End ikke sine Hellige tror han, og Himlen er ikke ren i hans Øjne,

¹⁵Tanrı meleklerine güvenmiyorsa,Gökler bile Onun gözünde temiz değilse,

¹⁶hvad da den stygge, den onde, Manden, der drikker Uret som Vand!

¹⁶Haksızlığı su gibi içenİğrenç, bozuk insana mı güvenecek?

¹⁷Jeg vil sige dig noget, hør mig, jeg fortæller, hvad jeg har set,

¹⁷‹‹Dinle beni, sana açıklayayım,Gördüğümü anlatayım,

¹⁸hvad vise Mænd har forkyndt, deres Fædre ikke dulgt,

¹⁸Bilgelerin atalarından öğrenip bildirdiği,Gizlemediği gerçekleri;

¹⁹dem alene var Landet givet, ingen fremmed færdedes blandt dem:

¹⁹O atalar ki, ülke yalnız onlara verilmişti,Aralarına henüz yabancı girmemişti.

²⁰Den gudløse ængstes hele sit Liv, de stakkede År, en Voldsmand lever;

²⁰Kötü insan yaşamı boyunca kıvranır,Zorbaya ayrılan yıllar sayılıdır.

²¹Rædselslyde fylder hans Ører, midt under Fred er Hærgeren over ham;

²¹Dehşet sesleri kulağından eksilmez,Esenlik içindeyken soyguncunun saldırısına uğrar.

²²han undkommer ikke fra Mørket, opsparet er han for Sværdet,

²²Karanlıktan kurtulabileceğine inanmaz,Kılıç onu gözler.

²³udset til Føde for Gribbe, han ved, at han står for Fald;

²³‹Nerede?› diyerek ekmek ardınca dolaşır,Karanlık günün yanıbaşında olduğunu bilir.

²⁴Mørkets Dag vil skræmme ham. Trængsel og Angst overvælde ham som en Konge, rustet til Strid.

²⁴Acı ve sıkıntı onu yıldırır,Savaşa hazır bir kral gibi onu yener.

²⁵Thi Hånden rakte han ud mod Gud og bød den Almægtige Trods,

²⁵Çünkü Tanrıya el kaldırmış,Her Şeye Gücü Yetene meydan okumuş,

²⁶stormed bårdnakket mod ham med sine tykke, buede Skjolde.

²⁶Kalın, yumrulu kalkanıylaOna inatla saldırmıştı.

²⁷Thi han dækked sit Ansigt med Fedt og samlede Huld på sin Lænd.

²⁷‹‹Yüzü semirdiği,Göbeği yağ bağladığı halde,

²⁸tog Bolig i Byer, der øde lå hen. i Huse, man ikke må bo i, bestemt til at ligge i Grus.

²⁸Yıkılmış kentlerde,Taş yığınına dönmüş oturulmaz evlerde oturacak,

²⁹Han bliver ej rig, hans Velstand forgår, til Jorden bøjer sig ikke hans Aks;

²⁹Zengin olmayacak, serveti tükenecek,Malları ülkeye yayılmayacaktır.

³⁰han undkommer ikke fra Mørket. Solglød udtørrer hans Spire, hans Blomst rives bort af Vinden.

³⁰Karanlıktan kaçamayacak,Filizlerini alev kurutacak,Tanrının ağzından çıkan solukla yok olacaktır.

³¹Han stole ikke på Tomhed han farer vild thi Tomhed skal være hans Løn!

³¹Boş şeye güvenerek kendini aldatmasın,Çünkü ödülü boşluk olacaktır.

³²I Utide visner hans Stamme, hans Palmegren skal ikke grønnes;

³²Gününden önce işi tamamlanacak,Dalı yeşermeyecektir.

³³han ryster som Ranken sin brue af og kaster som Olietræet sin Blomst.

³³Asma gibi koruğunu dökecek,Zeytin ağacı gibi çiçeğini dağıtacaktır.

³⁴Thi vanhelliges Samfund er goldt, og Ild fortærer Bestikkelsens Telte;

³⁴Çünkü tanrısızlar sürüsü kısır olur,Rüşvetçilerin çadırlarını ateş yakıp yok eder.

³⁵svangre med Kvide, føder de Uret, og deres Moderskød fostrer Svig!

³⁵Fesada gebe kalıp kötülük doğururlar,İçleri yalan doludur.››