1Så tog Job til Orde og svarede:
1Eyüp şöyle yanıtladı:
2"Nok har jeg hørt af sligt, besværlige Trøstere er I til Hobe!
2‹‹Buna benzer çok şey duydum,Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.
3Får Mundsvejret aldrig Ende? Hvad ægged dig dog til at svare?
3Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi?Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?
4Også jeg kunde tale som I, hvis I kun var i mit Sted, føje mine Ord imod jer og ryste på Hovedet ad jer,
4Yerimde siz olsaydınız,Ben de sizin gibi konuşabilirdim;Size karşı güzel sözler dizer,Başımı sallayabilirdim.
5styrke jer med min Mund, ej spare på ynksomme Ord!
5Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir,Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.
6Taler jeg, mildnes min Smerte ikke og om jeg tier, hvad Lindring får jeg?
6‹‹Konuşsam bile acım dinmez,Sussam ne değişir?
7Dog nu har han udtømt min Kraft, du bar ødelagt hele min Kreds;
7Ey Tanrı, beni tükettin,Bütün ev halkımı dağıttın.
8at du greb mig, gælder som Vidnesbyrd mod mig, min Magerhed vidner imod mig.
8Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu;Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.
9Hans Vrede river og slider i mig, han skærer Tænder imod mig. Fjenderne hvæsser Blikket imod mig,
9Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni,Dişlerini gıcırdatıyor bana,Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.
10de opspiler Gabet imod mig, slår mig med Hån på Kind og flokkes til Hobe omkring mig;
10İnsanlar bana dudak büküyor,Aşağılayarak tokat atıyor,Birleşiyorlar bana karşı.
11Gud gav mig hen i Niddingers Vold, i gudløses Hænder kasted han mig.
11Tanrı haksızlara teslim ediyor beni,Kötülerin kucağına atıyor.
12Jeg leved i Fred, så knuste han mig, han greb mig i Nakken og sønderslog mig; han stilled mig op som Skive,
12Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni,Boynumdan tutup yere çaldı.Beni hedef yaptı kendine.
13hans Pile flyver omkring mig, han borer i Nyrerne uden Skånsel, udgyder min Galde på Jorden;
13Okçuları beni kuşatıyor,Acımadan böbreklerimi deşiyor,Ödümü yerlere döküyor.
14Revne på Revne slår han mig, stormer som Kriger imod mig.
14Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor,Dev gibi üzerime saldırıyor.
15Over min Hud har jeg syet Sæk og boret mit Horn i Støvel;
15‹‹Giymek için çul diktim,Gururumu ayak altına aldım.
16mit Ansigt er rødt af Gråd, mine Øjenlåg hyllet i Mørke,
16Ağlamaktan yüzüm kızardı,Gözlerimin altı morardı.
17skønt der ikke er Vold i min Hånd, og skønt min Bøn er ren!
17Yine de ellerim şiddetten uzak,Duam içtendir.
18Dølg ikke, Jord, mit Blod, mit Skrig komme ikke til Hvile!
18‹‹Ey toprak, kanımı örtme,Feryadım asla dinmesin.
19Alt nu er mit Vidne i Himlen, min Talsmand er i det høje;
19Daha şimdiden tanığım göklerde,Beni savunan yücelerdedir.
20gid min Ven lod sig finde! Mit Øje vender sig med Tårer til Gud,
20Dostlarım benimle eğleniyor,Gözlerim Tanrıya yaş döküyor;
21at han skifter Ret mellem Manden og Gud, mellem Mennesket og hans Ven!
21Tanrı kendisiyle insan arasındaİnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.
22Thi talte er de kommende År, jeg skal ud på en Færd, jeg ej vender hjem fra.
22‹‹Çünkü birkaç yıl sonra,Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.