¹Så tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:

¹Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:

²"Gavner et Menneske Gud? Nej, den kloge gavner sig selv.

²‹‹İnsan Tanrıya yararlı olabilir mi?Bilge kişinin bile Ona yararı dokunabilir mi?

³Har den Almægtige godt af din Retfærd, Vinding af, at din Vandel er ret?

³Doğruluğun Her Şeye Gücü Yetene ne zevk verebilir,Kusursuz yaşamın Ona ne kazanç sağlayabilir?

⁴Revser han dig for din Gudsfrygt? Eller går han i Rette med dig derfor?

⁴Seni azarlaması, dava etmesiOndan korktuğun için mi?

⁵Er ikke din Ondskab stor og din Brøde uden Ende?

⁵Kötülüğün büyük,Günahların sonsuz değil mi?

⁶Thi du pantede Brødre uden Grund, trak Klæderne af de nøgne,

⁶Çünkü kardeşlerinden nedensiz rehin alıyor,Onları soyuyordun.

⁷gav ikke den trætte Vand at drikke og nægted den sultne Brød.

⁷Yorguna su içirmedin,Açtan ekmeği esirgedin;

⁸Den mægtige - hans var Landet, den hædrede boede der.

⁸Ülkeye bileğinle sahip oldun,Saygın biri olarak orada yaşadın.

⁹Du lod Enker gå tomhændet bort, knuste de faderløses Arme.

⁹Dul kadınları eli boş çevirdin,Öksüzlerin kolunu kanadını kırdın.

¹⁰Derfor var der Snaret omkring dig, og Rædsel ængsted dig brat.

¹⁰Bu yüzden her yanın tuzaklarla çevrili,Ansızın gelen korkuyla yılıyorsun,

¹¹Dit Lys blev Mørke, du kan ej se, og Strømme af Vand går over dig!

¹¹Her şey kararıyor, göremez oluyorsun,Seller altına alıyor seni.

¹²Er Gud ej i højen Himmel? Se Stjernernes Tinde, hvor højt de står!

¹²‹‹Tanrı göklerin yükseklerinde değil mi?Yıldızlara bak, ne kadar yüksekteler!

¹³Dog siger du: "Hvad ved Gud, holder han Dom bag sorten Sky?

¹³Sen ise, ‹Tanrı ne bilir?› diyorsun,‹Zifiri karanlığın içinden yargılayabilir mi?

¹⁴Skyerne skjuler ham, så han ej ser, på Himlens Runding går han!"

¹⁴Koyu bulutlar Ona engeldir, göremez,Gökkubbenin üzerinde dolaşır.›

¹⁵Vil du følge Fortidens Sti, som Urettens Mænd betrådte,

¹⁵Kötülerin yürüdüğüEski yolu mu tutacaksın?

¹⁶de, som i Utide reves bort, hvis Grundvold flød bort som en Strøm,

¹⁶Onlar ki, vakitleri gelmeden çekilip alındılar,Temellerini sel bastı.

¹⁷som sagde til Gud: "Gå fra os! Hvad kan den Almægtige gøre os?"

¹⁷Tanrıya, ‹Bizden uzak dur!› dediler,‹Her Şeye Gücü Yeten bize ne yapabilir?›

¹⁸Og han havde dog fyldt deres Huse med godt. Men de gudløses Råd er ham fjernt.

¹⁸Ama onların evlerini iyilikle dolduran Oydu.Bunun için kötülerin öğüdü benden uzak olsun.

¹⁹De retfærdige så det og glædede sig, den uskyldige spottede dem:

¹⁹‹‹Doğrular onların yıkımını görüp sevinir,Suçsuzlar şöyle diyerek eğlenir:

²⁰For vist, vore Fjender forgik, og Ild fortæred de sidste af dem.

²⁰‹Düşmanlarımız yok edildi,Malları yanıp kül oldu.›

²¹Bliv Ven med ham og hold Fred. derved vil der times dig Lykke;

²¹‹‹Tanrıyla dost ol, barış ki,Bolluğa eresin.

²²tag dog mod Lærdom af ham og læg dig hans Ord på Sinde!

²²Ağzından çıkan öğretiyi benimse,Sözlerini yüreğinde tut.

²³Vender du ydmygt om til den Almægtige, fjerner du Uretten fra dit Telt,

²³Her Şeye Gücü Yetene dönersen, eski haline kavuşursun.Kötülüğü çadırından uzak tutar,

²⁴kaster du Guldet på Jorden, Ofirguldet blandt Bækkenes Sten,

²⁴Altınını yere,Ofir altınını vadideki çakılların arasına atarsan,

²⁵så den Almægtige bliver dit Guld, hans Lov dit Sølv,

²⁵Her Şeye Gücü Yeten senin altının,Değerli gümüşün olur.

²⁶ja, da skal du fryde dig over den Almægtige og løfte dit Åsyn til Gud.

²⁶O zaman Her Şeye Gücü Yetenden zevk alır,Yüzünü Tanrıya kaldırırsın.

²⁷Beder du til ham, hører han dig, indfri kan du, hvad du har lovet;

²⁷Ona dua edersin, dinler seni,Adaklarını yerine getirirsin.

²⁸hvad du sætter dig for, det lykkes, det lysner på dine Veje;

²⁸Neye karar verirsen yapılır,Yollarını ışık aydınlatır.

²⁹thi stolte, hovmodige ydmyger han, men hjælper den, der slår Øjnene ned;

²⁹İnsanlar seni alçaltınca, güvenini yitirme,Çünkü Tanrı alçakgönüllüleri kurtarır.

³⁰han frelser uskyldig Mand; det sker ved hans Hænders Renhed!

³⁰O suçsuz olmayanı bile kurtarır,Senin ellerinin temizliği sayesinde kurtulur suçlu.››