¹Og Job vedblev at fremsætte sit Tankesprog:

¹Eyüp yine anlatmaya başladı:

²Ak, havde jeg det som tilforn, som dengang Gud tog sig af mig,

²‹‹Keşke geçen aylar geri gelseydi,Tanrının beni kolladığı,

³da hans Lampe lyste over mit Hoved, og jeg ved hans Lys vandt frem i Mørke,

³Kandilinin başımın üstünde parladığı,Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,

⁴som i mine modne År, da Guds Fortrolighed var over mit Telt,

⁴Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi,Tanrının çadırımı dostça koruduğu,

⁵da den Almægtige end var hos mig og mine Drenge var om mig,

⁵Her Şeye Gücü Yetenin henüz benimle olduğu,Çocuklarımın çevremde bulunduğu,

⁶da mine Fødder vaded i Fløde, og Olie strømmede, hvor jeg stod,

⁶Yollarımın sütle yıkandığı,Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!

⁷da jeg gik ud til Byens Port og rejste mit Sæde på Torvet.

⁷‹‹Kent kapısına gidipKürsümü meydana koyduğumda,

⁸Når Ungdommen så mig, gemte deo sig, Oldinge rejste sig op og stod,

⁸Gençler beni görüp gizlenir,Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;

⁹Høvdinger standsed i Talen og lagde Hånd på Mund,

⁹Önderler konuşmaktan çekinir,Elleriyle ağızlarını kaparlardı;

¹⁰Stormænds Røst forstummed, deres Tunge klæbed til Ganen;

¹⁰Soyluların sesi kesilir,Dilleri damaklarına yapışırdı.

¹¹Øret hørte og priste mig lykkelig, Øjet så og tilkendte mig Ære.

¹¹Beni duyan kutlar,Beni gören överdi;

¹²Thi jeg redded den arme, der skreg om Hjælp, den faderløse, der savned en Hjælper;

¹²Çünkü yardım isteyen yoksulu,Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.

¹³den, det gik skævt, velsignede mig, jeg frydede Enkens Hjerte;

¹³Ölmekte olanın hayır duasını alır,Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.

¹⁴jeg klædte mig i Retfærd, og den i mig, i Ret som Kappe og Hovedbind.

¹⁴Doğruluğu giysi gibi giyindim,Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.

¹⁵Jeg var den blindes Øje, jeg var den lammes Fod;

¹⁵Körlere göz,Topallara ayaktım.

¹⁶jeg var de fattiges Fader, udreded den mig ukendtes Sag;

¹⁶Yoksullara babalık eder,Garibin davasını üstlenirdim.

¹⁷den lovløses Tænder brød jeg, rev Byttet ud af hans Gab.

¹⁷Haksızın çenesini kırar,Avını dişlerinin arasından kapardım.

¹⁸Så tænkte jeg da: "Jeg skal dø i min Rede, leve så længe som Føniksfuglen;

¹⁸‹‹ ‹Son soluğumu yuvamda vereceğim› diye düşünüyordum,‹Günlerim kum taneleri kadar çok.

¹⁹min Rod kan Vand komme til, Duggen har Nattely i mine Grene;

¹⁹Köküm sulara erişecek,Çiy geceyi dallarımda geçirecek.

²⁰min Ære er altid ny, min Bue er altid ung i min Hånd!"

²⁰Aldığım övgüler tazelenecek,Elimdeki yay yenilenecek.›

²¹Mig hørte de på og bied, var tavse, mens jeg gav Råd;

²¹‹‹İnsanlar beni saygıyla dinler,Öğüdümü sessizce beklerlerdi.

²²ingen tog Ordet, når jeg havde talt, mine Ord faldt kvægende på dem;

²²Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı,Sözlerim üzerlerine damlardı.

²³de bied på mig som på Regn, spærred Munden op efter Vårregn.

²³Yağmuru beklercesine beni bekler,Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.

²⁴Mistrøstige smilte jeg til, mit Åsyns Lys fik de ej til at svinde.

²⁴Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı,Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.

²⁵Vejen valgte jeg for dem og sad som Høvding, troned som Konge blandt Hærmænd, som den, der gav sørgende Trøst.

²⁵Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum,Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum,Yaslıları avutan biri gibiydim.