¹Jeg sluttede en Pagt med mit Øje om ikke at se på en Jomfru;

¹‹‹Gözlerimle antlaşma yaptımŞehvetle bir kıza bakmamak için.

²hvad var ellers min Lod fra Gud hist oppe, den Arv, den Almægtige gav fra det høje?

²Çünkü insanın yukarıdan, Tanrıdan payı nedir,Yücelerden, Her Şeye Gücü Yetenden mirası ne?

³Har ikke den lovløse Vanheld i Vente, Udådsmændene Modgang?

³Kötüler için felaket,Haksızlık yapanlar için bela değil mi?

⁴Ser han ej mine Veje og tæller alle mine Skridt?

⁴Yürüdüğüm yolları görmüyor mu,Attığım her adımı saymıyor mu?

⁵Har jeg holdt til med Løgn, og hasted min Fod til Svig

⁵‹‹Eğer yalan yolunda yürüdümse,Ayağım hileye seğirttiyse,

⁶på Rettens Vægtskål veje han mig, så Gud kan kende min Uskyld

⁶-Tanrı beni doğru teraziyle tartsın,Kusursuz olduğumu görsün-

⁷er mit Skridt bøjet af fra Vejen, og har mit Hjerte fulgt mine Øjne, hang noget ved mine Hænder,

⁷Adımım yoldan saptıysa,Yüreğim gözümü izlediyse,Ellerim pisliğe bulaştıysa,

⁸da gid jeg må så og en anden fortære, og hvad jeg planted, oprykkes med Rode!

⁸Ektiğimi başkaları yesin,Ekinlerim kökünden sökülsün.

⁹Blev jeg en Dåre på Grund at en Kvinde, og har jeg luret ved Næstens Dør,

⁹‹‹Eğer gönlümü bir kadına kaptırdıysam,Komşumun kapısında pusuya yattıysam,

¹⁰så dreje min Hustru Kværn for en anden, og andre bøje sig over hende!

¹⁰Karım başkasının buğdayını öğütsün,Onunla başka erkekler yatsın.

¹¹Thi sligt var Skændselsdåd, Brøde, der drages for Retten,

¹¹Çünkü bu utanç verici,Yargılanması gereken bir suç olurdu.

¹²ja, Ild, der æder til Afgrunden og sætter hele min Høst i Brand!

¹²Yıkım diyarına dek yakan bir ateştir o,Bütün ürünümü kökünden kavururdu.

¹³Har jeg ringeagtet min Træls og min Trælkvindes Ret, når de trættede med mig,

¹³‹‹Benimle ters düştüklerindeKölemin ve hizmetçimin hakkını yemişsem,

¹⁴hvad skulde jeg da gøre, når Gud stod op, hvad skulde jeg svare, når han så efter?

¹⁴Tanrı yargıladığında ne yaparım?Hesap sorduğunda ne yanıt veririm?

¹⁵Har ikke min Skaber skabt ham i Moders Skød, har en og samme ej dannet os begge i Moders Liv?

¹⁵Beni ana karnında yaratan onu da yaratmadı mı?Rahimde bize biçim veren O değil mi?

¹⁶Har jeg afslået ringes Ønske, ladet Enkens Øjne vansmægte,

¹⁶‹‹Eğer yoksulların dileğini geri çevirdimse,Dul kadının umudunu kırdımsa,

¹⁷var jeg ene om at spise mit Brød, har den faderløse ej spist deraf

¹⁷Ekmeğimi yalnız yedim,Öksüzle paylaşmadımsa,

¹⁸nej, fra Barnsben fostred jeg ham som en Fader, jeg ledede hende fra min Moders Skød.

¹⁸Gençliğimden beri öksüzü baba gibi büyütmedimse,Doğduğumdan beri dul kadına yol göstermedimse,

¹⁹Har jeg set en Stakkel blottet for Klæder, en fattig savne et Tæppe

¹⁹Giysisi olmadığı için can çekişen biriniYa da örtüsü olmayan bir yoksulu gördüm de,

²⁰visselig nej, hans Hofter velsigned mig, når han varmed sig i Uld af mine Lam.

²⁰Koyunlarımın yünüyle ısıtmadıysam,O da içinden beni kutsamadıysa,

²¹Har jeg løftet min Bånd mod en faderløs, fordi jeg var vis på Medhold i Retten,

²¹Mahkemede sözümün geçtiğini bilerekÖksüze el kaldırdımsa,

²²så falde min Skulder fra Nakken, så rykkes min Arm af Led!

²²Kolum omuzumdan düşsün,Kol kemiğim kırılsın.

²³Thi Guds Rædsel var kommet over mig, og når han rejste sig, magted jeg intet!

²³Çünkü Tanrıdan gelecek beladan korkarım,Onun görkeminden ötürü böyle bir şey yapamam.

²⁴Har jeg slået min Lid til Guld, kaldt det rene Guld min Fortrøstning,

²⁴‹‹Eğer umudumu altına bağladımsa,Saf altına, ‹Güvencim sensin› dedimse,

²⁵var det min Glæde, at Rigdommen voksed, og at min Hånd fik sanket så meget,

²⁵Servetim çok,Varlığımı bileğimle kazandım diye sevindimse,

²⁶så jeg, hvorledes Sollyset stråled, eller den herligt skridende Måne,

²⁶Işıldayan güneşe,Parıldayarak hareket eden aya bakıp da,

²⁷og lod mit Hjerte sig dåre i Løn, så jeg hylded dem med Kys på min Hånd

²⁷İçimden ayartıldımsa,Elim onlara taptığımı gösteren bir öpücük yolladıysa,

²⁸også det var Brøde, der drages for Retten, thi da fornægted jeg Gud hist oppe.

²⁸Bu da yargılanacak bir suç olurdu,Çünkü yücelerdeki Tanrıyı yadsımış olurdum.

²⁹Var min Avindsmands Fald min Glæd jubled jeg, når han ramtes af Vanheld

²⁹‹‹Eğer düşmanımın yıkımına sevindim,Başına kötülük geldi diye keyiflendimse,

³⁰nej, jeg tillod ikke min Gane at synde, så jeg bandende kræved hans Sjæl.

³⁰-Kimsenin canına lanet ederekAğzımın günah işlemesine izin vermedim-

³¹Har min Husfælle ej måttet sige: "Hvem mættedes ej af Kød fra hans Bord"

³¹Evimdeki insanlar, ‹Eyüpün verdiği etleKarnını doyurmayan var mı?› diye sormadıysa,

³²nej, den fremmede lå ej ude om Natten, jeg åbned min Dør for Vandringsmænd.

³²-Hiçbir yabancı geceyi sokakta geçirmezdi,Çünkü kapım her zaman yolculara açıktı-

³³Har jeg skjult mine Synder, som Mennesker gør, så jeg dulgte min Brøde i Brystet

³³Kalabalıktan çok korktuğum,Boyların aşağılamasından yıldığım,Susup dışarı çıkmadığım içinSuçumu bağrımda gizleyipAdem gibi isyanımı örttümse,

³⁴af Frygt for den store Hob, af Angst for Stamfrænders Ringeagt, så jeg blev inden Døre i Stilhed!

³⁵-‹‹Keşke beni dinleyen biri olsa!İşte savunmamı imzalıyorum,Her Şeye Gücü Yeten bana yanıt versin!Hasmımın yazdığı tomar elimde olsa,

³⁵Ak, var der dog en, der hørte på mig! Her er mit Bomærke - lad den Almægtige svare! Havde jeg blot min Modparts Indlæg!

³⁶Kuşkusuz onu omuzumda taşır,Taç gibi başıma koyardım.

³⁶Sandelig, tog jeg det på min Skulder, kransed mit Hoved dermed som en Krone,

³⁷Attığım her adımı ona bildirir,Kendisine bir önder gibi yaklaşırdım.-

³⁷svared ham for hvert eneste Skridt og mødte ham som en Fyrste.

³⁸‹‹Toprağım bana feryat ediyorsa,Sabanın açtığı yarıklar bir ağızdan ağlıyorsa,

³⁸Har min Mark måttet skrige over mig og alle Furerne græde,

³⁹Ürününü para ödemeden yedimseYa da üzerinde oturanların kalbini kırdımsa,

³⁹har jeg tæret dens Kraft uden Vederlag, udslukt dens Ejeres Liv,

⁴⁰Orada buğday yerine diken,Arpa yerine delice bitsin.›› Eyüp'ün konuşması sona erdi.

⁴⁰så gro der Tjørn for Hvede og Ukrudt i Stedet for Byg! Her ender Jobs Ord.