¹Da nu hine tre Mænd ikke mere svarede Job, fordi han var retfærdig i sine egne Øjne,

¹Böylece bu üç kişi Eyüpe yanıt vermekten vaz geçti, çünkü Eyüp kendi doğruluğundan emindi.

²blussede Vreden op i Buziten Elihu, Barak'els Søn, af Rams Slægt. På Job vrededes han, fordi han gjorde sig retfærdigere end Gud,

²Ram ailesinden Bûzlu Barakel oğlu Elihu Eyüpe çok öfkelendi. Çünkü Eyüp kendini Tanrıdan haklı görüyordu.

³og på hans tre Venner, fordi de ikke fandt noget Svar og dog dømte Job skyldig.

³Elihu Eyüpün üç arkadaşına da öfkelendi, çünkü Eyüpü suçlamalarına karşın sağlam bir yanıt bulamamışlardı.

⁴Elihu havde ventet, så længe de talte med Job, fordi de var ældre end han;

⁴Elihu Eyüple konuşmak için sırasını beklemişti, çünkü ötekiler yaşça kendisinden büyüktü.

⁵men da han så, at de tre Mænd intet havde at svare, blussede hans Vrede op;

⁵Bu üç kişinin başka bir şey söyleyemeyeceğini görünce öfkesi alevlendi. ‹‹Tanrıyı››.

⁶og Buziten Elihu, Barak'els Søn, tog til Orde og sagde: Ung af Dage er jeg, og I er gamle Mænd, derfor holdt jeg mig tilbage, angst for at meddele eder min Viden;

⁶Bûzlu Barakel oğlu Elihu şöyle konuştu: ‹‹Ben yaşça küçüğüm, sizse yaşlısınız.Bu yüzden çekindim, bildiğimi söylemekten korktum.

⁷jeg tænkte: "Lad Alderen tale og Årenes Mængde kundgøre Visdom!"

⁷‹Çok gün görenler konuşsun› dedim,‹Çok yıl yaşayanlar bilgeliği öğretsin.›

⁸Dog Ånden, den er i Mennesket, og den Almægtiges Ånde giver dem Indsigt;

⁸Oysa insana ruh,Her Şeye Gücü Yetenin soluğu akıl verir.

⁹de gamle er ikke altid de kloge, Oldinge ved ej altid, hvad Ret er;

⁹Akıl yaşta değil baştadır.Adaleti anlamak yaşa bakmaz.

¹⁰derfor siger jeg: Hør mig, lad også mig komme frem med min Viden!

¹⁰‹‹Bu yüzden, ‹Beni dinleyin› diyorum,Ben de bildiğimi söyleyeyim.

¹¹Jeg biede på, at I skulde tale, lyttede efter forstandige Ord, at I skulde finde de rette Ord;

¹¹Siz konuşurken ben bekledim,Siz ne diyeceğinizi araştırırkenDüşüncelerinizi dinledim.

¹²jeg agtede nøje på eder; men ingen af eder gendrev Job og gav Svar på hans Ord.

¹²Bütün dikkatimi size çevirdim.Ama hiçbiriniz Eyüpün haksızlığını kanıtlayamadı,Onun söylediklerine karşılık veremedi.

¹³Sig nu ikke: "Vi stødte på Visdom, Gud må fælde ham, ikke et Menneske!"

¹³‹Biz bilgeliğe eriştik,Bırakın Tanrı onu haksız çıkarsın, insan değil› demeyin.

¹⁴Mod mig har han ikke rettet sin Tale, og med eders Ord vil jeg ikke svare ham.

¹⁴Ama Eyüpün sözlerinin hedefi ben değildim,Bu yüzden onu sizin sözlerinizle yanıtlamayacağım.

¹⁵De blev bange, svarer ej mer, for dem slap Ordene op.

¹⁵‹‹Onlar yıldı, yanıt veremiyorlar artık,Söyleyecek şeyleri kalmadı.

¹⁶Skal jeg tøve, fordi de tier og står der uden at svare et Ord?

¹⁶Onlar konuşmuyor diye ben beklemeli miyim,Duruyor, yanıt vermiyorlar diye?

¹⁷Også jeg vil svare min Del, også jeg vil frem med min Viden!

¹⁷Benim de söyleyecek sözüm var,Ben de bildiğimi söyleyeceğim.

¹⁸Thi jeg er fuld af Ord, Ånden i mit Bryst trænger på;

¹⁸Çünkü içim dolu,İçimdeki ruh beni zorluyor.

¹⁹som tilbundet Vin er mit Bryst, som nyfyldte Vinsække nær ved at sprænges;

¹⁹İçim açılmamış şarap gibi,Yeni şarap tulumları gibi patlamak üzere.

²⁰tale vil jeg for at få Luft, åbne mine Læber og svare.

²⁰Konuşup rahatlamalıyım,Ağzımı açıp yanıtlamalıyım.

²¹Forskel gør jeg ikke og smigrer ikke for nogen;

²¹Kimseye ayrıcalık göstermeyecek,Kimseye yaltaklanmayacağım.

²²thi at smigre bruger jeg ikke, snart rev min Skaber mig ellers bort!

²²Çünkü yaltaklanmayı bilsem,Yaratıcım beni hemen yok ederdi.