¹Ordsprog af Salomo, Davids Søn, Israels Konge.

¹Davut oğlu İsrail Kralı Süleymanın özdeyişleri:

²Af dem skal man lære Visdom forstandig Tale,

²Bu özdeyişler, bilgeliğe ve terbiyeye ulaşmak,Akıllıca sözleri anlamak,

³tage mod Tugt, som gør klog, mod Retfærdighed, Ret og Retsind;

³Başarıya götüren terbiyeyi edinipDoğru, haklı ve adil olanı yapmak,

⁴de skal give tankeløse Klogskab, ungdommen Kundskab og Kløgt;

⁴Saf kişiyi ihtiyatlı,Genç adamı bilgili ve sağgörülü kılmak içindir.

⁵den vise høre og øge sin Viden, den forstandige vinde sig Levekunst;

⁵Özdeyişlerle benzetmeleri,Bilgelerin sözleriyle bilmecelerini anlamak içinBilge kişi dinlesin ve kavrayışını artırsın,Akıllı kişi yaşam hüneri kazansın.

⁶de skal lære at tyde Ordsprog og Billeder, de vises Ord og Gåder.

⁷RAB korkusudur bilginin temeli.Ahmaklarsa bilgeliği ve terbiyeyi küçümser.

⁷HERRENs Frygt er Kundskabs begyndelse, Dårer ringeagter Visdom og Tugt.

⁸Oğlum, babanın uyarılarına kulak ver,Annenin öğrettiklerinden ayrılma.

⁸Hør, min Søn, på din Faders Tugt, opgiv ikke din Moders Belæring.

⁹Çünkü bunlar başın için sevimli bir çelenk,Boynun için gerdanlık olacaktır.

⁹thi begge er en yndig Krans til dit Hoved og Kæder til din Hals.

¹⁰Oğlum, seni ayartmaya çalışan günahkârlara teslim olma.

¹⁰Min Søn, sig nej, når Syndere lokker!

¹¹Şöyle diyebilirler:‹‹Bizimle gel,Adam öldürmek için pusuya yatalım,Zevk uğruna masum kişileri tuzağa düşürelim.

¹¹Siger de: "Kom med, lad os lure på den fromme, lægge Baghold for sagesløs, skyldfri Mand!

¹²Onları ölüler diyarı gibi diri diri,Ölüm çukuruna inenler gibiBütünüyle yutalım.

¹²Som Dødsriget sluger vi dem levende, med Hud og Hår, som for de i Graven.

¹³Bir sürü değerli mal ele geçirir,Evlerimizi ganimetle doldururuz.

¹³Vi vinder os Gods og Guld, vi fylder vore Huse med Rov.

¹⁴Gel, sen de bize katıl,Tek bir kesemiz olacak.››

¹⁴Gør fælles Sag med os; vi har alle fælles Pung!"

¹⁵Oğlum, böyleleriyle gitme,Onların tuttuğu yoldan uzak dur.

¹⁵- min Søn, gå da ikke med dem, hold din Fod fra deres Sti;

¹⁶Çünkü ayakları kötülüğe koşar,Çekinmeden kan dökerler.

¹⁶thi deres Fødder løber efter ondt, de haster for at udgyde Blod.

¹⁷Kuşların gözü önünde ağ sermek boşunadır.

¹⁷Thi det er unyttigt at udspænde Garnet for alle Fugles Øjne;

¹⁸Başkasına pusu kuran kendi kurduğu pusuya düşer.Yalnız kendi canıdır tuzağa düşürdüğü.

¹⁸de lurer på eget Blod, lægger Baghold for eget Liv.

¹⁹Haksız kazanca düşkün olanların sonu böyledir.Bu düşkünlük onları canlarından eder.

¹⁹Så går det enhver, der attrår Rov, det tager sin Herres Liv.

²⁰Bilgelik dışarıda yüksek sesle haykırıyor,Meydanlarda sesleniyor.

²⁰Visdommen råber på Gaden, på Torvene løfter den Røsten;

²¹Kalabalık sokak başlarında bağırıyor,Kentin giriş kapılarında sözlerini duyuruyor:

²¹oppe på Murene kalder den, tager til Orde i Byen ved Portindgangene:

²²‹‹Ey budalalar, budalalığı ne zamana dek seveceksiniz?Alaycılar ne zamana dek alay etmekten zevk alacak?Akılsızlar ne zamana dek bilgiden nefret edecek?

²²Hvor længe vil I tankeløse elske Tankeløshed, Spotterne finde deres Glæde i Spot og Dårerne hade kundskab?

²³Uyardığımda yola gelin, o zaman size yüreğimi açar,Sözlerimi anlamanıza yardım ederim.

²³Vend eder til min Revselse! Se, jeg lader min Ånd udvælde for eder, jeg kundgør eder mine Ord:

²⁴Ama sizi çağırdığım zaman beni reddettiniz.Elimi uzattım, umursayan olmadı.

²⁴Fordi jeg råbte og I stod imod, jeg vinked og ingen ænsed det,

²⁵Duymazlıktan geldiniz bütün öğütlerimi,Uyarılarımı duymak istemediniz.

²⁵men I lod hånt om alt mit Råd og tog ikke min Revselse til jer,

²⁶Bu yüzden ben de felaketinize sevineceğim.Belaya uğradığınızda,Bela üzerinize bir fırtına gibi geldiğinde,Bir kasırga gibi geldiğinde felaketiniz,Sıkıntıya, kaygıya düştüğünüzde,Sizinle alay edeceğim.

²⁶derfor ler jeg ved eders Ulykke, spotter, når det, I frygter, kommer,

²⁸O zaman beni çağıracaksınız,Ama yanıtlamayacağım.Var gücünüzle arayacaksınız beni,Ama bulamayacaksınız.

²⁷når det, I frygter, kommer som Uvejr, når eders Ulykke kommer som Storm, når Trængsel og Nød kommer over jer.

²⁹Çünkü bilgiden nefret ettiniz.RABden korkmayı reddettiniz.

²⁸Da svarer jeg ej, når de kalder, de søger mig uden at finde,

³⁰Öğütlerimi istemediniz,Uyarılarımın tümünü küçümsediniz.

²⁹fordi de hadede Kundskab og ikke valgte HERRENs Frygt;

³¹Bu nedenle tuttuğunuz yolun meyvesini yiyeceksiniz,Kendi düzenbazlığınıza doyacaksınız.

³⁰mit Råd tog de ikke til sig, men lod hånt om al min Revselse.

³²Bön adamlar dönekliklerinin kurbanı olacak.Akılsızlar kaygısızlıklarının içinde yok olup gidecek.

³¹Frugt af deres Færd skal de nyde og mættes med egne Råd;

³³Ama beni dinleyen güvenlik içinde yaşayacak,Kötülükten korkmayacak, huzur bulacak.››

³²thi tankeløses Egensind bliver deres Død, Tåbers Sorgløshed bliver deres Undergang;

³³men den, der adlyder mig, bor trygt, sikret mod Ulykkens Rædsel.