1Som Sne om Somren og Regn Høsten så lidt hører Ære sig til for en Tåbe.
1Yaz ortasında kar, hasatta yağmur uygun olmadığı gibi,Akılsıza da onur yakışmaz.
2Som en Spurv i Fart, som en Svale i Flugt så rammer ej Banden mod sagesløs Mand.
2Öteye beriye uçuşan serçeVe kırlangıç gibi,Hak edilmemiş lanet de tutmaz.
3Svøbe for Hest, Bidsel for Æsel og Ris for Tåbers Ryg.
3Ata kırbaç, eşeğe gem,Akılsızın sırtına da değnek gerek.
4Svar ej Tåben efter hans Dårskab, at ikke du selv skal blive som han.
4Akılsıza ahmaklığına göre karşılık verme,Yoksa sen de onun düzeyine inersin.
5Svar Tåben efter hans Dårskab, at han ikke skal tykkes sig viis.
5Akılsıza ahmaklığına uygun karşılık ver,Yoksa kendini bilge sanır.
6Den afhugger Fødderne og inddrikker Vold, som sender Bud ved en Tåbe.
6Akılsızın eliyle haber gönderen,Kendi ayaklarını kesen biri gibi,Kendine zarar verir.
7Slappe som den lammes Ben er Ordsprog i Tåbers Mund.
7Akılsızın ağzında özdeyiş,Kötürümün sarkan bacakları gibidir.
8Som en, der binder Stenen fast i Slyngen, er den, der hædrer en Tåbe.
8Akılsızı onurlandırmak,Taşı sapana bağlamak gibidir.
9Som en Tornekæp, der falder den drukne i Hænde, er Ordsprog i Tåbers Mund.
9Sarhoşun elindeki dikenli dal ne ise,Akılsızın ağzında özdeyiş de odur.
10Som en Skytte, der sårer enhver, som kommer, er den, der lejer en Tåbe og en drukken.
10Oklarını gelişigüzel fırlatan okçu neyse,Yoldan geçen akılsızı ya da sarhoşu ücretle tutan da öyledir.
11Som en Hund, der vender sig om til sit Spy, er en Tåbe, der gentager Dårskab.
11Ahmaklığını tekrarlayan akılsız,Kusmuğuna dönen köpek gibidir.
12Ser du en Mand, der tykkes sig viis, for en Tåbe er der mere Håb end for ham.
12Kendini bilge gören birini tanıyor musun?Akılsız bile ondan daha umut vericidir.
13Den lade siger: "Et Rovdyr på Vejen, en Løve ude på Torvene!"
13Tembel, ‹‹Yolda aslan var,Sokaklarda aslan dolaşıyor›› der.
14Døren drejer sig på sit Hængsel, den lade på sit Leje.
14Menteşeleri üzerinde dönen kapı gibi,Tembel de yatağında döner durur.
15Den lade rækker til Fadet, men gider ikke føre Hånden til Munden.
15Tembel elini sahana daldırır,Yeniden ağzına götürmeye üşenir.
16Den lade tykkes sig større Vismand end syv, der har kloge Svar.
16Tembel kendini,Akıllıca yanıt veren yedi kişiden daha bilge sanır.
17Den griber en Hund i Øret, som blander sig i uvedkommende Strid.
17Kendini ilgilendirmeyen bir kavgaya bulaşan kişi,Yoldan geçen köpeği kulaklarından tutana benzer.
18Som en vanvittig Mand, der udslynger Gløder, Pile og Død,
18Ateşli ve öldürücü oklar savuran bir deli neyse,Komşusunu aldatıp, ‹‹Şaka yapıyordum››Diyen de öyledir.
19er den, der sviger sin Næste og siger: "Jeg spøger jo kun."
20Odun bitince ateş söner,Dedikoducu yok olunca kavga diner.
20Er der intet Brænde, går Ilden ud, er der ingen Bagtaler, stilles Trætte.
21Kor için kömür, ateş için odun neyse,Çekişmeyi alevlendirmek için kavgacı da öyledir.
21Trækul til Gløder og Brænde til Ild og trættekær Mand til at optænde Kiv.
22Dedikodu tatlı lokma gibidir,İnsanın ta içine işler.
22Bagtalerens Ord er som Lækkerbidskener, de synker dybt i Legemets Kamre.
23Okşayıcı dudaklarla kötü yürek,Sırlanmış toprak kaba benzer.
23Som Sølvovertræk på et Lerkar er ondsindet Hjerte bag glatte Læber.
24Yüreği nefret dolu kişi sözleriyle niyetini gizlemeye çalışır,Ama içi hile doludur.
24Avindsmand hykler med Læben, i sit Indre huser han Svig;
25Güzel sözlerine kanma,Çünkü yüreğinde yedi iğrenç şey vardır.
25gør han Røsten venlig, tro ham dog ikke, thi i hans Hjerte er syvfold Gru.
26Nefretini hileyle örtse bile,Kötülüğü toplumun önünde ortaya çıkar.
26Den, der dølger sit Had med Svig, hans Ondskab kommer frem i Folkets Forsamling.
27Başkasının kuyusunu kazan içine kendi düşer,Taşı yuvarlayan altında kalır.
27I Graven, man graver, falder man selv, af Stenen, man vælter, rammes man selv.
28Yalancı dil incittiği kişilerden nefret eder,Yaltaklanan ağızdan yıkım gelir.
28Løgnetunge giver mange Hug, hyklersk Mund volder Fald.