¹Min sjæl, lov Herren! Herren min Gud, du er såre stor! Du er klædt i Højhed og Herlighed,

¹RABbe övgüler sun, ey gönlüm!Ya RAB Tanrım, ne ulusun!Görkem ve yücelik kuşanmışsın,

²hyllet i Lys som en Kappe! Himlen spænder du ud som et Telt;

²Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün.Gökleri bir çadır gibi geren,

³du hvælver din Højsal i Vandene, gør Skyerne til din Vogn, farer frem på Vindens Vinger;

³Evini yukarıdaki sular üzerine kuran,Bulutları kendine savaş arabası yapan,Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,

⁴Vindene gør du til Sendebud, Ildsluer til dine Tjenere!

⁴Rüzgarları kendine haberci,Yıldırımları hizmetkâr eden sensin. eden sensin›› ya da ‹‹Meleklerini rüzgarlar, hizmetkârlarını ateş alevleri yapan sensin››.

⁵Du fæsted Jorden på dens Grundvolde, aldrig i Evighed rokkes den;

⁵Yeryüzünü temeller üzerine kurdun,Asla sarsılmasın diye.

⁶Verdensdybet hylled den til som en Klædning, Vandene stod over Bjerge.

⁶Engini ona bir giysi gibi giydirdin,Sular dağların üzerinde durdu.

⁷For din Trusel flyede de, skræmtes bort ved din Tordenrøst,

⁷Sen kükreyince sular kaçtı,Göğü gürletince hemen çekildi.

⁸for op ad Bjerge og ned i Dale til det Sted, du havde beredt dem;

⁸Dağları aşıp derelere aktı,Onlar için belirlediğin yerlere doğru.

⁹du satte en Grænse, de ej kommer over, så de ikke igen skal tilhylle Jorden.

⁹Bir sınır koydun önlerine,Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.

¹⁰Kilder lod du rinde i Dale, hen mellem Bjerge flød de;

¹⁰Vadilerde fışkırttığın pınarlar,Dağların arasından akar.

¹¹de læsker al Markens Vildt, Vildæsler slukker deres Tørst;

¹¹Bütün kır hayvanlarını suvarır,Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.

¹²over dem bygger Himlens Fugle, mellem Grenene lyder deres Kvidder.

¹²Kuşlar yanlarında yuva kurar,Dalların arasında ötüşürler.

¹³Fra din Højsal vander du Bjergene, Jorden mættes fra dine Skyer;

¹³Gökteki evinden dağları sularsın,Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.

¹⁴du lader Græs gro frem til Kvæget og Urter til Menneskets Tjeneste, så du frembringer Brød af Jorden

¹⁴Hayvanlar için ot,İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin;İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,

¹⁵og Vin, der glæder Menneskets Hjerte, og lader Ansigtet glinse af Olie, og Brødet skal styrke Menneskets Hjerte.

¹⁵Yüreklerini sevindiren şarabı,Yüzlerini güldüren zeytinyağını,Güçlerini artıran ekmeği hep sen verirsin.

¹⁶HERRENs Træer bliver mætte, Libanons Cedre, som han har plantet,

¹⁶RABbin ağaçları,Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.

¹⁷hvor Fuglene bygger sig Rede; i Cypresser har Storken sin Bolig.

¹⁷Kuşlar orada yuva yapar,Leyleğin evi ise çamlardadır.

¹⁸Højfjeldet er for Stenbukken, Klipperne Grævlingens Tilflugt.

¹⁸Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı,Kayalar kaya tavşanlarının sığınağıdır.

¹⁹Du skabte Månen for Festernes Skyld, Solen kender sin Nedgangs Tid;

¹⁹Mevsimleri göstersin diye ayı,Batacağı zamanı bilen güneşi yarattın.

²⁰du sender Mørke, Natten kommer, da rører sig alle Skovens Dyr;

²⁰Karartırsın ortalığı, gece olur,Başlar kıpırdamaya orman hayvanları.

²¹de unge Løver brøler efter Rov, de kræver deres Føde af Gud.

²¹Genç aslan av peşinde kükrer,Tanrıdan yiyecek ister.

²²De sniger sig bort, når Sol står op, og lægger sig i deres Huler;

²²Güneş doğuncaİnlerine çekilir, yatarlar.

²³Mennesket går til sit Dagværk, ud til sin Gerning, til Kvæld falder på.

²³İnsan işine gider,Akşama dek çalışmak için.

²⁴Hvor mange er dine Gerninger, HERRE, du gjorde dem alle med Visdom; Jorden er fuld af, hvad du har skabt!

²⁴Ya RAB, ne çok eserin var!Hepsini bilgece yaptın;Yeryüzü yarattıklarınla dolu.

²⁵Der er Havet, stort og vidt, der vrimler det uden Tal af Dyr, både små og store;

²⁵İşte uçsuz bucaksız denizler,İçinde kaynaşan sayısız canlılar,Büyük küçük yaratıklar.

²⁶Skibene farer der, Livjatan, som du danned til Leg deri.

²⁶Orada gemiler dolaşır,İçinde oynaşsın diye yarattığın Livyatan da orada.

²⁷De bier alle på dig, at du skal give dem Føde i Tide;

²⁷Hepsi seni bekliyor,Yiyeceklerini zamanında veresin diye.

²⁸du giver dem den, og de sanker, du åbner din Hånd, og de mættes med godt.

²⁸Sen verince onlar toplar,Sen elini açınca onlar iyiliğe doyar.

²⁹Du skjuler dit Åsyn, og de forfærdes; du tager deres Ånd, og de dør og vender tilbage til Støvet;

²⁹Yüzünü gizleyince dehşete kapılırlar,Soluklarını kesince ölüp toprak olurlar.

³⁰du sender din Ånd, og de skabes, Jordens Åsyn fornyer du.

³⁰Ruhunu gönderince var olurlar,Yeryüzüne yeni yaşam verirsin.

³¹HERRENs Herlighed vare evindelig, HERREN glæde sig ved sine Værker!

³¹RABbin görkemi sonsuza dek sürsün!Sevinsin RAB yaptıklarıyla!

³²Et Blik fra ham, og Jorden skælver, et Stød fra ham, og Bjergene ryger

³²O bakınca yeryüzü titrer,O dokununca dağlar tüter.

³³Jeg vil synge for HERREN, så længe jeg lever, lovsynge min Gud, den Tid jeg er til.

³³Ömrümce RABbe ezgiler söyleyecek,Var oldukça Tanrımı ilahilerle öveceğim.

³⁴Min Sang være ham til Behag, jeg har min Glæde i HERREN.

³⁴Düşüncem ona hoş görünsün,Sevincim RAB olsun!

³⁵Måtte Syndere svinde fra Jorden og gudløse ikke mer være til! Min Sjæl, lov HERREN! Halleluja!

³⁵Tükensin dünyadaki günahlılar,Yok olsun artık kötüler!RAB'be övgüler sun, ey gönlüm!RAB'be övgüler sunun!