¹(En Maskil af Asaf.) Lyt, mit folk til min lære, bøj eders øre til ord fra min Mund;

¹Dinle, ey halkım, öğrettiklerimi,Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.

²jeg vil åbne min Mund med Billedtale, fremsætte Gåder fra fordums Tid,

²Özdeyişlerle söze başlayacağım,Eski sırları anlatacağım,

³hvad vi har hørt og ved, hvad vore Fædre har sagt os;

³Duyduğumuzu, bildiğimizi,Atalarımızın bize anlattığını.

⁴vi dølger det ikke for deres Børn, men melder en kommende Slægt om HERRENs Ære og Vælde og Underne, som han har gjort.

⁴Torunlarından bunları gizlemeyeceğiz;RABbin övgüye değer işlerini,Gücünü, yaptığı harikalarıGelecek kuşağa duyuracağız.

⁵Han satte et Vidnesbyrd i Jakob, i Israel gav han en Lov, idet han bød vore Fædre at lade deres Børn det vide,

⁵RAB Yakup soyuna koşullar bildirdi,İsraile yasa koydu.Bunları çocuklarına öğretsinler diyeAtalarımıza buyruk verdi.

⁶at en senere Slægt kunde vide det, og Børn, som fødtes siden, stå frem og fortælle deres Børn derom,

⁶Öyle ki, gelecek kuşak, yeni doğacak çocuklar bilsinler,Onlar da kendi çocuklarına anlatsınlar,

⁷så de slår deres Lid til Gud og ikke glemmer Guds Gerninger, men overholder hans Bud,

⁷Tanrıya güven duysunlar,Tanrının yaptıklarını unutmasınlar,Onun buyruklarını yerine getirsinler;

⁸ej slægter Fædrene på, en vanartet, stridig Slægt, hvis Hjerte ikke var fast, hvis Ånd var utro mod Gud

⁸Ataları gibi inatçı, başkaldırıcı,Yüreği kararsız,Tanrıya sadakatsiz bir kuşak olmasınlar.

⁹- Efraims Børn var rustede Bueskytter, men svigted på Stridens Dag -

⁹Oklarla, yaylarla kuşanmış EfrayimoğullarıSavaş günü sırtlarını döndüler.

¹⁰Gudspagten holdt de ikke, de nægtede at følge hans Lov;

¹⁰Tanrının antlaşmasına uymadılar,Onun yasasına göre yaşamayı reddettiler.

¹¹hans Gerninger gik dem ad Glemme, de Undere, han lod dem skue.

¹¹Unuttular Onun işlerini,Kendilerine gösterdiği harikaları.

¹²Han gjorde Undere for deres Fædre i Ægypten på Zoans Mark;

¹²Mısırda, Soan bölgesindeTanrı harikalar yapmıştı atalarının önünde.

¹³han kløvede Havet og førte dem over, lod Vandet stå som en Vold;

¹³Denizi yarıp geçirmişti onları,Bir duvar gibi ayakta tutmuştu suları.

¹⁴han ledede dem ved Skyen om Dagen, Natten igennem ved Ildens Skær;

¹⁴Gündüz bulutla,Gece ateş ışığıyla onlara yol göstermişti.

¹⁵han kløvede Klipper i Ørkenen, lod dem rigeligt drikke som af Strømme,

¹⁵Çölde kayaları yarmış,Sanki dipsiz kaynaklardanOnlara kana kana su içirmişti.

¹⁶han lod Bække rinde af Klippen og Vand strømme ned som Floder.

¹⁶Kayadan akarsular fışkırtmış,Suları ırmak gibi akıtmıştı.

¹⁷Men de blev ved at synde imod ham og vække den Højestes Vrede i Ørkenen;

¹⁷Ama onlar çölde Yüceler Yücesine başkaldırarakGünah işlemeye devam ettiler.

¹⁸de fristede Gud i Hjertet og krævede Mad til at stille Sulten,

¹⁸Canlarının çektiği yiyeceği isteyerekİçlerinde Tanrıyı denediler.

¹⁹de talte mod Gud og sagde: "Kan Gud dække Bord i en Ørken?

¹⁹‹‹Tanrı çölde sofra kurabilir mi?›› diyerek,Tanrıya karşı konuştular.

²⁰Se, Klippen slog han, så Vand flød frem, og Bække vælded ud; mon han også kan give Brød og skaffe kød til sit Folk?"

²⁰‹‹Bak, kayaya vurunca sular fışkırdı,Dereler taştı.Peki, ekmek de verebilir mi,Et sağlayabilir mi halkına?››

²¹Det hørte HERREN, blev vred, der tændtes en Ild mod Jakob, ja Vrede kom op mod Israel,

²¹RAB bunu duyunca çok öfkelendi,Yakupa ateş püskürdü,Öfkesi tırmandı İsraile karşı;

²²fordi de ikke troede Gud eller stolede på hans Frelse.

²²Çünkü Tanrıya inanmıyorlardı,Onun kurtarıcılığına güvenmiyorlardı.

²³Da bød han Skyerne oventil, lod Himlens Døre åbne

²³Yine de RAB buyruk verdi bulutlara,Kapaklarını açtı göklerin;

²⁴og Manna regne på dem til Føde, han gav dem Himmelkorn;

²⁴Man yağdırdı onları beslemek için,Göksel tahıl verdi onlara.

²⁵Mennesker spiste Englebrød, han sendte dem Mad at mætte sig med.

²⁵Meleklerinfı ekmeğini yedi her biri,Doyasıya yiyecek gönderdi onlara.

²⁶Han rejste Østenvinden på Himlen, førte Søndenvinden frem ved sin Kraft;

²⁶Doğu rüzgarını estirdi göklerde,Gücüyle güney rüzgarına yol gösterdi.

²⁷Kød lod han regne på dem som Støv og vingede Fugle som Havets Sand,

²⁷Toz gibi et yağdırdı başlarına,Deniz kumu kadar kuş;

²⁸lod dem falde midt i sin Lejr, rundt omkring sine Boliger;

²⁸Ordugahlarının ortasına,Konakladıkları yerin çevresine düşürdü.

²⁹Og de spiste sig overmætte, hvad de ønskede, lod han dem få.

²⁹Yediler, tıka basa doydular,İsteklerini yerine getirdi Tanrı.

³⁰Men før deres Attrå var stillet, mens Maden var i deres Mund,

³⁰Ancak onlar isteklerine doymadan,Daha ağızları doluyken,

³¹rejste Guds Vrede sig mod dem; han vog deres kraftige Mænd, fældede Israels Ynglinge.

³¹Tanrının öfkesi parladı üzerlerine.En güçlülerini öldürdü,Yere serdi İsrail yiğitlerini.

³²Og dog blev de ved at synde og troede ej på hans Undere.

³²Yine de günah işlemeye devam ettiler,Onun harikalarına inanmadılar.

³³Da lod han deres Dage svinde i Tomhed og endte brat deres År.

³³Bu yüzden Tanrı onların günlerini boşluk,Yıllarını dehşet içinde bitirdi.

³⁴Når han vog dem, søgte de ham, vendte om og spurgte om Gud,

³⁴Tanrı onları öldürdükçe Ona yönelmeye,İstekle Onu yeniden aramaya başlıyorlardı.

³⁵kom i Hu, at Gud var deres Klippe, Gud den Allerhøjeste deres Genløser.

³⁵Tanrının kayaları olduğunu,Yüce Tanrının kurtarıcıları olduğunu anımsıyorlardı.

³⁶De hyklede for ham med Munden, løj for ham med deres Tunge;

³⁶Oysa ağızlarıyla Ona yaltaklanıyor,Dilleriyle yalan söylüyorlardı.

³⁷deres Hjerter holdt ikke fast ved ham, hans Pagt var de ikke tro.

³⁷Ona yürekten bağlı değillerdi,Antlaşmasına sadık kalmadılar.

³⁸Og dog er han barmhjertig, han tilgiver Misgerning, lægger ej øde, hans Vrede lagde sig Gang på Gang, han lod ikke sin Harme fuldt bryde frem;

³⁸Yine de Tanrı sevecendi,Suçlarını bağışlıyor, onları yok etmiyordu;Çok kez öfkesini tuttu,Bütün gazabını göstermedi.

³⁹han kom i Hu, de var Kød, et Pust, der svinder og ej vender tilbage.

³⁹Onların yalnızca insan olduğunu anımsadı,Geçip giden, dönmeyen bir rüzgar gibi.

⁴⁰Hvor tit stod de ham ikke imod i Ørkenen og voldte ham Sorg i det øde Land!

⁴⁰Çölde kaç kez Ona başkaldırdılar,Issız yerlerde Onu gücendirdiler!

⁴¹De fristede alter Gud, de krænkede Israels Hellige;

⁴¹Defalarca denediler Tanrıyı,İncittiler İsrailin Kutsalını.

⁴²hans Hånd kom de ikke i Hu, de Dag han friede dem fra Fjenden,

⁴²Anımsamadılar Onun güçlü elini,Kendilerini düşmandan kurtardığı günü,

⁴³da han gjorde sine Tegn i Ægypten, sine Undere på Zoans Mark,

⁴³Mısırda gösterdiği belirtileri,Soan bölgesinde yaptığı şaşılası işleri.

⁴⁴forvandlede deres Floder til Blod, så de ej kunde drikke af Strømmene,

⁴⁴Mısırın kanallarını kana çevirdi,Sularını içemediler.

⁴⁵sendte Myg imod dem, som åd dem, og Frøer, som lagde dem øde,

⁴⁵Gönderdiği at sinekleri yedi halkı,Gönderdiği kurbağalar yok etti ülkeyi.

⁴⁶gav Æderen, hvad de avlede, Græshoppen al deres Høst,

⁴⁶Ekinlerini tırtıllara,Emeklerinin ürününü çekirgelere verdi.

⁴⁷slog deres Vinstokke ned med Hagl, deres Morbærtræer med Frost,

⁴⁷Asmalarını doluyla,Yabanıl incir ağaçlarını iri dolu taneleriyle yok etti.

⁴⁸prisgav Kvæget for Hagl og deres Hjorde for Lyn.

⁴⁸Büyükbaş hayvanlarını kırgına,Küçükbaş hayvanlarını yıldırıma teslim etti.

⁴⁹Han sendte sin Vredesglød mod dem, Harme, Vrede og Trængsel, en Sendefærd af Ulykkesengle;

⁴⁹Üzerlerine kızgın öfkesini,Gazap, hışım, belaVe bir alay kötülük meleği gönderdi.

⁵⁰frit Løb gav han sin Vrede, skånede dem ikke for Døden, gav deres Liv til Pris for Pest;

⁵⁰Yol verdi öfkesine,Canlarını ölümden esirgemedi,Onları salgın hastalığın pençesine düşürdü.

⁵¹alt førstefødt i Ægypten slog han, Mandskraftens Førstegrøde i Kamiternes Telte,

⁵¹Mısırda bütün ilk doğanları,Hamın çadırlarında bütün ilk çocukları vurdu.

⁵²lod sit Folk bryde op som en Hjord, ledede dem som Kvæg i Ørkenen,

⁵²Kendi halkını davar gibi götürdü,Çölde onları bir sürü gibi güttü.

⁵³ledede dem trygt, uden Frygt, mens Havet lukked sig over deres Fjender;

⁵³Onlara güvenlik içinde yol gösterdi, korkmadılar;Düşmanlarınıysa deniz yuttu.

⁵⁴han bragte dem til sit hellige Land, de Bjerge, hans højre vandt,

⁵⁴Böylece onları kendi kutsal topraklarının sınırına,Sağ elinin kazandığı dağlık bölgeye getirdi.

⁵⁵drev Folkeslag bort foran dem, udskiftede ved Lod deres Land og lod Israels Stammer bo i deres Telte.

⁵⁵Önlerinden ulusları kovdu,Mülk olarak topraklarınıİsrail oymakları arasında bölüştürdü.Halkını konutlarına yerleştirdi.

⁵⁶Dog fristed og trodsede de Gud den Allerhøjeste og overholdt ikke hans Vidnesbyrd;

⁵⁶Ama onlar yüce Tanrıyı denediler,Ona başkaldırdılar,Koşullarına uymadılar.

⁵⁷de faldt fra, var troløse som deres Fædre, svigtede som en slappet Bue,

⁵⁷Döneklik edip ataları gibi ihanet ettiler,Güvenilmez bir yay gibi bozuk çıktılar.

⁵⁸de krænkede ham med deres Offerhøje, æggede ham med deres Gudebilleder.

⁵⁸Puta taptıkları yerlerle Onu kızdırdılar,Putlarıyla Onu kıskandırdılar.

⁵⁹Det hørte Gud og blev vred følte højlig Lede ved Israel;

⁵⁹Tanrı bunları duyunca çok öfkelendi,İsraili büsbütün reddetti.

⁶⁰han opgav sin Bolig i Silo, det Telt, hvor han boede blandt Mennesker;

⁶⁰İnsanlar arasında kurduğu çadırı,Şilodaki konutunu terk etti.

⁶¹han gav sin Stolthed i Fangenskab, sin Herlighed i Fjendehånd,

⁶¹Kudretini tutsaklığa,Görkemini düşman eline teslim etti. Antlaşma Sandığını kastetmektedir.

⁶²prisgav sit Folk for Sværdet, blev vred på sin Arvelod;

⁶²Halkını kılıç önüne sürdü,Öfkesini kendi halkından çıkardı.

⁶³Ild fortærede dets unge Mænd, dets Jomfruer fik ej Bryllupssange,

⁶³Gençlerini ateş yuttu,Kızlarına düğün türküsü söylenmez oldu.

⁶⁴dets Præster faldt for Sværdet, dets Enker holdt ikke Klagefest.

⁶⁴Kâhinleri kılıç altında öldü,Dul kadınları ağlayamadı.

⁶⁵Da vågnede Herren som en, der har sovet, som en Helt, der er døvet af Vin;

⁶⁵O zaman Rab uykudan uyanır gibi,Şarabın rehavetinden ayılan bir yiğit gibi oldu.

⁶⁶han slog sine Fjender på Ryggen, gjorde dem evigt til Skamme.

⁶⁶Düşmanlarını püskürttü,Onları sonsuz utanca boğdu.

⁶⁷Men han fik Lede ved Josefs Telt, Efraims Stamme udvalgte han ikke;

⁶⁷Tanrı Yusuf soyunu reddetti,Efrayim oymağını seçmedi;

⁶⁸han udvalgte Judas Stamme, Zions Bjerg, som han elsker;

⁶⁸Ancak Yahuda oymağını,Sevdiği Siyon Dağını seçti.

⁶⁹han byggede sit Tempel himmelhøjt, grundfæstede det evigt som Jorden.

⁶⁹Tapınağını doruklar gibi,Sonsuzluk için kurduğu yeryüzü gibi yaptı.

⁷⁰Han udvalgte David, sin Tjener, og tog ham fra Fårenes Folde,

⁷⁰Kulu Davutu seçti,Onu koyun ağılından aldı.

⁷¹hentede ham fra de diende Dyr til at vogte Jakob, hans Folk, Israel, hans Arvelod;

⁷¹Halkı Yakupu, kendi halkı İsraili gütmek için,Onu yavru kuzuların ardından getirdi.

⁷²han vogtede dem med oprigtigt Hjerte, ledede dem med kyndig Hånd.

⁷²Böylece Davut onlara dürüstçe çobanlık etti,Becerikli elleriyle onlara yol gösterdi.