1(En Bøn af den Guds Mand Moses.) Herre, du var vor Bolig slægt efter slægt.
1Ya Rab, barınak oldun bizeKuşaklar boyunca.
2Førend Bjergene fødtes og Jord og Jorderig blev til, fra Evighed til Evighed er du, o Gud!
2Dağlar var olmadan,Daha evreni ve dünyayı yaratmadan,Öncesizlikten sonsuzluğa dek Tanrı sensin.
3Mennesket gør du til Støv igen, du siger: "Vend tilbage, I Menneskebørn!"
3İnsanı toprağa döndürürsün,‹‹Ey insanoğulları, toprağa dönün!›› diyerek.
4Thi tusind År er i dine Øjne som Dagen i Går, der svandt, som en Nattevagt.
4Çünkü senin gözünde bin yılGeçmiş bir gün, dün gibi,Bir gece nöbeti gibidir.
5Du skyller dem bort, de bliver som en Søvn. Ved Morgen er de som Græsset, der gror;
5İnsanları bir düş gibi siler, süpürürsün,Sabah biten ot misali:
6ved Morgen gror det og blomstrer, ved Aften er det vissent og tørt.
6Sabah filizlenir, büyür,Akşam solar, kurur.
7Thi ved din Vrede svinder vi hen, og ved din Harme forfærdes vi.
7Eriyip bitiyoruz senin öfkenden,Kızgınlığından dehşete düşüyoruz.
8Vor Skyld har du stillet dig for Øje, vor skjulte Brøst for dit Åsyns Lys.
8Suçlarımızı önüne,Gizli günahlarımızı yüzünün ışığına çıkardın.
9Thi alle vore Dage glider hen i din Vrede, vore År svinder hen som et Suk.
9Gazabından kısalıyor günlerimiz,Bir soluk gibi tükeniyor yıllarımız.
10Vore Livsdage er halvfjerdsindstyve År, og kommer det højt, da firsindstyve. Deres Herlighed er Møje og Slid, thi hastigt går det, vi flyver af Sted.
10Ömrümüz yetmiş yıl sürüyor,Bilemedin seksen, o da sağlıklıysak;En güzel yıllar da zahmetle, kederle geçiyor,Çabucak bitiyor, uçup gidiyoruz.
11Hvem fatter din Vredes Vælde, din Harme i Frygt for dig!
11Kim bilir gazabının gücünü?Çünkü öfken sana duyulan korku kadar güçlüdür.
12At tælle vore Dage lære du os, så vi kan få Visdom i Hjertet!
12Bu yüzden günlerimizi saymayı bize öğret ki,Bilgelik kazanalım.
13Vend tilbage, HERRE! Hvor længe! Hav Medynk med dine Tjenere;
13Vazgeç, ya RAB! Öfken ne zamana dek sürecek?Acı kullarına!
14mæt os årle med din Miskundhed, så vi kan fryde og glæde os alle vore Dage.
14Sabah bizi sevginle doyur,Ömrümüz boyunca sevinçle haykıralım.
15Glæd os det Dagetal, du ydmygede os, det Åremål, da vi led ondt!
15Kaç gün bizi sıkıntıya soktunsa,Kaç yıl çile çektirdinse,O kadar sevindir bizi.
16Lad dit Værk åbenbares for dine Tjenere og din Herlighed over deres Børn!
16Yaptıkların kullarına,Görkemin onların çocuklarına görünsün.
17HERREN vor Guds Livsalighed være over os! Og frem vore Hænders Værk for os, ja frem vore Hænders Værk!
17Tanrımız Rab bizden hoşnut kalsın.Ellerimizin emeğini boşa çıkarma.Evet, ellerimizin emeğini boşa çıkarma.